Руски боречки вештини
Постојат голем број стилови боречки вештини и школи со руско потекло.[1] Традиционалните руски борби со тупаници постојат од 1-ви милениум н.е. Тоа било забрането во Руската Империја во 1832 година. Меѓутоа, тоа борење потоворно заживеало по распадот на Советскиот Сојуз.
За време на советската ера, владата сакала да создаде и воени борбени системи рака на рака и борбени спортови, што резултирало со создавање на самбо. Во текот на 1980-тите и по падот на комунизмот, повторно се разбудил интересот за народните боречки вештини. Преку етнографска студија се појавиле многу нови стилови засновани врз народните стилови.
Руска борба со тупаница[уреди | уреди извор]
Руската борба со тупаници (руски - Кулачный бой момче Кулачнија „борба во тупаница, пугилизам) е традиционален бокс на Русија со голи тупаници. Најраните извештаи во врска со овој спорт датираат во 13 век.[2]
Самбо[уреди | уреди извор]
Самбо (руски: сàмбо; САМозащита Без Оружия) е руска боречка вештина и борбен спорт.[3][4] Зборот „САМБО“ е кратенка за САМ озаштита без оружје, што буквално се преведува како „самоодбрана без оружје“. Самбо е релативно модерен, бидејќи неговиот развој започна во раните 1920-ти од Советската црвена армија за да ги подобри нивните борбени способности од рака на рака. Наменето е спојување на најефикасните техники на другите воени вештини, самбо потекнува од јапонско џудо, меѓународни стилови на борење, плус традиционални народни стилови на борење како што се: ерменски кох, грузиска чидаоба, романски тринта, татарски кријаш, узбекистански кураш, монголски капсагај и азербејџански гулеш.
Пионери на самбо беа Виктор Спиридонов и Василиј Ошчепков. Ошчепков починал во затвор како резултат на политичките чистки во 1937 година по обвинувањата дека бил јапонски шпион. Ошчепков поминал голем дел од животот живеејќи во Јапонија и тренирајќи џудо под водство на неговиот основач Кано Џигоро. Двајцата Руси самостојно развија два различни стила кои на крајот се вкрстиле и станаа познати како Самбо. Во споредба со системот заснован на џудо на Ошчепков, тогаш наречен „Борење во слободен стил“, стилот на Спиридонов бил помек и помалку зависен од силата. Ова во најголем дел се должел на повредите на Спиридонов здобиени за време на Првата светска војна.[5]
Анатолиј Карлампиев, ученик на Ошчепков, често се сметал за основач на спортско самбо. Во 1938 година, тој бил признат како официјален спорт од Спортскиот комитет на СССР.
Систем[уреди | уреди извор]
Система е руска боречка вештина. Обуката вклучува, но не е ограничена на: борба против рака, борба со тепачки, борба со ножеви и обука за огнено оружје. Обуката вклучува вежби и спаринг без поставени кати.
АРБ[уреди | уреди извор]
АРБ (руски: Армейский Рукопашный Бой; ; „Армиска борба со рака“) е руска воена уметност за обука за приеми за заштита и напади, која вклучува многу функционални елементи од арсеналот на поединечни борбени раце и борбени вештини од целиот свет, и се користи во вистински борбени активности.
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ „Russian Martial Arts“. Completemartialarts.com. Архивирано од изворникот на January 24, 2017. Посетено на 2014-05-23.
- ↑ Russian Fist Fighting. "Летописцы наши говорят об ней, еще в начале XIII в. [Our sources talked about it already at the 13th century.]"
- ↑ Schneiderman, R.M. (June 19, 2010). „Once-Secret Martial Art Rises in Ring's Bright Lights“. The New York Times.
- ↑ „Once-secret KGB martial art fights for recognition“. Time Live. Архивирано од изворникот на July 28, 2013. Посетено на December 4, 2010.
- ↑ „Биография Виктор Спиридонов“. Peoples.ru. 2013-03-07. Посетено на 2015-10-15.