Лилјакот со големи уши од Вирџинија

Од Википедија — слободната енциклопедија
Лилјакот со големи уши од Вирџинија
Научна класификацијаedit
Царство: Animalia
Колона: Chordata
Класа: Mammalia
Ред: Chiroptera
Фамилија: Vespertilionidae
Род: Corynorhinus
Вид:
C. townsendii
Биномско име
Corynorhinus townsendii

Cooper, 1837
Подвидови

See text

Синоними
  • Plecotus townsendii

Лилјакот со големи уши од Вирџинија (Corynorhinus townsendii) е вид на лилјак на вечерна палка.

Опис[уреди | уреди извор]

Лилјаците со големи уши од Вирџинија во пештера

Лилјакот со големи уши од Вирџинија е лилјак со средна големина (7-12 g)[2] со исклучително долги, флексибилни уши и мали, но забележливи грутки на секоја страна од муцката. Неговата вкупна должина е околу 10 цм (4 инчи.), а неговата опашка е околу 5 цм (2 во) и неговиот распон на крилјата е околу 28 цм (11во).

Забната формула на Corynorhinus townsendii е 2.1.2.3. 3.1.3.3. × 2 = 36[3]

Опсег[уреди | уреди извор]

C. townsendii може да се најде во Канада, Мексико и САД.[1]

Екологија[уреди | уреди извор]

Лилјаците со големи уши од Вирџинија излегуваат од породилна колонија во рудник

Сезоната на парење за лилјакот со големи уши од Вирџинија се одржува кон крајот на есента. Како и со многу други видови лилјаци, женката складира сперма во нејзиниот репродуктивен тракт по парењето, а оплодувањето се случува на пролет. Бременоста трае од 50 до 60 дена. Како и кај другите видови лилјаци, младенчињата се раѓаат без способност да летаат. Се раѓа само едно младенче од една женка.[4] Една студија покажала дека просечниот животен век на лилјакот со големи уши од Вирџинија е 16 години.[5]

Овој лилјак бара големи шуплини за вгнездување; тие може да вклучуваат напуштени згради и рудници, пештери и базални шуплини на дрвја.[2] Во текот на летото, овие лилјаци живеат во карпести пукнатини, пештери и напуштени згради. Во зима, тие хибернираат во различни живеалишта, вклучително и карпести пукнатини, пештери, тунели, мински осовини, простори под лабава кора од дрвја, шупливи дрвја и згради.[6] Во текот на летото, мажјаците и женките заземаат одделни места за вгнездување; мажјаците се типично осамени, додека женките формираат породилни колонии, каде што ги одгледуваат своите младенчиња. Големината на породилната колонија може да биде од 12 до 200 лилјаци, иако во источниот дел на САД се формирани колонии од 1.000 или повеќе.[2] Во текот на зимата, овие лилјаци хибернираат, често кога температурите се околу 32 до 53 степени °F (околу 0 °C до 11,5 °C.) Овие лилјаци се вгнездуваат поединечно за време на хибернација, формирајќи мали кластери ретко. Мажјаците често хибернираат на потопли места од женките и полесно се будат и се активни во зима отколку женките. Лилјаците честопати се прекинати од сонот затоа што имаат тенденција да се будат често и да се движат низ пештерата или целосно да се движат од една во друга пештера. Пред хибернација, поединците, C. townsendii ја зголемуваат својата телесна маса за да ја компензираат храната што не ја јадат во текот на зимата.[2]

Овој вид има 2-3 периоди на хранење помеѓу мрак и зора, со периоди на одмор помеѓу нив. Тие одмараат во области различни од местата каде што се вгнездуваат во текот на денот.[7]

За време на тестовите на права линија, C. townsendii летал со брзини кои се движеле од 2,9 до 5,5 m/s (6,4 до 12,3 mph).

