Барбара Џ. Мајер

Барбара Џ. Мајер Barbara J. Meyer
Роден(а)	Барбара Џин Мајер 1949
Установи	Масачусетски технолошки институт Калифорниски универзитет (Беркли)
Образование	Стенфордски универзитет Харвардски универзитет Калифорниски универзитет (Беркли)
Ментори	Марк Ташне, Сидни Бренер
Значајни студенти	Ен Вилнев
Сопружник	Том Клајн

Барбара Џин Мајер (англиски: Barbara Jean Meyer; р. 1949) — американски биолог и генетичар, позната по нејзиното пионерско истражување на ламбда фагот, вирус кој инфицира бактерии; откривање на главниот контролен ген вклучен во определувањето на полот ; и студии за регулација на гените, особено компензација на дозата . Работата на Мајер открила механизми за определување на полот и компензација на дозата - кои ја балансираат генската експресија на Х-хромозомот помеѓу половите во Caenorhabditis elegans кои продолжуваат да служат како основа на различни области на проучување на структурата и функцијата на хромозомот денес.

Д-р Мајер е истражувач на HHMI, професор по генетика, геномика и развој на UC Беркли и дополнителен професор на одделот за биохемија и биофизика на Медицинскиот факултет на Универзитетот во Калифорнија, Сан Франциско (UCSF). Нејзиното тековно истражување се фокусира на молекуларните мрежи кои го контролираат динамичкото однесување на хромозомот за време на развојот на клетките кои ја издржуваат стабилноста на геномот.

Биографија

Мајер е родена во Калифорнија, родена и израсната во Стоктон . Мајер ја завршила својата додипломска диплома на Универзитетот Стенфорд, работејќи со Дејвид Клејтон. Таа го започнала својот докторат на Универзитетот во Калифорнија, Беркли и ги завршила своите постдипломски студии во 1979 година на Универзитетот Харвард во лабораторијата на Марк Пташне, работејќи на генска регулација во ламбда фагот, бактериски вирус кој ги инфицира бактериите E. coli. За време на нејзиниот постдокторски период на Универзитетот во Кембриџ и МРЦ, Мајер го започнала своето истражување за тоа како хромозомите го одредуваат полот во лабораторијата на Сиднеј Бренер, кој подоцна ја доби Нобеловата награда за воспоставување на нематодниот црв Caenorhabditis elegans како важен модел на организам за истражување на развојот. Префрлувајќи се од вирус на Caenorhabditis elegans (C. elegans), кружен црв, Мајер сè уште ја проучува генската регулација, но се свртува кон определување на полот. Мајер го открила главниот ген вклучен во определувањето на полот.

Раната работа на Мајер била базирана на тоа како C. elegans „брои“ (одредува) бројот на Х хромозоми и множества на автозоми за да го одреди полот, и начинот на кои се прилагодува нерамнотежата во бројот на Х хромозоми меѓу двата пола. Во C. elegans, индивидуите со два Х-хромозоми се хермафродити кои сами се оплодуваат; оние со само еден Х хромозом се мажи. Популарна хипотеза кога Мајер ја започнала својата постдокторска работа била дека црвите ја компензираат разликата во бројот на копии на гени на Х-хромозомот помеѓу двата пола. Но, не било јасно дали црвите го постигнувале ова со регулација на гените на Х-хромозомот кај мажите или со намалување на гените на Х-хромозомот кај хермафродитите. Мајер ја основала својата прва лабораторија во МИТ по напуштањето на МРЦ, почнувајќи со прашањето како нематодот го одредува својот пол. Понатамошната анализа на механизмот кој лежи во основата на компензацијата на дозите произвела многу клучни сознанија за генската регулација.

Во 1990 година, Мајер и нејзиниот сопруг Том Клајн ги напуштиле своите позиции (таа на МИТ, тој во Принстон) - таа прифатила целосно назначување на факултет на Универзитетот во Калифорнија, Беркли . Во 1997 година, Мајер постанува истражувач на HHMI. Нејзината лабораторија идентификувала ген што го нарекле xol-1 како главен прекинувач за одредување пол. Групата на Мајер, исто така, открила дека факторите на транскрипција кодирани и од Х хромозомот и од автозомите се борат да контролираат дали xol-1 е транскрипциски активен или неактивен. [1]

Таа се зачленила на ASCB (Американско здружение за клеточна биологија) во 1995 година. Таа исто така била назначена за член на AAAS (Американска академија за уметности и науки) во 1995 година. Во 2014 година, Мајер била назначена во Американското филозофско друштво .

Извори

• McDonel, Patrick; Jans, Judith; Peterson, Brant K.; Meyer, Barbara J. (2006). „Clustered DNA motifs mark X chromosomes for repression by a dosage compensation complex“. Nature. Springer Science and Business Media LLC. 444 (7119): 614–618. Bibcode:2006Natur.444..614M. doi:10.1038/nature05338. ISSN 0028-0836. PMC 2693371. PMID 17122774.
• Chu, Diana S.; Liu, Hongbin; Nix, Paola; Wu, Tammy F.; Ralston, Edward J.; Yates III, John R.; Meyer, Barbara J. (30 август 2006). „Sperm chromatin proteomics identifies evolutionarily conserved fertility factors“. Nature. Springer Science and Business Media LLC. 443 (7107): 101–105. Bibcode:2006Natur.443..101C. doi:10.1038/nature05050. ISSN 0028-0836. PMC 2731558. PMID 16943775.
• Cline and, Thomas W.; Meyer, Barbara J. (1996). „VIVE LA DIFFÉRENCE:Males vs Females in Flies vs Worms“. Annual Review of Genetics. Annual Reviews. 30 (1): 637–702. doi:10.1146/annurev.genet.30.1.637. ISSN 0066-4197. PMID 8982468.
• Meyer, B. J.; Kleid, D. G.; Ptashne, M. (1 декември 1975). „Lambda repressor turns off transcription of its own gene“. Proceedings of the National Academy of Sciences. 72 (12): 4785–4789. Bibcode:1975PNAS...72.4785M. doi:10.1073/pnas.72.12.4785. ISSN 0027-8424. PMC 388816. PMID 1061069.
• Meyer, Barbara J. (2018). „Sex and death: from cell fate specification to dynamic control of X-chromosome structure and gene expression“. Molecular Biology of the Cell. American Society for Cell Biology (ASCB). 29 (22): 2616–2621. doi:10.1091/mbc.e18-06-0397. ISSN 1059-1524. PMC 6249838. PMID 30376434.