Кибердемнење
Кибердемнење (англиски: Cyberstalking) — употреба на семрежјето или други електронски средства за следење или малтретирање на поединец, група или организација.[1] Може да вклучува лажни обвинувања, клевети, клевети и клевети . Исто така, може да вклучува следење, кражба на идентитет, закани, вандализам, барање за секс или собирање информации што можат да се користат за закана, засрамување или малтретирање.
Cyberstalking честопати е придружено со следење во реално време или офлајн.[2] Во многу јурисдикции, како што е Калифорнија, обете се кривични дела.[3] Двајцата се мотивирани од желбата да се контролира, заплашува или влијае врз жртвата.[4] Сталкер може да биде туѓинец преку семрежјето или личност за која целта знае. Тие можат да бидат анонимни и да бараат бклучување на други луѓе кои и не ја знаат целта.
Оваа појава е кривично дело според различните државни закони за спречување на следење, клевети и малтретирање . Пресудата може да резултира во одредена мерка забрана, условна казна или кривични казни против напаѓачот, вклучително и затвор.
Дефиниции и опис[уреди | уреди извор]
Имаше голем број обиди на експерти и законодавци да го дефинираат сајбер-разговорот. Општо е сфатено дека тоа е употреба на семрежјето или други електронски средства за следење или малтретирање на поединец, група или организација.[1] Кибердемнењето е форма на компјутерско малтретирање ; термините често се користат наизменично во медиумите. И двете може да вклучуваат лажни обвинувања, клевета, клевета и клевета .[2] Кибердемнењето може да вклучува и следење, кражба на идентитет, закани, вандализам, барање за секс или собирање информации што можат да се користат за закана или малтретирање. Сајберталкувањето честопати е придружено со следење во реално време или офлајн. Двете форми на демнење можат да бидат кривични дела.
Европа[уреди | уреди извор]
- Полска - Стратењето, вклучително и компјутерската разговор, беше направено кривично дело според Полскиот кривичен законик на 6 јуни 2011 година.[5]
- Шпанија - Во Шпанија е можно да се обезбедат информации за киберзлосторство на анонимен начин до четири тела за безбедност: Групо де Делитос Телематикос [6] од Цивилната гарда (Шпанија) (шпански) , Brigada de Investigación Tecnológica [7] од Националниот полициски корпус на Шпанија (шпански) , Мосос д’Есквадра во Каталонија и Ерцаинца во Еускади . Исто така е можно да се обезбедат информации до невладина организација .[8] [ неуспешна верификација ][ неуспешна верификација ]
- Обединетото Кралство - Во Обединетото Кралство, Законот за заштита од вознемирување од 1997 година содржи дело за следење кое опфаќа сајбер-демнат, кое беше воведено во актот преку Законот за заштита на слободите од 2012 година.
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ 1,0 1,1 Cyberstalking. Архивирано од изворникот на 2016-06-14. Посетено на 2013-12-10.
- ↑ 2,0 2,1 Spitzberg, Brian H.; Hoobler, Gregory (February 2002). „Cyberstalking and the technologies of interpersonal terrorism“ (PDF). New Media & Society. 1. 4: 71–92. doi:10.1177/14614440222226271. Архивирано од изворникот (PDF) на 14 January 2012. Посетено на 14 June 2011.
- ↑ Smith, Kevin (2 September 2016). „Tougher California laws protect victims of digital harassment“. San Gabriel Valley Tribune. Посетено на 3 July 2017.
- ↑ Cyberstalking Crime research
- ↑ Piotr Wołkowicki (14 June 2011). „'Stalking' w polskim prawie karnym“ ['Stalking' in Polish criminal law]. Blogi prawne i podatkowe. Архивирано од изворникот на 1 May 2015. Посетено на 22 November 2013.
- ↑ „GDT - Grupo de Delitos Telemáticos“. www.gdt.GuardiaCivil.es. Архивирано од изворникот на 29 January 2011. Посетено на 1 May 2017.
- ↑ „Brigada de Investigación Tecnológica“. Policia.es. Архивирано од изворникот на 24 February 2008. Посетено на 1 May 2017.
- ↑ „Protegeles“. Protegeles. 26 August 1997. Посетено на 29 November 2013.