Сингрид Ундсет
Сингрид УНДСЕТ (20 мај 1882, Калунбор, Данска - 10 јуни 1949, Лилехамер, Норвешка), норвешка романописецка, добитничка на Нобелова награда за литература во 1928 година, за мајсторството со кое ја опишува средновековната историја на скандинавските земји.[1]
Животопис[уреди | уреди извор]
Ќерка е на истакнатиот норвешки археолог И. Ундсет. Прво учела во општообразовно училиште, па по настојување на родителите, а по смрта на татка си (1893) се запишала во трговско училиште. Поради финансиски тешкотии, на 17 години започнала да работи како чиновничка во инженерска фирма.[1]
Творештво[уреди | уреди извор]
Во 1907 година го објавила првиот роман на современа тема „Марта Оули“. Следувал зборникот на раскази „Најсреќни години“ (1908). Нејзината врска со норвешкиот уметник Андерс Свартад, 13 години помлад од неа, е во основата на романот „Срце на Јени“(1911), кој доживува успех меѓу читателите и критичарите. Од 1912 до 1920 година издава два зборника раскази и романот „Проелет“ (1914). Нејзиното творештво од тој период содржи автобиогравски црти, како и проблеми поврзани со местото на жената во општеството. Во 1924 година станала католичка. Меѓу најзначајните дела се и триологијата „Кристин Лавранстадер“ (1920-22) и романот во два тома „Улоф Аудунсен во Хествикен“, како и „Улоф Аудунсен и неговите деца“ (1925-27) со сиежа од средновекосвната национална историја, во кои ја поврзува традицијата на норвешките саги со психолошкото мајсторство на современиот писател. Од 1928-1939 година објавила пет романи на современи теми, зборник на есеи „Етапи:Нов ред“ (1933). За време на окупацијата од Германија(1940) учествувала во Движењето на отпорот. Есента истата година заминала во САД, каде што останала до крајот на војната. Ундсет е меѓу најзначајните имиња на скандинавската литература.[1]