Терапија за замена на хормони

Терапијата за замена на хормони (HRT) за транссексуалци ја променува рамнотежата на половите хормони во нивните тела. Некои интерсексуалци исто така примаат ваква терапија, без разлика дали почнале во детството за а се потврди полот кој им е назначен или подоцна, ако ова потврдување излезе неточно. Некои мажи можат да ја користат оваа терапија за да се слободат во своето тело како резултат на намаленото количество на тестостерон во телото. Нивната намера е да предизвикаат развој на секундарните сексуални одлики кај посакуваниот пол. Не можат да се вратат промените предизвикани уште од првиот природен пубертет, кои бараат сексуален потфат за обновување и епилација или преку електролиза и/или преку ласерско отстранување на косата. Ова се должи на лесниот начин за производство на секундарни сексуални одлики со андрогени отколку на отстранувањето на трансжените од веќе спроведените одлики.

Формални барања за HRT[уреди | уреди извор]

Барањата за терапијата замена на хормоните многу варира, најчесто во одредено време каде се бара психолошко советување , па затоа е време да се живее во улога на посакуваниот пол , ако тоа воопшто е можно, со цел да се уверат дека тие можат психолошки да функционираат во таа улога. Овој период понекогаш се нарекува Вистинско животно искуство ( Real Life experience, RLF). Некои индивидуалци избираат самоуправување со нивните лекови (направи сам), најчесто поради тоа што слободните доктори немаат доволно искуство во оваа област, или на прво место, нема слободен доктор. Понекогаш, транс луѓето избираат сами да се снаоѓаат затоа што докторите не сакаат да им препишат хормони без писмо од терапевтот во кое се изјавува дека пациентот ги исполнува критериумите на дијагнозата и прави неформална одлука за транзиција. Голем број од терапевтите бараат најмалку три месеци континуирана психотерапија и/или вистински тест за животот со цел да се напише писмо какво што се бара според Стандардите за Заштита. Во вакви услови, индивидуалецот може сам да управува додека да ги добие овие овластувања, мислејќи дека не треба да чекаат медицински професионалци да бидат убедени за нивната ситуација. Имено, како што многу индивидуалци мора да платат за нивната проценка и заштита, исто така трошокот може да биде невозможен за една ваква терапија.

Проблеми кои се јавуваат за време на пубертетот[уреди | уреди извор]

Голем број на скелетни промени се појавуваат по појавата на пубертетот во различни временски периоди и време. Понекогаш, во последните тинејџерски години краевите на коските се затворени и зафаќа место должината на коските која трае цел живот. Последователно, целосната висина и должината на рацете, нозете и стапалата не се погодени од терапијата за замена на хормоните. Сепак, детали за промените на формата се менуваат во текот на животот, коските стануваат потешки и подлабоко се наоѓаат под влијание на тестостеронот. Повеќето од овие разлики се опишани во книгата на Дезмон Морис – Manwatching.

Промени[уреди | уреди извор]

За трансжените, земањето на естроген предизвикува други промени;

Растење на градите, со зголемување на брадавиците.
Распределувањето на мастите во телото.
Отенување на кожата,

За мажи- кон – жени, терапијата вклучува антиандрогени за надополнување на астрогените и прогестеронот кои се спомнати погоре. Терапијата за замена на хормони вообичаено, не предизвикува спречување на растење на косата или промена на гласот.

Неповратни промени[уреди | уреди извор]

Развивање на градите
Проширени брадавици
Стрии (кај некои луѓе)

Повратни промени[уреди | уреди извор]

Зголемено либидо
распределување на мастите во телото
намалено развивање на мускулите
различни промени на кожата
значително намалување на влакната по телото
промена на природниот мирис на телото и потење
помало згрутчување на вените
окуларни промени
големина на гонадите

Психолошките промени се тешки за дефинирање, затоа што терапијата за промена на хормоните, вообичаено, е првата физичка активност која зазема место за време на транзицијата. Затоа, самиот чин за почнувањето на терапијата за замена на хормони има значителен психолошки ефект, кој е тежок за разликување од хормонски предизвиканите промени.

