Пелгер-Хуети аномалија

Од Википедија — слободната енциклопедија
Пелгер-Хуети аномалија
СпецијалностХематологија Уреди на Википодатоците

Пелгер-Хуете аномалија претставува крвна ламинопатија која е поврзана со рецепторот на ламин Б,[1] каде што неколку од типовите на бели крвни зрнца ( неутрофили и еозинофили ) имаат јадра кои имаат необична форма (да се двообрани, во облик на кикирики или гира наместо нормалната трилобична форма. ) и исто така имаат необична структура (груба и грутка).[2]

Пелгер-Хует аномалијата има автосомно доминантен модел на наследување .

Тоа претставува генетско пореметување со автосомно доминантен модел на наследување. Хетерозиготите се клинички нормални, иако нивните неутрофили може да се помешаат со незрели клетки кои што може да предизвикаат лош третман во клиничките услови. Хомозиготите имаат тенденција да имаат неутрофили со заоблени јадра кои имаат некои функционални проблеми.[се бара извор]</link>[ Потребен е цитат ]

Вродена аномалија Pelger-Huët[уреди | уреди извор]

Тоа е бениген доминантно наследен дефект од терминалната неутрофилна диференцијација која е како резултат на мутации во генот на рецепторот на ламин Б. Карактеристичниот изглед на леукоцитите првпат бил пријавен дури во 1928 година од Карел Пелгер (1885-1931), холандски хематолог, кој што ги опишал леукоцитите со нивните двооблести јадра во форма на гира, намален број на нуклеарни сегменти и грубо згрутчување на нуклеарниот хроматин. Во 1931 година, Готје Жан Хует (1879-1970), холандски педијатар, биогенот го идентификува како наследна болест.[3]

Тоа претставува едно генетско пореметување со автосомно доминантен модел на наследување на идните генерацции.[1][4] Хетерозиготите се клинички во нормала, иако нивните неутрофили има можност да се помешаат со незрели клетки, што може да предизвика лош третман во клинички услови. Хомозиготите имаат тенденција да имаат неутрофили со заоблени јадра кои имаат некои функционални проблеми. Хомозиготните индивидуи неконзистентно имаат скелетни аномалии како што се пост-аксијална полидактилија, кратки метакарпали, кратки горни екстремитети, низок раст или хиперкифоза . </link>[ Потребен е цитат ]

Идентификувањето кое што го направил Пелгер-Хуете на аномалија е важно за разликувањето од бандемијата со лево поместена периферна крвна размаска и форми на неутрофилна лента и од зголемување на младите неутрофилни форми кои може да се забележат во асоцијација со инфекција.[се бара извор]</link>[ Потребен е цитат ]

Стекнати или псевдо-Pelger-Huët аномалија[уреди | уреди извор]

Аномалиите кои најчесто наликуваат на аномалија од Пелгер-Хуе, кои се стекнати наместо вродени, се опишани како псевдо Пелгер-Хует аномалија. За овие амоналии има можност да се развијат во текот на акутна миелогена леукемија или хронична миелогена леукемија и кај миелодиспластичен синдром . Тоа е исто така опишано во Filovirus болест.[5]

Кај пациентите со вакви состојби, псевдо-Pelger-Huët клетките имаат тенденција да се појавуват доцна во текот на болеста и често се појавуваат по примена на значителна хемотерапија. Морфолошките промени се опишани и кај микседемот кој што е поврзан со панхипопитуитаризам, дефицит на витамин Б12 и фолати, мултипен миелом, ентеровирусни инфекции, маларија, мускулна дистрофија, леукемоидна реакција која е секундарна на метастази во коскената срцевина и чувствителност на лекови, токсичност на сулфа и валпроат [6] се примери. Во некои од овие состојби, особено случаите кои се индуцирани од лекови, важно е да се направи разлика помеѓу аномалија Pelger-Huët и псевдо-Pelger-Huët за да се спречи потребата од понатамошно непотребно тестирање за рак.[се бара извор]</link>[ Потребен е цитат ]

Периферната крвна размаска покажува доминација на неутрофили кои имаат двослојни јадра кои најчесто се составени од две нуклеарни маси поврзани со една тенка нишка од хроматин. Тие наликува на пинсери чаши, па затоа и често се нарекува пенс-нез изглед. Обично конгениталната форма не е поврзана со тромбоцитопенија и леукопенија, па ако се присутни овие карактеристики е оправдано подетално пребарување за миелодисплазија, бидејќи псевдо-Pelger-Huët аномалија може да биде рана карактеристика на миелодисплазија.[7]

Наводи[уреди | уреди извор]

  1. ↑ 1,0 1,1 Hoffmann, Katrin; Dreger, Christine K.; Olins, Ada L.; Olins, Donald E.; Shultz, Leonard D.; Lucke, Barbara; Karl, Hartmut; Kaps, Reinhard; Müller, Dietmar (2002). „Mutations in the gene encoding the lamin B receptor produce an altered nuclear morphology in granulocytes (Pelger–Huët anomaly)“. Nature Genetics. 31 (4): 410–4. doi:10.1038/ng925. PMID 12118250. Грешка во наводот: Неважечка ознака <ref>; називот „pmid12118250“ е зададен повеќепати со различна содржина.
  2. ↑ „Pelger-Huet anomaly“. Disease Infosearch. Посетено на 2020-04-27.
  3. ↑ Cunningham, John M.; Patnaik, Mrinal M.; Hammerschmidt, Dale E.; Vercellotti, Gregory M. (2009). „Historical perspective and clinical implications of the Pelger-Huet cell“. American Journal of Hematology. 84 (2): 116–9. doi:10.1002/ajh.21320. PMID 19021122.
  4. ↑ Vale, A. M.; Tomaz, L. R.; Sousa, R. S.; Soto-Blanco, B. (2011). „Pelger-Huët anomaly in two related mixed-breed dogs“. Journal of Veterinary Diagnostic Investigation. 23 (4): 863–5. doi:10.1177/1040638711407891. PMID 21908340.
  5. ↑ Gear, JS; Cassel, GA; Gear, AJ; Trappler, B; Clausen, L; Meyers, AM; Kew, MC; Bothwell, TH; Sher, R (1975). „Outbreake of Marburg virus disease in Johannesburg“. British Medical Journal. 4 (5995): 489–93. doi:10.1136/bmj.4.5995.489. PMC 1675587. PMID 811315.
  6. ↑ Singh, Nishith K.; Nagendra, Sanjai (2008). „Reversible Neutrophil Abnormalities Related to Supratherapeutic Valproic Acid Levels“. Mayo Clinic Proceedings. 83 (5): 600. doi:10.4065/83.5.600. PMID 18452694.
  7. ↑ Pelger-Huet Anomaly — eMedicine (англиски)

Надворешни врски[уреди | уреди извор]

Класификација
П · Р · П


Предлошка:Cytoskeletal defectsПредлошка:Abnormal clinical and laboratory findings for blood

Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Пелгер-Хуети_аномалија&oldid=5151866“