Исчезнување на Емануела Орланди

Од Википедија — слободната енциклопедија

Емануела Орланди била тинејџерка од Ватикан која мистериозно исчезнала додека се враќала дома од лекција по флејта во Рим на 22 јуни 1983 година. Во текот на годините биле забележани видувања на Орланди на различни места, вклучително и во градот Ватикан, но сите биле несигурни. Исчезнувањето на девојчето довело до многу шпекулации за вмешаност во меѓународниот тероризам, италијанскиот организиран криминал, Банко Амбросијано и заговор во Светата столица за прикривање на секс скандал.

Семејството Орланди, особено Пјетро Орланди, постојано го притискал Ватикан да објави информации за случајот, верувајќи дека Светата столица ја знае вистината. Ватикан секогаш молчел за ова прашање, негирајќи какво било обвинување за вмешаност, но со текот на годините, многу гласови од внатрешноста на Светата столица сугерирале дека некој навистина знаел што се случило со девојчето. Во 2023 година, после 40 години од исчезнувањето на Емануела, Ватикан за првпат отворил официјална истрага.

Личен живот[уреди | уреди извор]

Емануела e четврто од петте деца на Ерколе и Марија Орланди. Нејзиниот татко бил лаик вработен во папското домаќинство.

Орланди била втора година средно училиште во Рим. Иако учебната година била завршена, таа продолжила да оди на часови по флејта три пати неделно во Скуола ди Музика Томасо Лудовико да Викторија, поврзана со Папскиот институт за света музика. Таа била дел од хорот на црквата Санта Ана деи Палафрениери.

Хронологија[уреди | уреди извор]

Палатата Сант Аполинаре со припоената базилика. Ова била локацијата на музичкото училиште во кое учела Орланди пред нејзиното исчезнување.

Орланди обично патувала со автобус до музичкото училиште, кое се наоѓало на Пјаца ди Сант Аполинаре. Во средата, на 22 јуни 1983 година, Орланди доцнела на часовите и времето било исклучително топло, па таа го замолила нејзиниот брат Пјетро да ја вози, но тој имал други обврски. „Толку пати го поминав тоа, велејќи си дека само да ја придружував можеби немаше да се случи“, се сеќава тој децении подоцна. Подоцна истиот ден, Емануела се јавила дома за да објасни зошто сè уште не се вратила.

Според некои информации, Орланди наводно се сретнала со претставникот на Авон непосредно пред нејзиниот час по музика. На крајот од часот, Орланди зборувала за понудата за работа со пријателка, која потоа го оставила девојчето на автобуска станица во друштво на друга девојка. Орланди, наводно, последен пат била видена како влегува во големо БМВ.

На 23 јуни, родителите на Орланди се јавиле кај директорот на музичкото училиште за да го прашаат дали некој од соучениците на нивната ќерка има информации. Полицијата предложила да се чека, бидејќи „можеби девојката била со другарки“. Таа и официјално била прогласена за исчезната личност тој ден. Во текот на следните два дена, објавите за исчезнувањето биле објавени во весниците.

На 25 јуни, бил примен телефонски повик од момче кое пријавило дека тој и неговата свршеница го сретнале исчезнатото девојче на Пјаца Навона тоа попладне. Младиот човек ги спомнал флејтата на Емануела, нејзината коса и очилата кои не сакала да ги носи, заедно со други детали кои ѝ прилегаат на исчезнатата девојка. Според момчето, Емануела штотуку се потшишала и се претставила како „Барбарела“. Тој трвдел дека Емануела изјавила дека штотуку побегнала од дома.

На 28 јуни, некој човек кој себеси се нарекол „Марио“ се јавил на семејството и тврдел дека поседува бар во близина на Понте Виторио, помеѓу Ватикан и музичкото училиште. Тој рекол дека една девојка наречена „Барбара“, нова муштерија, му се доверила дека е бегалка од дома, но рекла дека ќе се врати дома на свадбата на нејзината сестра. На 30 јуни, Рим бил обложен со голем број постери на кои била прикажана фотографијата на Орланди.

