Добромирово (манастир)

Добромирово
	Главната манастирска црква и конакот
Информации
Манастир на:	МПЦ - ОА
Посветен на	Источен Петок
Епархија	Преспанско-пелагониска
Цркви	„Пресвета Богородица Балаклија“
Личности
Место
Место	Слепче, Општина Демир Хисар, Македонија
Координати	41°14′18.3″N 21°09′02.8″E / 41.238417° СГШ; 21.150778° ИГД
Видливи остатоци	1 црква, 2 конаци, археолошко наоѓалиште, гробови, лековита вода
Отворен за јавноста	да
Други информации	(Слепченска парохија)

Добромирово — македонски православен манастир во демирхисарското село Слепче.^[1] Манастирот е сместен во источните падини на Илиница, огранок на Бигла на само 3 км од познатиот Слепченски манастир. До него води тампониран пат.

Манастирот е возобновен во средината на XX век врз остатоците од истоимената црква и некропола од средниот век. Манастирската црква е посветена на Пресвета Богородица Балаклија. Манастирот е идеален за ловен туризам, затоа кај населението е познат како манастир на ловџиите и располага со сместувачки капацитети.

Според легендите, манастирот Добромирово е поврзан со војсководецот Добромир на Самоиловата војска. Во неговите конаци низ вековите свој одмор наоѓале и македонските самостојни владетели Добромир Хрс и Добромир Стрез. По нивното име манастирот го добило името „Добромирово“.

Слава на манастирот е Источен Петок, по Велигден и Илинден. Во непосредна близина на манастирскиот двор се подигнати нови конаци. .

Објекти[уреди | уреди извор]

Црква

Денешната манастирска црква е изградена на помал дел од старите темели во 1970 г. Според археолошките наоѓалишта тука постоела црква од средниот век.

Конаци

Манастирот располага со два конака.

Други

Добромирово — археолошко наоѓалиште од типот на црква и некропола од средниот век^[2]
Самоилова Чешма — во близина на манастирот. Таа кај народот е позната по нејзината лековита вода.

Наводи[уреди | уреди извор]

„Добромирово (манастир)“ на Ризницата ^?

↑ Јелена Павловска, Наташа Ниќифоровиќ и Огнен Коцевски (2011). Валентина Божиновска (уред.). Карта на верски објекти во Македонија. Менора - Скопје: Комисија за односи во верските заедници и религиозните групи. ISBN 978-608-65143-2-7.
↑ Грозданов, Цветан; Коцо, Димче; и др. (1996). Археолошка карта на Република Македонија. Т. 2. Скопје: МАНУ. стр. 142. ISBN 9989-649-28-6.