Кафеавозелена гулапка
Кафеавозелена гулапка (Russula heterophylla), која во последно време го добила народното име мрсна зелена нежна русула [1] се става во родот Russula, чии членови се претежно познати како кршливи гулапки. Тоа е јадлива дива печуркасо различна боја, која се наоѓа во листопадни шуми и шуми во Велика Британија, Европа и Скандинавија.[2] Се појавува со широколисни дрвја во лето до рана есен, обично има зеленикава боја.
Таксономија[уреди | уреди извор]
Забележан и опишан од микологот роден во Јужна Африка Кристијан Хендрик Персон како (Agaricus lividus) во 1801 година. Тој бил ставен во родот Русула од шведскиот миколог, и ботаничарот Елиас Магнус Фрис во 1838 година, со епитетот хетерофила. И покрај многуте измени, од неколку миколози со текот на годините оттогаш, овој бином е прифатен,[3] и се користи во моментов.
Варијантите (Russula heterophylla var. chlora Gillet 1876 и Russula heterophylla var. virginea) (Cooke and Massee) A.Pearson & Dennis, добиле статус на вид како зелена распукана гулапка (Russula violeipes) и (Russula virginea).
Опис[уреди | уреди извор]
Шапката е од 5 до 10 см во пречник. Познато е дека има различна боја и може да биде со разни нијанси на зелена, кафеава или окер. Првично е кружна, се израмнува со возраста, а кај доцните се развива вдлабнатина. Дршката е валчеста, надолу најчесто се стеснува, кршлива е, полна, надолжно набрчкана, отпрвин бела, подоцна може да биде кафеава и нараснува висока од 3 - 7 см и дебела 1, 2 - 5 см. Кожичката тешко се двои. Месото е бело и кршливо, брашнесто, мирисот не е изразит а вкусот е благ. Доколку месото го истриеме со кристали од железен сулфат, тоа ќе стане црвенопортокалово. Споровиот прашец е бел, спорите брадавичести.
Микроскопски одлики[уреди | уреди извор]
Спорите се најмали во родот, и се 5-7 со 4-6 мм, сферични до елипсовидни или во облик на круша; брадавици 0,2-0,6 μm високи, претежно изолирани, но повремено две или три споени заедно, или поврзани во линија.
Слични видови[уреди | уреди извор]
Зелените форми на русула цијаноксанта можат да се разликуваат, бидејќи тие даваат зеленикава реакција или никаква реакција кога ќе се нанесуваат со железен сулфат (железни соли) и имаат флексибилни, „мрсни“ чувства на жабрите карактеристични за тој вид.
Гулапката (Russula virescens ) (Schaeff.) Fr., Има испукана или фрагментирана површина на капачето.
Russula aeruginea Fr., расте заедно со бреза.
Russula langei Bon, исто така, има зелена реакција на железен сулфат и мириса на школки, со месо што остава дамки со портокалово-кафеава боја.
Дистрибуција и живеалиште[уреди | уреди извор]
Кафеавозелена гулапка се појавува во лето до рана есен, обично расте во мали групи. Повремено се појавува во Велика Британија, Европа и Скандинавија. Расте со неколку видови широколисни дрвја, на чии корени е ектомикоризна.
Во исхраната[уреди | уреди извор]
Оваа печурка е за јадење [4] и добра, иако мора да се внимава бидејќи е многу слична на смртоносната гулапка „капа на смртта“ (Amanita phalloides ) кога е млада. Исто така е склона на напади од полжави.
Надворешни врски[уреди | уреди извор]
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ Roger Phillips (2006). Mushrooms. Pan MacMillan. ISBN 978-0-330-44237-4.
- ↑ Regis Courtecuisse and Bernard Duhem (1995). Mushrooms and Toadstools of Britain and Europe. Harper Collins. ISBN 978-0-00-220025-7.
- ↑ „архивски примерок“. Архивирано од изворникот на 2007-11-08. Посетено на 2021-04-04.
- ↑ Phillips, Roger (2010) [2005]. Mushrooms and Other Fungi of North America. Buffalo, NY: Firefly Books. стр. 141. ISBN 978-1-55407-651-2.