Диета и ехолокација[уреди | уреди извор]

Овој вид е специјалист за молци и може да се храни речиси исклучиво со Lepidoptera.[8] Сепак, неговата исхрана може да вклучува мали молци, муви, врвки, бубачки од измет, пили и други мали инсекти.[2] Како лилјак со шепот, тој ехолоцира со многу помал интензитет од другите лилјаци и може да биде тешко да се снима со помош на детектор за лилјаци. (Ова можеби е делумно затоа што тој е специјализиран за молци --- со тоа што некои молци имаат способност да слушаат лилјаци, веројатно создавајќи свои звуци за да ја „заглават“ ехолокацијата на лилјакот во обид да ја спречат грабливоста.

Функционална морфологија[уреди | уреди извор]

C. townsendii, како и неговиот близок роднина C. rafinesquii и двете имаат мало оптоварување на крилата, што значи голема површина на крилата со односот на масата. Оваа морфологија овозможува голема количина на подигање, голема маневрирање, лет со мала брзина и лебдење за време на летот.

Нивните големи иглички обично се во линија со телото за време на летот; ова укажува на тоа дека една од улогите на пините е да дава подигање за време на летот. Ушите се користат и за пренос на звук во надворешното слушно месо на лилјакот, ефикасно разликувајќи ја бучавата од околината и звуците на предатори или плен.[9]

Подвидови[уреди | уреди извор]

Опишани се пет подвидови:

  • C. t. Австралија[10]
  • C. t. townsendii – лилјак со големи уши од Вирџинија
  • C. t. ingens – Озарк лилјак со големи уши (федерално загрозен)[11]
  • C. t. pallescens – западен лилјак со големи уши
  • C. t. virginianus - лилјак со големи уши од Вирџинија (федерално загрозен),[12] лилјак од државата Вирџинија

Поврзано[уреди | уреди извор]

  • Лилјаци од Соединетите Американски Држави
  • Лилјаци од Канада
  • Лилјаци од Мексико

Наводи[уреди | уреди извор]

  1. ↑ 1,0 1,1 Arroyo-Cabrales, J.; Álvarez-Castañeda, S.T. (2017). "Corynorhinus townsendii". IUCN Red List of Threatened Species. 2017: e.T17598A21976681. doi:10.2305/IUCN.UK.2017-2.RLTS.T17598A21976681.en. Retrieved 12 November 2021.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 Townsend's Big-eared Bat (Plecotus townsendii) Архивирано на 15 мај 2016 г..
  3. ↑ Schwartz, Charles (2001). The Wild Mammals of Missouri. University of Missouri Press. стр. 97. ISBN 9780826213594.
  4. ↑ Townsend's Big-eared Bat – Colorado Division of Wildlife Архивирано на 19 октомври 2006 г..
  5. ↑ Ministry of Environment – Okanagan Region – Townsend's Big-eared Bat.
  6. ↑ Schwartz, Charles; Schwartz, Elizabeth (2001). The Wild Mammals of Missouri. Missouri: University of Missouri Press. стр. 99. ISBN 9780826213594.
  7. ↑ Schwartz, Charles; Schwartz, Elizabeth (2001). The Wild Mammals of Missouri. Missouri: University of Missouri Press. стр. 100. ISBN 9780826213594.
  8. ↑ Dobkin, David S. (1995), Radiotelemetry Study of Townsend's Big-eared Bat (Plecotus townsendii) on the Fort Rock Ranger District, Deschutes National Forest, Central Oregon, стр. 35
  9. ↑ Kunz, Thomas; Martin, Robert (June 1982). „Plecotus townsendii“. Mammalian Species (175): 1–6. doi:10.2307/3503998. JSTOR 3503998.
  10. ↑ „ITIS Standard Report Page: Corynorhinus townsendii“. Integrated Taxonomic Information System. United States Government. Посетено на 26 March 2019.
  11. ↑ Ozark Big-Eared Bats, Ozark Big-Eared Bat Pictures, Ozark Big-Eared Bat Facts – National Geographic Архивирано на 5 јули 2007 г..
  12. ↑ Virginia big-eared bat[мртва врска].

Надворешни врски[уреди | уреди извор]

Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Лилјакот_со_големи_уши_од_Вирџинија&oldid=5191924“