Миле Апостолски

Од Википедија — слободната енциклопедија
Миле Апостолски
Роден 5 мај 1927
Галичник, Кралство СХС денеc Македонија
Занимање генерал-мајор

Миле Апостолски — македонски партизан, активист на комунистичкиот отпор во Вардарска Македонија, политички офицер и генерал-мајор во Југословенската народна армија.

Животопис[уреди | уреди извор]

Апостолски е роден на 5 мај 1927 година во Галичник во семејството на Деспот и Марија. Во 1941 година завршил основно образование и гимназија во 1948 година. Во 1944 година се вклучил во комунистичкиот отпор во Вардарска Македонија. Бил политички комесар на чета и баталјон (1945-1953). Во 1953 година завршил пешадиско офицерско училиште. Потоа, до 1961 година бил заменик командант на полк за политичко и просветно образование. Во 1955 година дипломирал на Политичката школа на ЈНА, а во 1961 година на Вишата воена академија на ЈНА. Потоа бил назначен за офицер во Втората управа на ГШ на ЈНА. На оваа функција останал до 1967 година. Дипломирал на Академијата на Генералштабот Маршал Ворошилов во Москва (до 1966 година), а потоа студирал на Филозофскиот факултет на Универзитетот во Белград. Началник на разузнавачкиот центар на Третиот армиски округ (1967 - 1969), како и началник на Втората управа за балканските земји (1970 - 1972). Помеѓу 1972 и 1975 година бил воен претставник на ЈНА во Москва. Во периодот од 1975 до 1977 година бил началник на II дивизија на Втората управа на Генералштабот на ЈНА, а од 1977 до 1979 година бил началник на 1. Оддел на истата управа. Помошник во задниот дел на командантот на Титоградската воена област (1979 - 1983). Помеѓу 1983 и 1985 година бил началник на Одделот за тули во Командната академија на копнените сили на ЈНА [1] . Во 1985 година се пензионира во чин генерал-мајор [2] .

Унапредувања[уреди | уреди извор]

Награди[уреди | уреди извор]

  • Југословенски медал за храброст 1945 година
  • Орден за заслуги на народот со сребрена ѕвезда во 1947 година
  • Орден на Народна армија со сребрена ѕвезда 1956 година;
  • Орден за воени заслуги со златни мечеви 1964 година;
  • Орден на Народна армија со златна ѕвезда 1965 година.
  • Орден за братство и единство со сребрен венец 1975 година;
  • Орден на југословенското знаме со златен венец 1976 година;
  • Орден за воени заслуги со голема ѕвезда 1980 година;
  • Орден на трудот со црвено знаме 1985 година;

Наводи[уреди | уреди извор]

  1. „Стојановски, М. и Стојаноски, Б. Воени генерали во Македонија (1943 – 2017). 2-ро издание. Печатница „ЕВРОПА 92" – Кочани, 2017, с.29“ (PDF). Архивирано од изворникот (PDF) на 2021-08-03. Посетено на 2022-06-09. no-break space character во |title= во положба 68 (help)
  2. Македонска енциклопедија, том I. Скопје: Македонска академија на науките и уметностите. 2009. стр. 76. ISBN 978-608-203-023-4.