Ачиароли

Од Википедија — слободната енциклопедија
Ачиароли во 2017 година

Ачиароли е италијанско селце ( frazione ), најнаселено во комуната Полика, провинцијата Салерно, во регионот Кампанија .

Географија[уреди | уреди извор]

Ачиароли е пристаниште на брегот на Cilento на Тиренското Море . Најголемото населено место, проследено со селото Пиопи, е шест километри од Полика, 20 од Санта Марија ди Кастелабате, 17 од Велија, 30 од Агрополи и 70 од Салерно.

Туризам[уреди | уреди извор]

Градот е дел од националниот парк „Силенто и Вало ди Диано“, чија природна средина е составена од „грмушката макија“ типична за медитеранскиот регион.

Тоа е главна туристичка дестинација, особено во текот на летото, бидејќи стана познат на национално ниво по својот квалитет на водата, откако ја заслужиl титулата „плажа со сино знаме[1] и „Петте едра“ на Легамбиенте, италијанско здружение за заштита на животната средина. години.

Култура[уреди | уреди извор]

По Втората светска војна, Ернест Хемингвеј го избрал Ачиароли како место за престој за време на патувањата во Италија.

Кујна[уреди | уреди извор]

Во и околу областа Ачиароли, се одгледува многу лут сорта на рузмарин, кој редовно се консумира во локалната кујна. Се тврди дека мириса десет пати посилно од просечниот рузмарин. Поради огромните здравствени придобивки од консумирањето рузмарин, како и другите различни состојки кои редовно се консумираат во локалната исхрана, се тврди дека тоа помогнало невообичаено високиот број стогодишници во областа да живеат колку што живеат. [2]

Стогодишници[уреди | уреди извор]

Во 2016 година, научниците го проучувале градот поради невообичаено високиот број стогодишници, околу 300, со 20 отсто од оние кои наполниле 110 години. [3] Оваа долговечност се јавува и покрај фактот што многу од постарите лица во Ачиароли пушат или се со прекумерна тежина.

Познато е дека стогодишниците од Ачиароли се со многу ниски стапки на срцеви заболувања и Алцхајмерова болест.[4]

Галерија[уреди | уреди извор]

Поврзано[уреди | уреди извор]

  • Пиопи
  • Чиленто
  • Националниот парк Чиленто и Вало ди Дијано

Наводи[уреди | уреди извор]

  1. Blueflag.org Архивирано на 5 јули 2007 г.
  2. Rousseau, Bryant (2016-10-19). „Rosemary and Time: Does This Italian Hamlet Have a Recipe for Long Life?“. The New York Times (англиски). ISSN 0362-4331. Посетено на 2021-04-23.
  3. "In One Italian Village, Nearly 300 Residents Are Over 100 Years Old" (NPR)
  4. Remote Italian Village Could Harbor Secrets of Healthy Aging, UC San Diego Health, March 29, 2016

Надворешни врски[уреди | уреди извор]