Праисториски бројки

Броењето во праисторијата прво било помогнато со употреба на делови од телото, првенствено со прстите. Ова се одразило во етимологијата на одредени имиња на броеви, како на пример во имињата од десет и стот во праиндоевропските броеви, и двата содржат корен *dḱ, исто така, што се гледа во зборот за „прст“ (латински дигитус, сроден со англискиот toe (ножен прст)).

Раните системи на броење со употреба на рабош се појавуваат во доцниот палеолит. Првите посложени системи се развиле во Стариот Близок Исток заедно со развојот на раното пишување преку прапишувачките системи.

Позадина[уреди | уреди извор]

Броевите првично се развиле од употребата на ознаки за запишување како средство за броење, при што најстарите примери се стари околу 35,000 до 25,000 години.

Развој[уреди | уреди извор]

Броењето со помагала како рабош станало пософистицирано во блискоисточниот неолит, развивајќи во разни видови прапишување. Клинестото писмо се развило од прапишувањата поврзани со следење на стоките/добрата за време на бакарното време.