Метафорична архитектура
Метафоричката архитектура ― архитектонско движење кое се развило во Европа во средината на 20 век.[1]
Некои го сметаат за само аспект на послемодернизмот, додека други го сметаат за школа сама по себе и подоцнежен развој на експресионистичката архитектура.[2]
Стилот се одликува со употреба на аналогија и метафора како главно вдаховение и директива за дизајн. Добро познати примери за ова може да се најдат во Палмската џамија на Универзитетот „Крал Сауд“ во Ријад од Басил Ал Бајати, врз основа на обликот на палма,[3] Лотускиот храм во Њу Делхи, од Фариборз Сахба, врз основа на цвет на лотос,[4] зградата на Центарот за летање на TWA во Њујорк, од Еро Саринен, инспирирана од обликот на птичјо крило,[5] или Сиднејската опера, во Австралија, од Јерн Уцон што е изведена од едрата на бродови во пристаништето.[6]
Одредени архитекти, исто така, се познати по тоа што ги користат метафорите како тема во текот на нивната работа, како што се Ле Корбизје и мотивот со отворена рака. Ова за него било знак за „мир и помирување. Отворено е за давање и отворено за примање.[7]
Можеби најистакнатиот глас на Метафоричното архитектонско училиште во моментов е д-р Басил Ал Бајати чии дизајни се вдахнати од дрвја и растенија, полжави, китови, инсекти, дервиши, па дури и митови и книжевност.[8] Тој е исто така основач на Меѓународната школа за метафорична архитектура во Малага, Шпанија.[9]
Метафорични архитекти[уреди | уреди извор]
- Басил Ал Бајати
- Ле Корбизје
- Јерн Уцон
- Еро Саринен
- Фариборз Сахба
Галерија[уреди | уреди извор]
-
Палмска џамија на Универзитетот „Крал Сауд“, Ријад. -
Центар за летање наTWA, Њујорк. -
Лотуски храм, Њу Делхи -
Сиднејска опера, Австралија -
Кромитчеста куќа, Хаваи
.jpg)
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ Karatani, Kojin (1995). Architecture as Metaphor. The MIT Press. стр. 246. ISBN 9780262611138.
- ↑ Fez-Barringten, Barie (2012). Architecture: The Making of Metaphors. Newcastle upon Tyne: Cambridge Scholars Publishing. ISBN 978-1-4438-3517-6.
- ↑ Fehervari, Geza (September 1983). „Revival in Islamic Architecture“ (Vol. 7, no 6. изд.). Ahlan Wasahlan magazine. стр. 15–17.
- ↑ Rafati, V.; Sahba, F. (1989). „Bahai temples“. Encyclopædia Iranica.
- ↑ David W. Dunlap (јули 1994). „T.W.A's Hub is Declared a Landmark“. New York Times.
- ↑ Utzon, J (2002). Sydney Opera House Utzon design principles (PDF). Sydney: Sydney Opera House Trust. стр. 20. Архивирано од изворникот (PDF) на 26 февруари 2009.
- ↑ Shipman, Gertrude (5 October 2014). Ultimate Handbook Guide to Chandigarh : (India) Travel Guide. MicJames. стр. 7–. GGKEY:32JTRTZ290J.
- ↑ Bingham, Neil (2012). „1974-2000 The Dextrous Architectural Drawing“. 100 Years of Architectural Drawing: 1900-2000. London: Laurence King. стр. 288. ISBN 978-1780672724.
- ↑ „Un arquitecto árabe invierte más de un millón de euros en un centro cultural (Arab Architect Invests More than a Million Euros in Cultural Centre)“.