Контраиндикации[уреди | уреди извор]

Апсолутни: историја на појава на рак поради естрогенот (како на пример рак на дојката), историја на тромбонска болест ( освен ако не се предвидени терапии за антикоагулација или згрутчување на крвта) или историја на макропролактином.
Релативни: црн дроб, бубрези или болест на срцето и удар (или било кој од ризичните фактори за болести на срцето: висок холестерол, дијабетес, дебелина, пушење). силна семејна историја за рак на дојката или тромбонска болест, заболување на жолчното ќесе , циркулација или услови на згрутчување како на пример: периферална васкуларна болест, polycythemia vera, српеста анемија,пароксизмален ноќен хемоглобин, hyperlipidemia/hypercholesterolemia, hyperlipoproteinaemia, хипертензија, factor V leiden, prothrombin mutation, antiphospholipid antibodies, anticardiolipin antibodies, lupus anticoagulants, plasminogen или fibrinolysys нарушување, недостатоци на Ц белковини или недостатоци на С белковини или недостатоци на антитромбон.

Видови терапија[уреди | уреди извор]

Естрогени[уреди | уреди извор]

Најчесто, дозите се повисоки отколку дозите за размена кај трансжените. Вообичаено, дозата се намалува после архиктомијата (отстранувањето на тестисите) или операција за промена на полот. Сепак, праксата за намалување на дозите естроген после една ваква операција се применува од деновите кога се бараа многу високи дози на естроген за намалување на тестостеронот поради тоа што не се користеа анти – андрогени.

Всушност, високите дози (преку користење на помалку моќен естроген, естрадиол, кој е ендоген во човечкото тело отколку ризичниот етинил естрадиол и конјугирани естрогени кои се користеа во минатото) се препорачуваат за време на првите десет или повеќе години на терапија за замена на хормони за целосно развивање, со или без реактомија или промена на полот. По вообичаените десет или повеќе години дозата може да се намали.

Постојат многу различни варијации на естроген како и други типови на естрогени иако најкористен е микронизираниот естрадиол, естрадиол ацетат, естрадиол валерат, естрадиол ципионат, естрадиол енатат, конјугирани естрогени, естерифицирани естрогени и етинил естрадиол.
Достапни се следниве формулации : инекции, импланти, назално, усно, подјазично, гел, спреј и трансдермален далновод.
Како што се зголемува дозата, се зголемуваат и ризиците. Затоа, жените со релативни контраиндикации треба да почнат со помали дози и постепено да ја зголемуваат дозата.

Прогестогени[уреди | уреди извор]

Прогестогените вклучуваат прогестерон и прогестини ( синтетичка аналогија на прогестерон или 17 – алфа хиропрогестерон). Слободни се орални, подјазични, супозиторијални и гелни формулации.
Прогестогените се вклучените во целосното созревање на градите, особено на резените на млечната структура, ацини и алвеоли.
Прогестогените исто така, помагаат при разградувањето на мастите, го разбудуваат либидото кај жената, го зголемуваат апетитот, мало зголемување на масноста на кожата, го зголемуваат протокот на крвта кон кожата, ја зголемуваат способноста за потење и губење на топлината, зголемување на телесната температура на која и овозможува поголема толеранција на ладно, поздрави нокти, предизвикува чувство на смиреност и лесен сон и ја зголемува енергијата кај личноста. Сепак, прогестогените, кај некои луѓе, можат премногу да ја зголемат масноста на кожата и либидото каде можат да се појават акни на кожата.
Прогестогените, воглавно, се многу важни за цврстината на коските, и изгледа дека имаат некаква улога за еластичноста на кожата и нервните ткива. Други ефекти кои се резултат на прогестеронот вклучуваат намалување на спазмата и опуштање на мускулите, намалена е активноста на жолчното ќесе, проширени се бронхиите (кое помага при дишењето), намалување на имунолошките одговори, нормализирање на згрутчувањето на крвта, васкуларниот тонус, нивото на цинк и бакар, нивото на воздушни ќелии, и употребата на масни наслаги за енергија. Прогестеронот исто така, помага на функцијата на штитната жлезда и структурата на коските преку остеобластите.
Прогестините (синтетичките прогестогени) се придружени со зголемен ризик за добивање на рак на кожата, кој не е видлив со природниот прогестерон.