На 3 јули, папата Јован Павле Втори апелирал до одговорните за исчезнувањето на Орланди, со што за првпат ја официјализирал хипотезата за киднапирање. Два дена подоцна, семејството Орланди го добил првиот од бројните анонимни телефонски повици. Емануела наводно била затвореник на терористичка група која барала ослободување на Мехмет Али Агџа, Турчинот кој го застрелал папата во мај 1981 година. Не биле дадени други информации. Следните денови биле примени и други повици, вклучително и еден од маж идентификуван како „Американецот“, поради неговиот очигледен акцент, кој пуштил снимка од гласот на Орланди преку телефон. Неколку часа подоцна, во друг телефонски разговор во Ватикан, истиот човек предложил размена на Орланди за Агџа.

На 6 јули, еден човек со млад глас и американски акцент ја информирал новинската агенција АНСА за барањето за размена Орланди-Агџа, барајќи учество на папата во рок од дваесет дена и укажувајќи дека корпа за отпадоци на јавниот плоштад во близина на Парламентот ќе содржи доказ дека Орланди навистина била во негови раце. Тоа требало да бидат фотокопии од нејзината карта за музичкото училиште, потврда за школарина и белешка рачно напишана од киднапираното девојче.

На 8 јули, еден човек со наводен блискоисточен акцент телефонирал на еден од соучениците на Орланди, велејќи дека девојката е во неговите раце и дека имаат дваесет дена да се разменат со Агџа. Човекот побарал и директна телефонска линија со кардиналот Агостино Касароли, државен секретар на Ватикан. Линијата била инсталирана на 18 Јули. Вкупно шеснаесет телефонски повици „Американецот“ остварил од различни јавни телефони.

На 17 јули, по инструкции на наводните киднапери, во близина на седиштето на АНСА била пронајдена аудио касета, на која се чинело дека е снимка од мачењето на девојката. Полицијата му кажала на семејството дека не веруваат дека тоа е Орланди, иако нејзиниот брат изразил сомнеж за тоа. Меѓутоа, поранешниот агент на ДИГОС, Антонио Асиоре, кој прв ја пронашол и ја преслушал аудио касетата, тврдел дека снимката која му била дадена на семејството Оранди и подоцна објавена не била оригиналната што ја пронашол. Тој тврдел дека на оригиналната снимка не само што мачеле девојка, туку се слушало и глас на маж. Исто така, според него, оригиналната снимка била подолга од објавената. Присуството на машки гласови било забележано и во оригиналната транскрипција на снимката направена од италијанските власти веднаш по откривањето, давајќи поддршка на тврдењата на Асиоре, кој велел дека снимката дадена на семејството Орланди била лажна.

Осумнаесет години подоцна, утрото на 14 мај 2001 година, парохискиот свештеник на црквата Григориј VII, во близина на Ватикан открил човечки череп со мали димензии и без вилица во торба. Таткото на Емануела, Ерколе, починал во 2004 година, еден месец откако го дал последното интервју.

Во 2013 година, неколку дена по неговиот избор, папата Франциско се сретнал со семејството Орланди по миса и им кажал дека „Емануела е во рајот“, што имплицирало дека девојчето е починато. Според семејството Орланди, оваа изјава била доказ дека Светата столица знаела што се случило со Емануела, и покрај тоа што Ватикан во текот на многу години тврдел дека не бил вклучен во ова. Пјетро Орланди многупати барал да има средба со папата за да го праша повеќе, но Ватикан никогаш не одговорил.

Теории[уреди | уреди извор]

Со текот на годините, во италијанскиот печат биле изнесени голем број теории за мотивите за злосторството. Тоа се случило четириесетина дена по нерешеното исчезнување на Мирела Грегори, а често се наведувало дека двата настани биле поврзани.

Теорија за врска Орланди-Агџа, Штази и КГБ[уреди | уреди извор]

Агџа, кој еднаш изјавил дека Орланди била киднапирана од бугарските агенти на Сивите волци, турска ултранационалистичка, неофашистичка младинска организација чиј член бил Агџа, во интервју рекол дека девојчето е живо и не е во опасност, и живеење во манастир.

