Ли (река)

Од Википедија — слободната енциклопедија
Реката и со препознатливите ридови
Чамци кај Гуејлин, 1988 г.

Ли (кинески: 漓江, пинјин: Lí Jiāng, Лиџанг) — река во покраината Гуангси во НР Кина и притока на Бисерната Река.

Избира во Маоар во округот Сјинган и тече јужно низ окрузите Гуејлин, Јангшуо и Пингле. Во Пингле реката се спојува со две други помали реки и продолжува на југ под името Гуеј, која пак се влева во реката Си, која е западна притока на Бисерната Река во Вуџоу.

Во горното течение, реката Ли е поврзана преку древниот канал Лингчи со реката Сјанг, која тече на север и се влева во Јангцекјанг. Затоа во минатото реките Ли и Гуеј претставувале мошне важни водни патишта кои ја поврзувале долината на Јангцекјанг со делтата на Бисерната Река.

Реките Ли и Гуеј имаат течение од 437 километри со карактеристични стрмни зелени ридови од обете страни. Позната атракција на реката Ли е рибарењето со корморани. Необичните карстни ридови во тие предели неретко се споредуваат со оние во заливот Халонг во Виетнам.

Предели[уреди | уреди извор]

Долж 100 километри по течението на Ли се извишуваат планински врвови. Оваа област е меѓу најпознатите предели во Кина. Некои поважни места од интерес се:

  1. Карпа на Писките: a варовничка пештера with a large number of сталактити, сталагмити, сталакто-сталагмити, карпести пердиња и пештерски корали.
  2. Парк „Седум ѕвезди“: најголемиот парк во Гуејлин.
  3. Планина на Раскошните Бои: планина составена од многу слоеви на карпи во најразлични бои.
  4. Сурла“: рид што изгледа како огромен слон како пие вода со сурлата. Ова е симбол на градот Гуејлин.
  5. Каналот Лингчи: прокопан во 214 п.н.е., еден од трите големи водоснабдувачки проекти во древна Кина и најстариот постоечки канал во светот.
  6. Други атракции: врвот Дусју, паркот Нанси, реката Таохуа, џиновскиот банјан, и националниот фолклорен парк Хуашан-Лиџанг.

Пределите на реката Ли се прикажани на банкнотата од 20 јуани.

Галерија[уреди | уреди извор]

Поврзано[уреди | уреди извор]

Надворешни врски[уреди | уреди извор]