Владе Ѓуровиќ
Владе Ѓуровиќ [a] (роден на 16 мај 1948 година) е српски професионален кошаркарски тренер и поранешен играч.
Како млад[уреди | уреди извор]
Ѓуровиќ е роден од родители Данило Ѓуровиќ од Соколац и Милева Церовиќ од Рогатица, двајцата активни учесници во Втората светска војна од партизанската страна кои се преселиле во Белград по војната, се оженил и основале семејство. [1]
Растејќи во белградската населба Церак, младиот Владе се занимавал со различни спортови, вклучувајќи фудбал, кошарка и ракомет. Во еден момент во доцните 1950-ти, тој дури размислуваше да се занимава со фудбал во поструктурирана средина, регистрирајќи се во младинските категории на Црвена звезда Белград под менторство на младиот тренер Миљан Миљаниќ, но набрзо се откажа.
Играчка кариера[уреди | уреди извор]
Неговата успешна атлетска кариера започна како кошаркар во ОКК Београд во 1959 година. Откако помина различни возрасни нивоа во младинскиот систем на клубот, Ѓуровиќ го направи своето деби за првиот тим во 1964 година. На крајот играше до 1973 година.
Тренерска кариера[уреди | уреди извор]
До крајот на својата играчка кариера сакаше да остане во ОКК Београд, заврши тренерска школа и стана првиот професионалец во историјата на „ОКК Београд“. Во „ОКК Београд“ има работено со јуниори и кадети. За неговата тренерска кариера, благодарен му е на неговиот кум Богдан Тањевиќ, кој го убедил да ја тренира Слобода Дита од Тузла, и така ја започнува својата богата тренерска кариера (1978).
Во 1982 година Ѓуровиќ стана главен тренер на Шибенка и имаше извонредна среќа да го тренира младиот Дражен Петровиќ. Во 1983 година ја освоил шампионската титула со Шибенка, но само шеснаесет часа, [2] бидејќи Управниот одбор на Кошаркарскиот сојуз на Југославија, на итно свикана седница, одлучил да го откаже натпреварот и наредил реванш во Нови Сад. Шибенка реши да го бојкотира, а титулата и беше доделена на Босна. Во истата година стигнал со Шибенка, финалето на Купот на ФИБА Корач [3] но бил поразен втор [4] последователен пат од истиот тим, францускиот Лимож ЦСП на Ричард Дакури и Ед Марфи.
По едногодишно поминување од Титоград и Будуќност, летото 1985 година се приклучува на Задар. Тој остана таму само една година и го предводеше тимот до шампионската титула против европскиот шампион Цибона, иако Задар се бореше до финалето на плејофот со столче со хендикеп. [5] Сезоната 1986-1987 беше пронајден да ја тренира екипата на Црвена звезда и покрај четвртото место во пласманот во регуларниот дел од сезоната, неговиот тим ја надмина пречката на Цибона во полуфиналето и имаше можност да ја освои титулата кон суперталентираната и млада екипа на Партизан. На крајот титулата се загуби со порази од 0-2. [6] Во неговата втора година во Звезда, случајно таа беше последна во Југославија во следните 14 години, тој не успеа нешто важно во домашните натпреварувања, додека во Купот Кораќ стигна до полуфиналето беа елиминирани прилично лесно од последователниот победник на институционалните, Реал Мадрид.
Во 1988 година замина во Грција да го тренира Паниониос кој деновиве беше трета голема сила во грчката лига зад вечните непријатели на Солун, Арис и ПАОК. Таму, во зависност од конкуренцијата, која почна постепено да расте, успеа да го задржи Паниониос на првите четири лигашки позиции и некои да маршираат до четвртфиналето на Купот Корач во 1990 и 1993 година. Неговиот најголем успех сепак беше победата во финалето на Купот на Грција против неодамна европскиот шампион ПАОК на неговиот стар играч во Звезда, Бранислав Прелевиќ. [7] Во 1993 година, Владе Ѓуровиќ го напушта Паниониос, иако тимот таа година имаше ростер способен за големи нешта и во Грција и во Купот Корач. Следните две години имаа додавање од Арис и АЕК [8] без да се постигне нешто големо. На 17 април 1996 година Ѓуровиќ добил работа во Лимож до крајот на сезоната со цел да го води тимот во освојувањето на Купот на Франција и втората позиција за учество во плејофот. [9] Отсега тој почна да ја намалува својата тренерска кариера откако беше откриено дека тренира клубови надвор од високото европско ниво во Кипар и Белгија. Во декември 2011 година, Владе се врати по 23 години дома во ОКК Белград. [10]
Посттренерска кариера[уреди | уреди извор]
Ѓуровиќ стана претседател на Одборот на ОКК Белград на 7 октомври 2017 година. [11] Тој ја напушти функцијата во септември 2019 година.
Тој е чест стручњак на кошаркарските преноси на Радио телевизија на Србија.
Достигнувања во кариерата[уреди | уреди извор]
- Шампион на Југословенска лига : 1 (со Задар : 1985–86 )
- Победник на грчкиот куп : 1 (со Паниониос : 1990–91)
- Победник на белгискиот куп : 1 (со Остенде : 1997–98)
- Победник на Купот на Србија и Црна Гора : 1 (со ФМП : 2002–03)
- Победник на Купот на Српската лига : 1 (со Металац : 2008–09)
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ Nikolić, Aleksandar (26 June 2011). „Vlado Đurović: Dobio sam otkaz zbog Madlen Olbrajt, ministarke“. Blic. Посетено на 2015-03-08.
- ↑ „DOGODILO SE NA DANAŠNJI DAN 1983.: KK "Šibenka" osvojila titulu prvaka Jugoslavije - Portal grada Šibenika - Šibenski portal“. mok.hr. Посетено на 2014-12-19.
- ↑ Basket, Korać Cup 1982-83[мртва врска]
- ↑ Korac Cup Final Limoges CSP vs Sibenka
- ↑ Đurović: Doplivao bi do Zadra da me pozovu
- ↑ „Partizan - C.zvezda 78:73 - finale 1986/1987. (1. mec)“. muzikkitabi.com. Архивирано од изворникот на 2014-12-19. Посетено на 2014-12-19.
- ↑ „Πανιώνιος: Ημέρα θριάμβου (video) | Onsports.gr | 1991 Greek Cup“. onsports.gr. Посетено на 2014-12-19.
- ↑ μπάσκετ: Απολύθηκε ο Τζούροβιτς, January 2, 1996[мртва врска]
- ↑ rizospastis.gr | Synchroni Epochi. „ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ : Ο Τζούροβιτς στη Λιμόζ! | in Limoges April 18, 1996“. www1.rizospastis.gr. Посетено на 2014-12-19.[мртва врска]
- ↑ Đurović trener OKK Beograda, December 12, 2011
- ↑ „Vlade Đurović preuzeo ulogu predsednika OKK Beograda: Vratio se prvoj ljubavi“. novosti.rs. Посетено на 29 April 2018.
Надворешни врски[уреди | уреди извор]
- Профил на eurobasket.com