Во средината на 2000 година, судијата Фердинандо Импосимато, обвинител со долгогодишно искуство, врз основа на она што го дознал за Сивите волци, сугерирал дека Орланди, дотогаш возрасна жена, живее совршено интегриран живот во муслиманската заедница и дека веројатно долго време живеела во Париз.

Во 2008 година, Гинтер Бонсак, поранешен агент на Штази, ја отфрлил теоријата дека Орланди била киднапирана од Сивите волци. Тој рекол дека тајните служби на Источна Германија го искористиле случајот Орланди за да создадат лажна врска меѓу Агџа и младинската организација со цел да го оттргнат вниманието од истрагите за теоријата дека Агџа всушност бил вмешан во тајните служби на Бугарија. Според Бонсак, Штази испратила лажни писма до Ватикан напишани на турски или италијански јазик со цел да ги натера да веруваат дека Сивите волци го имаат девојчето и сакале ослободување на Агџа. Бонсак рекол дека наредбата за оваа операција дошла директно од КГБ.

Теорија за организиран криминал[уреди | уреди извор]

Откривање на гробот на Енрико Де Педис

На 11 јули 2005 година, анонимен повикувач на италијанска телевизиска програма рекол дека за да се реши случајот Орланди, неопходно е да се види кој е погребан во криптата на базиликата ди Сант Аполинаре, во Рим. Откриено било дека криптата го содржи гробот на Енрико Де Педис, водач на римска банда. На 14 мај 2012 година, италијанската полиција го отворил гробот на Де Педис и зела примероци од ДНК.

Веднаш било поставено прашањето зошто Де Педис, насилен криминалец, бил погребан во криптата на големата римска базилика, начин на погреб кој обично е резервиран за високи личности како што се кардиналите. Всушност, еден весник од 1997 година пишувал за овој чуден погреб, предизвикувајќи протести од полицискиот синдикат, но кога ниту Ватикан ниту Опус Деи не почувствувале потреба да го оправдаат тоа, работата била заборавена.

Анонимниот повикувач од 2005 година, исто така, предложил да истражат „што Де Педис ја направил за кардиналот Полети“, што имплицирало дека тоа е причината за неговиот погреб во Сант Аполинаре. Полети во тоа време бил претседател на Епископската конференција на Италија и кардинал викар на Римската епархија. Во 2012 година, италијанското Министерство за внатрешни работи потврдило дека Полети го одобрил погребот.

Иако во гробницата не биле пронајдени индиции што го поврзуваат Де Педис со Орланди, информациите за првпат ја изнеле теоријата дека Банда дела Маглијана, бандата на Де Педис, можела да биде вмешана во киднапирањето на девојчето.

Сведоштво на Антонио Манчини и Сабрина Минарди

Во февруари 2006 година, поранешен член на Банда дела Маглијана, Антонио Манчини, рекол во интервју дека го препознал гласот на „Марио“ како еден од луѓето на Де Педис, Руфето. Ова сведоштво на крајот било потврдено од Сабрина Минарди, поранешна девојка на Де Педис, која потврдила дека Орланди била киднапирана од луѓето на Де Педис, и дека таа самата имала улога во прикривањето на девојката. Таа рекла дека девојчето било дрогирано и чувано во нејзиниот стан во близина на Рим, пред да биде преместена. Минарди, исто така, тврдела дека Орланди била киднапирана од бандата на Де Педис по наредба на архиепископот Пол Марцинкус, обесчестениот поранешен шеф на ватиканската банка, како дел од „игра на моќ“. Таа, исто така, тврдела дека ја возела Орланди во дрогирана состојба, во Ватикан, каде што ја префрлила во друг автомобил од човек облечен како свештеник. Во 2009 година, Манчини го потврдил сведочењето на Минарди.

