Халимеда (месечина)

Од Википедија — слободната енциклопедија
Халимеда
Откривачката слика на Халимеда
Откривање[1][2]
Откритие на
Откриено14 август 2002
Ознаки
Наречена по
Халимеда (Ἁλιμήδη)
S/2002 N 1
Орбитални особености[3]
Епоха 10 јуни 2003
16.611 Гм
Занесување0.2646
1879.08 денови
(5.14 години)
Наклон134.1°
Физички особености
Албедо0.04 (претпоставено)[4]
Спектрален тип
неутрален (сив)
B-V=0.73 R-V=0.35[5]
Неправилните месечини на Нептун.

Халимеда или Нептун IX — повратна неправилна месечина на Нептун. Откриена е од Метју Џ. Холман, Џон Џ. Кавеларс, Томи Грав, Весли К. Фрејзер и Ден Милисављевиќ на 14 август 2002 година.[6]

Име[уреди | уреди извор]

Халимеда, како и многу надворешни месечини на Нептун, го носи името на една од Нереидите, педесетте ќерки на Нереј и Дорис. Пред објавувањето на неговото име на 3 февруари 2007 година (IAUC 8802), Халимеда била позната по привремената ознака S/2002 N 1.

Орбита[уреди | уреди извор]

Халимеда го има вториот најголем ексцентричен и третата најголема наклонета орбита околу Нептун.[7] Ова е илустрирано на дијаграмот во однос на другите неправилни месечини на Нептун. Месечините над хоризонталната оска ја следат ротацијата на Нептун, а месечините под него се движат спротивно од ротацијата на Нептун. Жолтите сегменти се протегаат од перицентарот до апоцентарот, покажувајќи ја ексцентричноста.

Физички одлики[уреди | уреди извор]

Халимеда има пречник од околу 62 километри (под претпоставка дека албедото е 0,04) и се појавува неутрален (сив) на видливата светлина. Со оглед на многу сличната боја на месечината со онаа на Нереида заедно со големата веројатност (41%) за судир во минатиот век на траење на Сончевиот Систем, се претпоставува дека месечината може да биде фрагмент од Нереида.[5]

Наводи[уреди | уреди извор]

  1. JPL (2011-07-21). „Planetary Satellite Discovery Circumstances“. Jet Propulsion Laboratory. Посетено на 2011-10-24.
  2. Green, Daniel W. E. (13 јануари 2003). „Satellites of Neptune“. IAU Circular. 8047. Посетено на 13 октомври 2020.
  3. Jacobson, R. A. (2008). „NEP078 – JPL satellite ephemeris“. Planetary Satellite Mean Orbital Parameters. Посетено на 13 октомври 2020.
  4. Sheppard, Scott S.; Jewitt, David C.; Kleyna, Jan (2006). „A Survey for "Normal" Irregular Satellites around Neptune: Limits to Completeness“. The Astronomical Journal. 132: 171–176. arXiv:astro-ph/0604552. Bibcode:2006AJ....132..171S. doi:10.1086/504799.CS1-одржување: ref=harv (link)
  5. 5,0 5,1 Grav, Tommy; Holman, Matthew J.; Fraser, Wesley C. (2004-09-20). „Photometry of Irregular Satellites of Uranus and Neptune“. The Astrophysical Journal. 613 (1): L77–L80. arXiv:astro-ph/0405605. Bibcode:2004ApJ...613L..77G. doi:10.1086/424997.CS1-одржување: ref=harv (link)
  6. Holman, M. J.; Kavelaars, J. J.; Grav, T.; и др. (2004). „Discovery of five irregular moons of Neptune“ (PDF). Nature. 430 (7002): 865–867. Bibcode:2004Natur.430..865H. doi:10.1038/nature02832. PMID 15318214. Посетено на 24 October 2011.CS1-одржување: ref=harv (link)
  7. Williams, Dr. David R. (22 јануари 2008). „Neptunian Satellite Fact Sheet“. NASA (National Space Science Data Center). Посетено на 13 октомври 2020.

Надворешни врски[уреди | уреди извор]