Хох Шјил
| светско наследство на УНЕСКО | |
|---|---|
 Хох Шјил во август | |
| Место | Чјингхаи |
| Критериум | природно: (vii)(x) |
| Навод | 1540 |
| Запис | 2017 (XLI заседание) |
| Површина | 3.735.632 ха |
| Преоден појас | 2.290.904 ха |
| Координати | 35°22′49″N 92°26′21″E / 35.38028° СГШ; 92.43917° ИГД |
Хох Шјил или Кекешјили (монголски значи „син гребен“, исто така Акенгангјаи за „господар на десет илјади планини“) — издвоена област во североисточниот дел на Тибетската Висорамнина Чјингхаи. На 7 јули 2017 година, Хох Шјил бил впишан во списокот на светско наследство на УНЕСКО како „најголемата и највисоката висорамнина на светот“.[1]
Географија[уреди | уреди извор]
Областа зафаќа 83.000 квадратни километри на просечна надморска височина од 4.800 метри,се протега во насока исток-запад помеѓу планинските венци Тангула и Кунлун во пограничните области на Автономната Покраина Тибет во Југозападна Кина, северозападната кинеска покраина Чјингхаи и кинеската автономна покраина Шјинџјианг-Ујгур. Југоисточниот дел на Хох Шјил, одделен со реката Чумар (楚瑪爾河), е еден од главните извори на реката Јангце. Остатокот од регионот е ендореичен, со одводнување во бројни одвоени езера. Оваа област понекогаш хидролозите ја нарекуваат „Област на езерото Хо Шјил“.[2] 45.000 квадратни километри од регионот Хо Шјил, на просечна надморска височина од 4.600 метри надморска височина, биле прогласени за национален природен резерват во 1995 година. Светското наследство на УНЕСКО ја покрива западната половина на округот Џидои и западниот дел на округот Чумарлеб во Кингхаи. Букадабан Фенг се смета за дел од Хох Шјил.[3]
Геологија[уреди | уреди извор]
Хох Шјил има вулканско потекло. Околното вулканско поле на северен Тибет содржи бројни вулкани од доцниот кенозоик. Во областа има неколку вулкани во хавајски стил. Бамаочионгзонг зафаќа површина од 300 км² и содржи целосно зачувана структура север-исток од врвот и проток на лава што ги покрива кватернерните езерски седименти. Областа Бамаочјионгзонг содржи пералкални фонолитни и фоидитни карпи. Јонгбоху содржи пет отвори за дацит, трахиандезит и андезит. Чјиангбчјиан покрива широка област долж јужната граница на планините Кунлун. Конусот на калдерата Кекешјили, некогаш се мислеше дека е забележан за време на ерупцијата на сателитска фотографија од 1973 година, сега се верува дека не бил историски активен.[4]
Див свет[уреди | уреди извор]
И покрај суровата клима, Хох Шјил е дом на повеќе од 230 видови диви животни, од кои 20 се под заштита на кинеската држава, вклучувајќи див јак, диво магаре (Equus kiang), елен со бели усни (Cervus albirostris), кафеава мечка и загрозената тибетска антилопа (Pantholops hodgsonii) или чиру. Џиновскиот крлеж на висорамнината (Ochotona curzoniae), мал глодач, е главната храна на кафеавата мечка. Мечките се хранат и со јакови и антилопи.[5] Досега малку познатиот регион, како и тибетската антилопа или чиру, станале познати имиња во Кина по објавувањето на филмот Кекешјили: Планинска патрола во 2004 година. Езерото Џуонаи (卓乃湖) во Хох Шјил е познато како збиралиште на тибетската антилопа.[6]
Сообраќај[уреди | уреди извор]
Железничката линија Чјингхаи-Тибет и кинескиот национален автопат 109 се движат по источната граница на резерватот.[7] Во оваа област е изграден тунелот Фенгхуошан, денес највисокиот железнички тунел во светот (долг 1.338 м, со влезови на надморска височина од 4.905 м).
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ „Qinghai Hoh Xil“.
- ↑ Zheng, Mianping (1997), An introduction to saline lakes on the Qinghai-Tibet Plateau, Volume 76 of Monographiae biologicae, Springer, стр. 21, ISBN 0-7923-4098-1
- ↑ 可可西里：与天相接的生命守护人 [Hoh Xil: Ecological Preservation Volunteers who Touch the Sky] (кинески). Посетено на 23 April 2018.
可可西里地区山峦绵延起伏，{...}有青海第一高峰布喀达板峰
- ↑ „Global Volcanism Program | Unnamed“.
- ↑ Xu Aichun, Jiang Zhigang, Li Chunwang, Guo Jixun, Wu Guosheng, Cai Ping, "Summer Food Habits of Brown Bears in Kekexili Nature Reserve, Qinghai: Tibetan Plateau, China". Ursus, Vol. 17, No. 2 (2006), pp. 132-137
- ↑ „探秘可可西里产房 --可可西里“.
- ↑ „Environmental Protection Along the Qinghai-Tibet Railway“. Архивирано од изворникот на 2005-06-11. Посетено на 2005-05-05.