Улогата на ИОР и банката Амбросијано

Во 2011 година, Манчини рекол дека киднапирањето на Орланди е еден од бројните напади што бандата ги правела против Ватикан, со цел да се принуди да се вратат големите суми пари што ги позајмиле на Ватиканската банка преку банката Амбросијано на Роберто Калви. Ова било римска банка поврзана со Ватикан која перела пари што доаѓале од незаконски трансфери, вклучително и од Банда дела Маглијана. Оваа теорија подоцна била наречена „Полска теорија на пари“. Теоријата била дека бандата Маглијана ја киднапирала Орланди, државјанка на Ватикан и ќерка на вработен во Ватикан, за да изврши притисок врз Ватикан да врати голема сума пари што ги позајмил за тајно да ја финансира Солидарноста, полскиот синдикат кој во тоа време бил активен во борбата против комунистичкото владеење во Полска, татковина на тогашниот папа. Солидарност имала значителна финансиска поддршка и од САД и од Ватикан. Според оваа теорија, ИОР, предводен од Марцинкус, ја финансирал Солидарноста користејќи пари од банката Амбросијано. По колапсот на Амбросијано во 1982 година и смртта на шефот, Роберто Калви, бандата Маглијана, сакајќи да им ги вратат парите, ја киднапирале Орланди како заложник.

Теорија за секс скандал во Ватикан[уреди | уреди извор]

Во мај 2012 година, 85-годишниот егзорцист отец Габриеле Аморт тврдел дека Орланди била киднапирана од припадник на ватиканската полиција за секс забави, а потоа била убиена. Аморт тврдел дека биле вклучени и претставници на неименувана странска амбасада.

Теоријата за сексуален скандал во Ватикан повторно се појавила во октомври 2022 година, со објавувањето на документарниот филм на Нетфликс, Ватиканската девојка: Исчезнувањето на Емануела Орланди, кој содржел ексклузивно сведоштво на еден од најдобрите пријатели на Орланди. Анонимна жена рекла дека една недела пред исчезнувањето на Емануела Орланди, таа ѝ признала дека била малтретирана од „некој близок на папата“ во различни прилики додека била во ватиканските градини.

На 14 декември 2022 година, италијанскиот новинар Алесандро Амброзини објавил ексклузивна снимка од 2009 година на Марчело Нерони, човек поврзан со Де Педис и Банда дела Маглијана, која имплицирала дека Орланди била киднапирана од Енрико Де Педис и неговата Банда дела Маглијана на барање на некого внатре во Ватикан за да прикрие секс скандал.

Наводниот заговор помеѓу Банда дела Маглијана и Ватикан веќе бил спомнат во 2009 година од Маурицио Абатино, еден од првичните шефови на Банда, кој продолжил да соработува со судскиот систем.

Ватиликс и патеката во Лондон[уреди | уреди извор]

Во 2017 година, италијанскиот новинар Емилијано Фитипалди имал тајни документи на Ватикан кои биле украдени од Ватикан во 2014 година во големиот скандал со протекувањето на Ватикан. Еден од овие документи, бил потпишан на 28 март 1997 година. Овој документ, наводно, покажува дека Ватикан потрошил над 483 милиони лири за издржување на Орланди од 1983 до 1997 година. Овие трошоци вклучуваат школарини во верските институции, сметки за болницата Сент Мери, Лондон и други. Од овој документ се покажал дека Орланди можела со години да живее во Лондон под заштита на Ватикан. Последната сметка е датирана од 1997 година и вели „Пренесување во Ватикан со релативно решавање на завршните практики“, што имплицира евентуална смрт на Орланди и пренесување на телото назад во Ватикан. Потпаролот на Светата столица Грег Бурк ги нарекол овие документи „лажни и смешни“. Овие документи и Ватикан и италијанските власти ги сметале за лажни. Сепак, многумина - вклучително и семејството Орланди - шпекулирале дека бидејќи овие документи дошле од внатрешноста на Ватикан, тие можеле да бидат напишани и објавени намерно како предупредување меѓу внатрешните фракции во Ватикан да ја задржат вистината во тајност.

Ова не било првпат некој да ја застапува теоријата дека Орланди е скриена во Лондон. На 17 јуни 2011 година, за време на една италијанска ТВ-програма во која бил вклучен Пјетро Орланди, анонимен јавувач, кој се идентификувал како поранешен агент на СИСМИ, тврдел дека Емануела е сè уште жива и дека е задржана во душевна болница во Лондон, каде постојано ѝ давале седативи. Овој човек, исто така, тврдел дека одлуката за киднапирање на Емануела била донесена поради фактот што нејзиниот татко, Ерколе, бил свесен за перењето пари во кое биле вклучени ИОР и банката Амбросијано.

