Хванг Сун-Хуи

Од Википедија — слободната енциклопедија

 

Хванг Сун-хуи (На корејски: 황순희; 3 мај 1919 – 17 јануари 2020 година) била севернокорејски политичар која служела на неколку високи позиции во Работничката партија на Кореја (ВПК), вклучително и во Врховното народно собрание и Централниот комитет на ВПК. Таа била поврзана со Музејот на Корејската револуција од 1965 година, а била и негов директор од 1990 година.

Кариера[уреди | уреди извор]

Музеј на корејската револуција

Хванг Сун-хуи е родена на 3 мај 1919 година во близина на границата меѓу Јапонска Кореја и Република Кина. Јонхап го наведува нејзиното место на раѓање како провинција Северна Хамгјонг, иако некои извори како KCNA (КЦНА) и јужнокорејското Министерство за обединување ја наведуваат како родена во Хелонг или Јанџи во Кина.[1][2] Таа служела како герила во 88-та специјална независна снајперска бригада на советската команда на Далечниот Исток за време на Втората кинеско-јапонска војна и Втората светска војна.[3] Нејзините должности вклучувале шиење, готвење,[4] и нега.[5] Таму ги запознала Ким Ил-сунг и нејзиниот иден сопруг Рју Кјонг-су.[3] Хванг се вратила во Северна Кореја во ноември 1945 година.[4] Таа ќе игра клучна политичка улога во зародишната севернокорејска држава.[5]

Нејзината прва функција од политичко значење била како претседателка на провинцискиот комитет на Корејската демократска женска унија (KDWU) за провинцијата Рианганг (Ryanggang) во март 1956 година[2] Таа била членка на централниот извршен комитет на целата KDWU во август 1969 година, директор на нејзиниот централен комитет во октомври 1971 година и заменик-претседател на организацијата во декември 1977 година.[4]

Хванг била назначена за заменик член во Централниот комитет на Работничката партија на Кореја (ВПК) во септември 1961 година. Била избрана за редовен член во ноември 1969 година и повторно во октомври 1980 година.[4] Во септември 2010 година, таа повторно била во централниот комитет, овој пат како заменик член.[6]

Хванг станала поврзана со Музејот на Корејската револуција во октомври 1965 година, кога станала претседателка на неговиот партиски комитет. Таа била поставена за секретар на комитетот во јуни 1973 година и повторно во јули 1988 година. Хванг станала директор на музејот во април 1990 година.[4]

Хванг била заменик на 3-те., 4-те., 5-те., 7-те., 8-те., 9-те., 10-те.[4] и 13-те Врховни народни собранија.[2] Хванг била во погребните одбори на Ким Ил-сунг (1994, рангиран на 6-то место),[4] О Џин-у (1995),[2] Чое Кванг (1997, 28-ми) и Џон Мун-соп (1998 година).[4] Хванг била наградена со Орден на трудот во мај 1979 година, Орден на Ким Ил-сунг во април 1982 година и „Двоен херој“ во април 1992 година.[4] Таа била наградена со јубилеен медал „70 години победа во голема Патриотска војна 1941–1945“ на 6 мај 2015 година од Владимир Путин.[7]

Јавна слика[уреди | уреди извор]

Хванг Сун-хуи била во брак со Рју Кјонг-су. Рју бил херој на Корејската војна, водејќи ја бригадата на 105-та оклопна дивизија во Сеул како прва оклопна единица. Неговата единица го истакна севернокорејското знаме во градското собрание на Сеул. Оваа асоцијација со нејзиниот сопруг му даде на Хванг „незаменлив ранг во партијата“.[5] Двајцата имаа ќерка, Рју Чу-ок, која е во брак со Ким Чанг-син, исто така истакнат политичар на WPK.[3]

Хванг била една од ретките жени во Централниот комитет на ВПК,[6] и една од нејзините најстари членови.[6] Како поранешна герила, нејзиното членство во централниот комитет се сметало за церемонијално важно.[8]

Хванг се сметала за една од првичните поддржувачи на династијата Ким.[8] Сите три Ким се појавија со неа во текот на децениите, правејќи ја постојана жива пропагандна изложба од раните денови на режимот на Ким до нејзината смрт. Лидерот на Северна Кореја кој ја гушка Хванг било позната глетка во земјата. Ким Џонг-ун бил виден како ја гушка во првата година како врховен водач, повторно во 2013 година и во 2017 година кога ја посетил Хванг - која во тој момент од нејзиниот живот користела инвалидска количка - во музејот на Корејската револуција. Еден дезертер забележал: „Хванг е толку исцедена што не смее да ѝ остане сок“.[5]

