Радиоаматерство

Од Википедија — слободната енциклопедија
Пример за аматерска радио станица со четири предаватели, засилувачи и компјутер за најавување и за дигитални режими. На ѕидот се прикажани примери на разни награди за аматерски радио, сертификати и картичка за прием (QSL картичка) од странска аматерска станица.

Радиоаматерство — употреба на радиофреквенциски спектар за цели на некомерцијална размена на пораки, безжично експериментирање, само-обука, приватна рекреација и итна комуникација. Терминот „аматер“ се користи за да се определи „соодветно овластено лице заинтересирано за радиоелектрична пракса со чисто лична цел и без паричен интерес;“ [1] (или директна парична или друга слична награда) и да се разликува од комерцијално радиодифузија, јавна безбедност (како што е полиција и пожар), или професионални двонасочни радио услуги (како што се поморски, авијација, такси, итн.)

Аматерската радио услуга ( аматерска услуга и аматерско-сателитска услуга ) е основана од Меѓународната унија за телекомуникации (ИТУ) преку регулативите за радио . Националните влади ги регулираат техничките и оперативните одлики на преносите и издаваат лиценци за поединечни станици со идентификациски знак за повик . Потенцијалните оператори на аматерски тестираат за разбирање на клучните концепти во електрониката и радио-прописите на владата на домаќинот.

Радиоаматерите користат различни режими за глас, текст, слика и комуникација со податоци и имаат пристап до алокации на честота во целиот спектар на РФ . Ова овозможува комуникација низ град, регион, земја, континент, во светот, па дури и во вселената. Во многу земји, радио-аматерските оператори исто така можат да испраќаат, примаат или препраќаат радио комуникации помеѓу компјутери или предаватели поврзани со безбедни виртуелни приватни мрежи на Интернет.

Организации[уреди | уреди извор]

Наводи[уреди | уреди извор]

  1. „General Regulations Annexed to the International Radiotelegraph Convention“ (PDF). International Radiotelegraph Convention of Washington, 1927. London: His Majesty's Stationery Office. 1928. стр. 29–172. Архивирано од изворникот (PDF) на 28 July 2017. Посетено на 4 June 2017.