Анти – андрогени[уреди | уреди извор]

Спиронолактонот е најчесто користениот .анти – андроген во САД поради тоа што е безбеден и евтин. Ципротерон ацетат најчесто се користи надвор од САД.
Спиронолактонот е диуретик на основа на калиум кој се користи за третирање на намалување на хипертензијата на ренин, едема, хипералдостеронизам, и ниски нивоа на калиум предизвикани од други диуретици. Може да предизвика високи нивоа на калиум, хиперкалемиа па затоа кај луѓето кои имаат проблеми со бубрезите може да предизвика контра индикации или кај луѓе кои имаат покачено ниво на калиум во организмот. Спиронолактонот ја спречува формацијата на тестостеронот во тестисите (иако не во надбубрежните жлезди) со внесување на ензими вклучени во нивното производство, и претставува андроген – примател антагонист ( ги спречува андрогените да не се врзуваат со андрогени рецептори).
Ципротерон ацетат е добиен од 17 – алфа хидроксипрогестерон и го потиснува хормонот на лутенизација (кој за возврат ги намалува нивоата на тестостерон), ги блокира андрогените од врзување со андрогените рецептори и е слаб прогестин. Порано се користел за третирање на ракот на простатата. Ако се користи на долг временски период со дози од 150 милиграми или повеќе може да доведе до оштетување на црниот дроб.
Другите андрогени вклучуваат bicalutamide, flutamide и nilutamide. За разлика од другите лекови погоре, овие не го намалуваат нивото на тестостерон но го спречуваат тестостеронот и дихидротестостеронот од врзување со андрогените рецептори. Поради тоа што овие неколку имаат слаба активност во мозокот не го намалуваат либидото или намалувањето на ерекцијата. Два други видови на андрогени кои ретко се опишуваат како кетоконазоли и циметидин. Кетоконозолите се користат за рак на простатата и хирзутизам. Циметидинот, исто така, се користи кај хирзутизамот. Кетокенозолот го има потенцијалот за труење на црниот дроб по користење на подолг временски период и циметидинот е слаб анти – андроген.
Одредени анти – андрогени не го намалуваат нивото на тестостерон ниту пак неговата активност кон ткивата за разлика кај формирањето на метаболитот, дихидротестостеронот. Овие лекови можат да се употребат кога пациентот боледува од губење на косата и/или проширена простата (доброќудна хиперлазиа на простатата). Дихидротестостеронот придонесува кон изведбата и егзацербацијата на истите.

Сега, достапни се два вида на лекови за спречување создавање на дихидротестостеронот, finasteride и dutasteride. Нивоата на дихидротестостеронот можат да се намалат 60-75% кое зависи од дозата до 93-94% со последните.