Други јавни шпекулации[уреди | уреди извор]

На 6 април 2007 година, во проповедта на Велики петок во базиликата Свети Петар, пречесниот Раниеро Канталамеса рекол: „Не носете ја вашата тајна во гробот со себе!“ Ова предизвикало шпекулации дека тој сугерирал дека некој во Ватикан поседува информации за исчезнувањето на Орланди. Потпаролот на Ватикан, свештеникот Федерико Ломбарди, дал изјава во која рекол дека црквата немала никаков приговор за отворањето на гробницата Де Педис, за која тогаш се разговарало. Во изјавата се вели: „Колку што знаеме, нема ништо скриено, ниту има „тајни“ во Ватикан за откривање на оваа тема.“

Во октомври 2018 година, остатоците пронајдени при реновирање на амбасадата на Светата столица во Италија во Рим биле предмет на шпекулации поврзани со аферата Орланди. Адвокатот на семејството Орланди се спротивставил на медиумското внимание, велејќи: „Немаме поим зошто е направена поврзаноста со Емануела. Сè уште се прашуваме зошто би пронашле некои коски и веднаш да претпоставиме дека се на Емануела." Резултатите од тестовите објавени на 1 февруари 2019 година покажале дека посмртните останки му припаѓале на Римјанец кој починал помеѓу 190 и 230 година.

Во 2018 година, адвокатот на семејството Орланди добил анонимно писмо со слика на статуа на ангел на Тевтонските гробишта, внатре во Ватикан. Во писмото пишувало: „Ако сакаш да ја најдеш Емануела, побарај каде гледа ангелот“. На 10 јули 2019 година, било објавено дека Ватикан ќе отвори две гробници во Тевтонските гробишта, а потоа тие ќе бидат испитани од форензичкиот антрополог Џовани Аркуди. Гробниците биле „Гробницата на ангелот“, која требала да ги содржи посмртните останки на принцезата Софи од Хоенлое-Валденбург-Бартенштајн и соседната, која требала да ги содржи посмртните останки на војвотката Шарлот Фредерика од Мекленбург-Шверин. Ексхумациите се случиле на 11 јули 2019 година. Ниту телото на Орланди, ниту на двете принцези не биле пронајдени.

Според извештајот на 13 јули 2019 година, Ватикан објавил дека во близина на гробниците на двете принцези биле пронајдени две групи коски, што покренале шпекулации дека можеби едната се посмртните останки на Орланди. Коските биле откриени додека персоналот истражувал други локации на кои можеби биле преместени посмртните останки на принцезите во рамките на гробиштата на Папскиот тевтонски факултет. Понатамошната проверка на локацијата открила две костурници поставени под подот на област во внатрешноста на колеџот, затворена со врата.

Во извештаите на бројни новински медиуми на 20 јули 2019 година се наведува дека гробниците всушност биле празни. Според БиБиСи, на пример, таа прва потрага во јули 2019 година „само ја продлабочила мистеријата бидејќи исчезнале дури и коските на две принцези за кои се сметало дека се таму“. Истото откритие го објавиле и други медиуми, вклучително и „Гардијан“.

Човечки коски кои припаѓаат на десетици тела биле пронајдени на 20 јули, во подземните костурници на Тевтонскиот колеџ. Форензичарите требало да ги анализираат остатоците и се очекувало да користат методи на јаглерод-14 за да добијат груба проценка на нивната возраст.

Во октомври 2022 година, Нетфликс објавил документарна емисија од четири дела со наслов Ватиканската девојка. Документарецот истражувал различни теории околу исчезнувањето на Орланди, со фокус на теориите што го вклучуваат Ватикан и организираниот криминал.

2023 година повторно отворање на случајот[уреди | уреди извор]

На 9 јануари 2023 година, Ватикан објавил дека повторно ќе го отвори случајот за исчезнатото девојче Емануела Орланди. Папата Франциско го назначил главниот обвинител Алесандро Диди да ја води истрагата. Ватикан планира да спроведе целосен преглед кој ќе ги преиспита сите досиеја, извештаи и сведоштва.