Записите на ловецот
„Записите на ловецот“ (руски: Запи́ски охо́тника) — збирка раскази на рускиот писател Иван Тургенев, првобитно објавени во списанието „СОвременик“ во текот на 1847-1851 година, а во 1852 година како посебно издание. Потоа, три раскази биле напишани и ставени во збирката во 1870-тите.
Содржина[уреди | уреди извор]
Збирката се состои од 25 раскази:[1]
- Твор и Калинич
- Јермолај и воденичарката
- Малинова Вода
- Срескиот лекар
- Мојот сосед Радилов
- Еднодворецот Овсјаников
- Љгов
- Бегова Ливада
- Касјан од Красива Меча
- Бурмистр
- Канцеларија
- Намќор
- Двајцата спахии
- Лебеѓањ
- Татјана Борисовна и нејзиниот внук од брат
- Смрт
- Пејачи
- Петар Петрович Каратаев
- Состанок
- Хамлет од Шчигровскиот срез
- Чертопханов и Недопјускин
- Крајот на Чертопханов
- Живи мошти
- Татнат!
- Шумата и степата
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ И. С. Тургењев, Ловчеви записи. Нови Сад: Матица српска, 1973.