GnRH агонисти (гонадотропин – ослободувачки хормон)[уреди | уреди извор]

Кај двата пола, хипоталамусот ослободува гонадотропин – ослободувачки хормон за да ја стимулира хипофизата за произведување на лутеинизирачкиот хормон (LH) и хормонот за стимулирање на фоликулите (FSH) кои за возврат ги предизвикуваат жлездите да произведуваат сексуални стероиди. Кај адолесцентите од двата пола, со важни показатели, GnRH агонистите како што е на пример госерелин ацетат, може да се користи за да го одложи напредувањето на сексуалните стероиди, несоодветните промени кои се случуваат за време на пубертетот за одреден период без да предизвикаат какви било промени во однос на полот. Овие агонисти, првично, работат со стимулација на хипофизата со брза десензибилизација на ефектите предизвикани од овие агонисти. По главните напони, по неколку недели, андрогенското производство на гонадите се намалува. Постои значителна контроверзност во денешно време, и додека е клинички, морално и легално е да се прави сево ова. Тековното, шесто издание на Светската Професионална Асоцијација за Транссексуални Здравствени Стандарди на Заштита, не дозволува дополнување на соодветни полови хормони до 16, кое може да трае пет и повеќе години. Сексуалните стероиди имаат други важни функции. Исто така, растот на скелетот, кој често се смета за мускулатурата, не е ограничен од GnRH агонистите.
GnRH агонистите многу често се пропишани за спречување на реактивацијата на функцијата на тестисите каде хирурзите бараат престанок на естрогените уште пред да започне операцијата.
Високата потрошувачка на GnRH агонистите многу често претставува значителен фактор.

Хормонски ефекти[уреди | уреди извор]

Кардиоваскуларни[уреди | уреди извор]

Најзначајниот кардиоваскуларен ризик кај транссексуалните жени е про – тромботичниот ефект на естрогените (зголемено згрутчување на крвта). Ова најчесто се манифестира како зголемен ризик за тромбонска болест : длабока тромбоза на вените (deep venous thrombosis) (DVT) и белодробна емболија (pulmonary embolism) (PE) кое се случува кога длабоката тромбоза на вените се скршува и се движи низ венозниот систем кон белите дробови. Важно е, за секоја личност кај женските хормони веднаш да побара медицинска помош ако се развие болка или отекување на едната нога затоа што ова е главниот симптом за ова заболување, или ако се развијат симптоми на PE : болка во градите, губење здив, онесвестување или палпитации (дури без болки во нозете или отекување).
Во практика, ова станува многу важно за транссексуалните жени кои се подложени на операција. Етинилот и конјугираните орални естрогени мора да се одбегнуваат една недела пред и две недели после операцијата.
DVT болеста најчесто се случува во првите години на лекување со естроген. Сепак, ова може да претставува скрининг по третман на пациенти кои можат да имаа генетски предиспозиции кон тромбонска болест, со оние кои се поверојатни за развивање на ваква болест која може да се појави уште на почеток на една терапија. Сепак, ако пациентите имаат семејна историја на тромбонска болест, може да соодветствува скрининг на позната болест.
Ризикот од DVT е повисок со орален естроген (особено со етинил естрадиол и конјугирани естрогени) отколку инекции, трансдермални, импланти и назални естрогени.
Ризикот од DVT исто така, се зголемува со текот на годините и со пушењето, толку многу доктори советуваат користење на побезбеден естроген за пациентите кои пушат или се постари од 40 години.
Ако скринингот се презема за познати про - тромбонски мутации како на пример Фактор V – Leiden, антитромбин 3, и белковина C или недостаток на F, треба да се направи така што ќе се зголеми безбедноста на хормоналната терапија а не како скрин за кој може да се преземе хормонална терапија. Кога е познато дека ризикот со третман на варфарин кај релативно младата, добро информирана и здрава популација, е многу низок и дека ризикот од негативен физички и психолошки краен резултат за нетретираните транссексуални пациенти е висок, про - тромбонската мутација не е апсолутна контраиндикација за хормонална терапија.
Антиандрогенскиот бикалутамид е придружен со зголемен ризик за срцев удар кога се користи како монотерапија (без други лекови). Едно истражување кај пациенти со рак на простата исто така, покажа зголемен број на смртни случаи кои не се поврзани со рак помеѓу пациенти кои земале 150 мг/дневно бикалутамид. Зголемената стапка на смртни случаи не беше набљудувана кога бикалутамидот се комбинираше со метод за намалување на производството на андроген. Вистинските причини за срцев удар и смрт не се конечно одредени, сепак, една причина е недостаток од акутен адреналин и хипотензија која се должи на DHT за време на повлекувањето на бикалутамидот. Поради таа причина што бикалутамидот е високо липофиличен, тешко е да се одбегнат периоди на ниска концентрација на серум кој се должи на навлегувањето на бикалутамидот во масните ќелии.

