Хилде Цимерман
| Хилде Цимерман | |
|---|---|
| Роден(а) | Хилде Вундсам септември 12, 1920 Виена, Австрија |
| Починал(а) | март 25, 2002 (години 81) Виена, Австрија |
| Занимање | Австриски член на отпорот |
| Родители | Ана Вундсам |
| Роднини | Отмар Вундсам (брат) |
Хилде (Вундсам) Цимерман (родена на 12 септември 1920 година – 25 март 2002 година), била членка на Австрискиот отпор. Поради нејзините напори да се бори против фашизмот била уапсена, а потоа била депортирана со нејзината мајка и пријател од детството од нацистичките службеници во концентрациониот логор Равенсбрик во Германија; таа го преживеала и нејзиниот затвор и маршот на смртта.
Според Österreichische Lagergemeinschaft Ravensbrück & FreundInnen (Австриска логорска заедница Равенсбрик и пријатели), организација која таа ја коосновала, „Таа се гледала себеси како „прогонувана личност“, а не како „жртва“ и сметала дека е обврска да известува за нацистите и затворот во концентрациониот логор во Равенсбрук особено [на] младите луѓе“.[1]
Формативни години[уреди | уреди извор]
Таа била родена во Виена, Австрија на 12 септември 1920 година и била ќерка на Ана Вундсам. За време на нејзиното рано детство, таа била израсната со нејзиниот брат Отмар („Оти“), во делот Кагран на градот. Самиот град честопати се нарекувал „Roten Wien“ („Црвена Виена“) во оваа ера бидејќи Социјалдемократската работничка партија на Австрија постојано го освојувала мнозинството на изборите до 1934 година кога Татковинскиот фронт (Австрија) ја презел власта по апсењето на Градоначалникот Карл Зајц. Нејзините родители исто така биле уапсени истата година. Како резултат на тоа, таа и нејзиниот брат се повеќе се вклучиле во антифашистички активности.[2]
Втора светска војна[уреди | уреди извор]
Кратко по Аншлус, братот на Хилде Цимерман се приклучил на Вермахтот.
Во меѓувреме, станала уште поактивен член на австрискиот отпор. До 1944 година, била поврзана со ќелија која била партнер со советските падобранци кои биле испратени од Москва да помогнат во ширењето на локалните антинацистички напори, заедно со криењето и транспортирањето на другите членови на отпорот. Истата година, додека таа и нејзината пријателка Полин („Поли“) Хохмајстер помагале да се скрие Сеп Зетлер, член на комунистичкиот отпор, Хилде била предадена од некој во заедницата и била уапсена, заедно со нејзината пријателка и нивните мајки, Ана Вундсам и Жизела Хохмајстер. Четворицата потоа биле депортирани во концентрациониот логор Равенсбрук. Нејзиниот брат Отмар, кој бил дома на одмор од војската, бил одвоен од неговото семејство и бил испратен во концентрациониот логор Бухенвалд.[3]
Според историчарката Елиса Мејландер, кога Цимерман подоцна била интервјуирана за нејзините искуства, таа се присетила дека „женските чувари во Равенсбрик... користеле насилство како средство за импресионирање на нивните машки колеги“.[4]
Хилде го преживеала затворањето во логорот и маршот на смртта.
Животот по војната[уреди | уреди извор]
По Втората светска војна, Цимерман работела како чистачка и дадилка. Исто така била скулптор и дизајнер на очила.[5]
Покрај тоа, таа била ко-основач на Österreichische Lagergemeinschaft Ravensbrück & FreundInnen (Заедница на австрискиот камп Равенсбрик и пријатели) и редовно зборувала со училиштата и групите во заедницата за нејзините искуства од времето на војната со цел да им помогне на младите и возрасните подобро да ја разберат економската и социјалната клима која се развила во Австрија во текот на 1930-тите и 1940-тите.[6]
Во 1999 година, Хилде Цимерман учествувала во долга серија на интервјуа со Брижит Халбмајр за видео архивата Равенсбрик на Институтот за истражување на конфликти. Проектот бил насловен Vom Leben und Überleben–Wege nach Ravensbrück (За животот и патеките за опстанок до Равенсбрук). Тина Лајш потоа со тим филмаџии создала документарец од таа снимка од интервјуто, Dagegen Muss Ich Etwas Tun: Portrait Der Widerstandskämpferin Hilde Zimmermann (Морам да направам нешто во врска со тоа: Портрет на борецот за отпор Хилде Цимерман), кој бил објавен во 2009 година.[7]
Смртта[уреди | уреди извор]
Хилде Цимерман починала во Виена на 25 март 2002 година.
Литература[уреди | уреди извор]
- Sich die Menschenwürde nicht nehmen lassen. Во: Моника Хорски (Хрсг.): Man muss darüber reden. Schüler fragen KZ-Häftlinge. Ефелант-Верлаг, Виена 1988 година (= Bd. 2 фон Документе, Берихте, Аналисен), ISBN 3-900766-01-0, С. 183–207. (Erlebnisbericht).
- Wie auf Eis gelegt. Во: Карин Бергер (Хрсг.): Ich geb Dir einen Mantel, dass Du ihn noch in Freiheit tragen kannst. Widerstehen im KZ. Österreichische Frauen erzählen. Promedia Verlag, Виена 1987 година (= Издание Спурен), ISBN 3-900478-20-1, С. 17ff.
Филмови[уреди | уреди извор]
- Dagegen muss ich etwas tun. Портрет на Widerstandskämpferin Хилде Цимерман. Документација за германско говорно подрачје од Тина Леиш, Österreich 2010, 90 мин, Verleih/Vertrieb: Sixpack Film.[8] (Трејлер за филмот als Online- Видеострим frei verfügbar auf: www.erinnern.at → Dagegen muss ich etwas tun)
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ "Hilde Zimmermann (1920-2002)." Vienna, Austria: Österreichische Lagergemeinschaft Ravensbrück & FreundInnen, retrieved online July 1, 2018.
- ↑ Hilde Zimmermann, Österreichische Lagergemeinschaft Ravensbrück & FreundInnen.
- ↑ Hilde Zimmermann, Österreichische Lagergemeinschaft Ravensbrück & FreundInnen.
- ↑ Mailänder, Elissa. Female SS Guards and Workaday Violence: The Majdanek Concentration Camp, 1942-1944. East Lansing, Michigan: Michigan State University, 2015.
- ↑ Hilde Zimmermann, Österreichische Lagergemeinschaft Ravensbrück & FreundInnen.
- ↑ Hilde Zimmermann, Österreichische Lagergemeinschaft Ravensbrück & FreundInnen.
- ↑ Hilde Zimmermann, Österreichische Lagergemeinschaft Ravensbrück & FreundInnen.
- ↑ Vrääth Öhner (13 January 2010). „Dagegen muss ich etwas tun. Portrait der Widerstandskämpferin Hilde Zimmermann“. Austrian Independent (www.filmvideo.at); Film and Video Database. Архивирано од изворникот на 8 October 2011. Посетено на 2010-04-18. – Kurzbeschreibung und filmtechnische Angaben
Надворешни врски[уреди | уреди извор]
- Хилде Цимерман (1920-1922) . Виена, Австрија: Österreichischen Lagergemeinschaft Ravensbrück & FreundInnen, преземено онлајн на 1 јули 2018 година.
|