Екстранет

Од Википедија — слободната енциклопедија

Екстранет[уреди | уреди извор]

Екстранет е компјутерска мрежа која овозможува контролиран влез однадвор, за конкретни деловни или образовни цели. Екстранет може да се гледа како продолжување на интранет на компанијата која е проширена за корисниците надвор од компанијата, обично партнери, продавачи и добавувачи. Тоа исто така е опишана како "состојба на умот", во која се перцепира Интернетот како начин да се направи бизнис со избраниот сет на други компании [1], во изолација од сите други корисници на интернет. Спротивно на тоа, бизнис-потрошувач [B2C] моделите вклучуваат познати опслужувачи на едно или повеќе претпријатија, во комуникацијата со потрошувачите претходно непознати корисници. Екстранет е како DMZ во тоа што нуди пристап до потребните за канал партнери, без одобрување на пристап до целата мрежа на организацијата.

Однос на интранет[уреди | уреди извор]

Екстранет може да се сфати како интранет мапиран на јавниot интернет или некои други системи за пренос не е достапни за широката јавност, надгледувани од повеќе администратори од една фирма. На пример, комуникационите мрежи на воените сили од различни безбедносни причини се мапира на еден заеднички систем за пренос што не е поврзан со други глобални мрежи. Секоја приватна мрежа мапирана во јавноста е виртуелна приватна мрежа Virtual private network(VPN), често користејќи специјални безбедносни протоколи.Со децении, институциите се поврзувале еден со друг создавајки приватна мрежа за разменување на информации. Една од разликите што ја карактеризира екстранет, сепак, е дека нејзиното интерконекции се над една заедничка мрежа наместо преку посветен физички линии. Во однос на Интернет Протоколот на мрежи, RFC 4364 се вели: "Ако сите сајтови, во VPN се во сопственост на истата компанија, на VPN е корпоративниот Интранет. Ако разни сајтови, во VPN се во сопственост на различни претпријатија, VPN е екстранет. За помали, географски обединети организации ", екстранет" е соодветниот термин да се опише селективен пристап до интранет систем доделен на добавувачите, клиентите, или други компании. Таквиот пристап не подразбира тунелирање, туку едноставно механизам за проверка со web опслужувачот. Во оваа смисла, "екстранет" означува "приватни дел" на мрежно место, каде што "регистрираните корисници" се движат, овозможена од механизми на "страната за логирање"login page".

Предности[уреди | уреди извор]

  • Размена на голема количина на податоци користејќи Electronic Data Interchange(EDI)
  • Споделување на производ каталози исклучиво со трговски партнери.
  • Соработување со други компании на заеднички развојни програми.
  • Заедничко развивање и употреба на тренинг програми со други компании.
  • Обезбедување или пристап на сервиси обезбедени од една компанија на групи од други компании, како што е онлајн банкарската апликација водена од една компанија во името на други компании.

Недостатоци[уреди | уреди извор]

  • Екстранетот може да биде скап за имплементирање или одржување во рамките на една организација (хардвер, софтвер, обука на вработените).
  • Обезбедувањето на екстранетот може да биде оневозможено при хостување на важни или лични податоци.
Наводи[уреди | уреди извор]
  • Callaghan, J. (2002), Inside Intranets & Extranets: Knowledge Management and the Struggle for Power, Palgrave Macmillan, ISBN 0-333-98743-8