Коса[уреди | уреди извор]

Сегашниот изглед на косата е само малку погоден ( некое намалување во густината, покриеноста и бавно растење) преку андрогените. Тие кои имаа помалку од една декада поминато од пубертетот и/или чиј етнитет има недостаток од значително губење на косата ќе има подобри резултати со користење на анти – андрогените. Тие кои земаат анти - андрогени ќе имаат подобри резултати со електролиза/ ласерско отстранување на косата, отколку оние кои не земаат. Ако некој уште е тинејџер или во раните дваесетти, ќе постои превенција од развивање на нова коса ако нивоата на тестостерон се во рамките на жената.
Влакната на телото (градите, рамената, грбот, абдоменот, бедрата, врвовите на рацете, врвовите на стапалата) со време, ќе се претворат од нормални влакна во велус влакна (многу тенки, бели, бебешки влакна). Влакната на рацете, перианалот, ќе се намалат но, нема да се претворат во велус влакна на последните два дела. Влакната под рамената значително ќе се променат во текстурата и должината, срамните влакна стануваат поженствени. Влакната на нозете стануваат помеки. Се зависи од генетиката.
Косата може малку да ја промени текстурата, локните и бојата, ова особено се случува при растењето на косата.
Влакната на веѓите стануваат поретки или порасфрлани.

Урогинеколошки ефекти[уреди | уреди извор]

Понекогаш транссексулните жени објавуваат намалување на либидото кое зависи од дозата на андрогени. Мал број на постоперативни транссексуални жени можат да бараат мало количество на тестостерон за зголемување на либидото. Многу пред – оперативни транссексуални жени едноставно чекаат по операцијата на смената на полот да започнат со активниот сексуален живот (зависно од тоа како тие се чувствуваат спрема нивните гениталии и/или аверзија кон анален секс) и за новите пост - оперативни жени колку тие се задоволни со овие резултати. Зголемувањето на дозата на естроген или додавањето на прогестерон исто така, го покачува либидото кај некои жени.
Спонтаните и утрински ерекции значително се намалуваат, сепак, некои кои имале орхиектомија сè уште ги имаат тие утрински ерекции. Доброволните ерекции можат да се задржат додека мозокот е најважниот сексуален орган, развиениот репертоар на фантазии и добра визуализација се морални. Исто така, зависи од тоа како самата личности си ги гледа гениталиите (гадење, силна одбивност, толерантност итн.)
Волуменот на тестисите се намалува за околу 25% со типични дози и 50% кај повисоки дози. Ова се должи на намалувањето на Leydig ќелиите, Sertoli ќелиите и интерстицијалните ткива кои ги произведува спермата и тестостеронот. Кога тестостеронот драматично се намалува сперматогенезата целосно запира, кога ќелиите кои се вклучени во овој процес не ја користат својата атропија.
Простатата се намалува
Мочниот меур се намалува
Линијата која се движи по должината на пенисот кон средината на скротумот, јадрото на пено – скротумот потемнува.
Можно е помало задржување на водата.