Хванг Сун-хуи починала на 100-годишна возраст на 17 јануари 2020 година,[9] а на нејзиниот придружник присуствувале Ким Џонг-ун и неговата сопруга. По нејзината смрт, Корејската централна новинска агенција ја опишала Хванг како „постојана жена револуционерка која се посветила на остварувањето на револуционерната кауза на Џуче пионер на планината Паекду“.[10] Таа добила државен погреб со следните членови на нејзиниот погребен комитет со кој претседаваше Чое Рионг-хае:[11][12]

 

  1. Чо Рионг-Хе
  2. Пак Понг-џу
  3. Ким Џе-рионг
  4. Ри Ман-гон
  5. Ри ил-хван
  6. Чо Хви
  7. Ри Пјонг-Чол
  8. Ким Ток-хун
  9. Пак Те-Док
  10. Пак Те-Сонг
  11. Ким Јонг-Чол
  12. Чо Пу-ил
  13. Ким Су-кил
  14. Те Хјонг-Чол
  15. О Су-јонг
  16. Чонг Кјонг-тек
  17. Ким Хјонг-чун
  18. Хо Чол-ман
  19. Ри Хо-рим
  20. Чо Јонг-вон
  21. Пак Џонг-Чон
  22. Ким Џонг-кван
  23. Им Чол-унг
  24. Ри Рјонг-нам
  25. Ким ил-чол
  26. Ри Чу-О [ko]
  27. Тонг Јонг-хо
  28. Чон Кванг-Хо
  29. Ко Ин-Хо [ko]
  30. Пак Јонг-ил
  31. Пак Кјонг-сук
  32. Ри Јонг-сук
  33. Чое Тонг-Мајонг [ko]
  34. Ри Јонг-рее
  35. Ро Кванг-Соп [ko]
  36. Ким Џун-сон
  37. О Ил-џонг
  38. Ри Санг-Вон [ko]
  39. Ким Ки-нам
  40. Ри Јонг-сик
  41. Ким Чо-кук
  42. Ким Нунг-о
  43. Пак Џонг-нам
  44. Ри Хи-јонг
  45. Ким Ту-ил
  46. Мун Kјонг-док
  47. Ри Чол-ман
  48. Пак Чанг-хо [ko]
  49. Канг Понг-хун
  50. Ким Сонг-ил
  51. Ким Јонг-хван
  52. Kim Chol-sam [ko]
  53. Син Јонг-Чол (политичар) [ko]
  54. Ри Те-Ил [ko]
  55. Јонг Јонг-Кук [ko]
  56. Сон Јонг-хун
  57. Pak Chol-min [ko]
  58. Чу Јонг-Кил [ko]
  59. Ким Чанг-Јоп [ko]
  60. Чанг Чун-Сил [ko]
  61. Со Хонг-чан
  62. Сон Чол-Чу [ko]
  63. Чо Кионг-Чол [ko]
  64. Ри Ту-Сонг [ko]
  65. Ким Сонг-чол
  66. Канг Сун-нам
  67. Ри Тонг-чун
  68. Ри Јонг-џу
  69. О Кум-чол

Награди и почести[уреди | уреди извор]

Рамка на која се прикажани украсите на Хванг која била поставена во подножјето на нејзината клада за време на нејзиниот погреб.[13]

Наводи[уреди | уреди извор]

  1. ↑ KCNA 2020.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 North Korea Information Portal n.d.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 North Korea Leadership Watch 2013.
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 4,6 4,7 4,8 North Korea Handbook 2002.
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 Lee 2017.
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 Lee и др. 2013.
  7. ↑ KCNA 2015.
  8. ↑ 8,0 8,1 Scalapino & Lee 1972.
  9. ↑ Donga 2020.
  10. ↑ Yonhap 2020a.
  11. ↑ Yonhap 2020b.
  12. ↑ Choson Sinbo 2020.
  13. ↑ „Supreme Leader Kim Jong UN Visits Bier of Hwang Sun Hui“. exploredprk.com. 18 January 2020. Посетено на 10 January 2023.

Цитирани дела[уреди | уреди извор]

Поврзано[уреди | уреди извор]

  • Wakabayashi, Hiroshi (1990). „Hwang Sun Hui's Reminiscences“. A Trip to Mt. Paekdu. Pyongyang: Foreign Languages Publishing House. стр. 110–118. OCLC 609340251.
Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Хванг_Сун-Хуи&oldid=4955534“