Раѓање на деца[уреди | уреди извор]

Раѓањето на децата, како што е истражувано кај транссексуалните жени, не е возможно со денешната технологија. Пре – оперативното складирање на сперма може да се направи, сепак, дозволување на вештачко оплодување да се искористи за произведување на генетски подмладок со некој друг се случува во подоцнежната фаза. Со напредувањата во медицината, во блиска иднина еден ден може да се реализира сево ова со користење на матка – дарител која ќе биде доволно долга за да може да го носи детето каде лековите за не исфрлање на плодот нема да влијаат врз фетусот. ДНК во дониран сад може да се отстрани и замени со ДНК од примачот. Понатаму, во идната биотехнологија на стемското ткиво. Ова исто така , може да се реализира без да има потреба од лекови против исфрлање на плодот.

Коски[уреди | уреди извор]

И естрогените и андрогените се потребни кај мажите и жените за цврстината на коските (здравите млади жени произведуваат околу 10мг тестостерон месечно. Високата густина на минерал во коските кај мажите е придружена со висок серум на естроген).
Коските не се статички. Со текот на времето се реапсорбираат и создаваат. Остеопорозата (ронење на коските ) се случува кога структурата на коските се случува на помала стапка од реапсорпцијата на коските.
Естрогенот е предоминантниот сексуален хормон кој го намалува ронењето на коските (дури и кај мажите).
И естрогенот и тестостеронот помагаат за стимулација на структурата на коските (особено во пубертетот).
Колковите бавно се прошируваат како резултат на промените во тетивите така што не е невообичаена неугодноста.

Интеракција на лекови[уреди | уреди извор]

Секој лек може да предизвика спротивни реакции со други лекови па затоа умно е да се провери претходно со доктор или фармацевт кога се почнува со земање нови лекови.
Од формулациите на естроген кои најчесто се користат, етинил естрадиолот (кој се наоѓа кај таблетите за полесно породување) има најголем број на спротивни реакции.

Кожа[уреди | уреди извор]

Најгорниот слој на кожата, stratum corneum, станува потенок и притоа проѕирен и со розова боја (вените можат повеќе да се забележат), помалку колаген, повеќе подложни на кинење и иритација поради чешање или бричење, зголемена тактилна осетливост, и малку посветла боја која се должи на мало намалување на меланинот (пигмент).
Кожата станува помека
Активноста на лојните жлезди (која ја предизвикуваат андрогените) се намалува, која ја намалува количината на производство на себум (масти) врз кожата, последователно кожата станува помалку подложена на појава на акни кое се должи на намалениот квантитет на масти кои се произведуваат. Сувата кожа станува проблем па затоа се потребни лосиони и масла.
Се намалуваат порите на кожата поради намаленото производство на себум во кожата.
Мирисот на телото (кожа, пот и урина) стануваат помалку „метални“, “остри“ или „акридни“ а повеќе „слатки“ и „мускусни“.
Голем број на апокрини жлезди (еден вид на жлезди за потење) стануваат неактивни и мирисот на телото се намалува. Себумот придонесува кон мирисот на телото, производството кое се ослободува од андрогените (како што е опишано погоре).
Се акумулираат голем број на поткожни масни ткива. Ова овозможува помек изглед. Последователното опаѓање или целулитот, ќе биде по забележлив на бедрата и задникот кое се должи на отенувањето на кожата.
Подложеноста на изгореници од сонце се зголемува поради тенката кожа и/или помалиот пигмент на кожата.
Поради зголемувањето на ткивото на адипозата на колковите, бедрата и задникот, на овие предели можат да се појават стрии.

Окуларни промени[уреди | уреди извор]

Леќите на очите се променуваат.
Поради намалените андрогени, meibomial жлездите (ака, тарзалин, палпебрал или тарсоконјуктивни жлезди. Еден вид на лојни жлезди на горните и долните очни капаци кои се отвораат на рабовите од очниот капак) произведуваат помалку масти (масти кои го прават липидниот слој на солзните ленти кое го спречува испарувањето на долниот воден слој) каде тенденцијата на суви очи може да биде проблем.

Сетила[уреди | уреди извор]

Осетливоста на мирисот на мажите (вклучувајќи ги и машките феромони ( може позитивно да се поврзе со зголемените нивоа на естроген. Вкупно, сетилата за мирис можат да се зголемат. Сепак, прогестогените често ја намалуваат осетливоста на машките феромони.

Развој на млечните жлезди[уреди | уреди извор]

Градите, брадавиците и ареоларниот развој земаат околу 4-6 години за комплетирање според генетиката и понекогаш може да земе и 10 години. Нормално е да има застој при растењето на градите за време на феминизацијата или за големината на една града која ќе биде поголема од другата. Големината на градниот кош и ширината на градите исто така имаат улога при големината на градите. И двете одлики се помали кај цис жените односно ако една цис жена и една транссексуална жена имаат иста големина на гради, градите на транссексуалната жена ќе изгледаат помали. Затоа, кога една транссексуална жена има зголемување на градите , имплантите кои просечно се користат сè поголеми од оние кои се користат кај една цис жена.
Брадавиците стануваат по осетливи на стимулација.

Дистрибуција на ткивото на Адипоза[уреди | уреди извор]

Дистрибуцијата на мастите во телото бавно се менува со текот на годините. Телото нема да акумулира ново ткиво на адипоза (масти) кај типичен женска шема. Ова ги вклучува колковите, бедрата, задникот, карлицата, рамената и градите. Сега телото ќе се стреми кон користење на старото ткиво на адипоза во половината правејќи ја помала како и на грбот и на рамената.
Лојното ткиво на адипоза се зголемува на лицето (образите и усните) правејќи го лицето да изгледа дебело, заоблено со мало нагласување на вилицата кое се должи на малиот дел на пополнетите образи.

Гастроинтестиналии[уреди | уреди извор]

Естрогените можат да бидат во склоност за болест на жолчното ќесе – посебно кај постарите и дебели луѓе.
Естрогените (особено оралните форми) можат да предизвикаат зголемување на трансаминазите (тестови за функцијата на црниот дроб) предизвикувајќи труење на црниот дроб. Ова периодично треба да се спомне кај транссексуалните жени.

Неврологија / Психијатрија[уреди | уреди извор]

Можат да се случат промени во расположението – вклучувајќи го и развојот на депресија, особено кај оние луѓе кои земаат прогестини. Медроксипрогестерон ацетат, главно, се покажа за предизвикување на депресија кај одредени индивидуалци , можеби поради нивниот можен ефект на нивоата на допамин.
Влошување на мигрената или демаскирање преку терапијата со естроген.
Естрогените можат да го предизвикаат развојот на пролактиноми, поради што нивоата на пролактин треба периодично да се надгледуваат кај транссексуалните жени. Течењето на млеко од брадавиците може да биде знак на зголемени нивоа на пролактин. Ако пролактиномата доволно се зголеми, може да предизвика визуелни промени ( особено зголемена периферна визија), главоболки, промени во расположението, депресија, вртоглавица, повраќање како и симптоми на опаѓање кај хипофизата како на пример хипотироидизма.
Некои луѓе забележуваа чувство на самозадоволување.
Неодамнешните истражувања покажаа дека вкрстената терапија кај транссексуалните жени може да резултира со намалување на волуменот на мозокот кон пропорциите на жената.

Метаболизам[уреди | уреди извор]

Терапијата со естроген предизвикува намалување на осетливоста на инсулин која ги става жените на зголемен ризик од развивање на дијабетис.
Откако метаболизмот ќе почне да забавува луѓето се трудат да добијат на тежина, се губи енергија, зголемена потреба за сон, и многу лесно им станува ладно. Поради лишување од андроген, загубата на мускулатурата, забавениот метаболизам и физичката слабост стануваат повеќе од евидентни. Зацврстувањето на мускулатурата ќе бара поголема работа отколку порано. Сепак, дополнувањето на прогестерон може да ја зголеми енергијата иако зголемување на апетитот може да се забележи.