Ограничено гласање
Ограниченото гласање (познат и како метод со ограничен глас) е систем на гласање во кој избирачите имаат помалку гласови отколку што се достапни позициите. Местата им се доделуваат на кандидатите кои добиваат најмногу гласови апсолутно. Во специјалниот случај во кој избирачот може да гласа за само еден кандидат и има две или повеќе места, овој систем се нарекува систем на единствен непренослив глас или понекогаш строго ограничено гласање.[1]
Пример[уреди | уреди извор]
Градот „Гласово“ избира тројца претставници на локалното законодавство. На изборите, гласачкото ливче се појавува на тој начин:
| Рори Црвен | Црвена партија | |
| Рејчел Црвена | Црвена партија | |
| Брајан Син | Сина забава | X |
| Берил Син | Сина забава | X |
| Борис Син | Сина забава |
Избирачот има само два гласови, кои тие ги дал за Брајан и Берил Син. Тие не можат да освојат трето место иако за три мести се натпреварува. Секој глас се брои како еден кон вкупниот број за кој гласал кандидатот.
Историска и тековна употреба[уреди | уреди извор]
- Историска
- Во Шпанија на општи, покраински и локални избори до 1936 година.
- Во Португалија за законодавни избори помеѓу 1911 и 1919 година.
- Помеѓу 1867 и 1885 година во Обединетото Кралство за некои изборни единици на Долниот дом.
- Во Италија кон крајот на XIX век.
- Во Јапонија за време на окупацијата предводена од САД, на првите повоени избори во 1946 година, дозволувајќи за два гласови по гласач во окрузите со десет или помалку претставници и три гласови во окрузите со повеќе од десет претставници.
- Тековна
- Во Шпанија од возобновувањето на демократијата (крај на владеењето на Генералот Франко) да се изберат сенатори од/за земјата (три гласови по гласач за четири места по покраина).
- Во САД да изберат повеќето општински канцеларии во Конектикат, многу окружни комисии во Пенсилванија, а некои во други држави. Донесено е за решавање на случаите со право на глас во повеќе од 20 општини во Алабама и Северна Каролина, како што е детално опишано во написот на Арингтон и Ингалс во 1998 година „Алтернатива на ограничено гласање за афирмативно окружување“ (Политичка географија, том 17, број 6, август 1998 година), стр. 701–728). Во 2009 година, федералниот судија наредил да се користи за избори на училишни одбори во Јуклид, Охајо.[2]
- Во Гибралтар (10 гласа по гласач за сите 17 места).
Поврзано[уреди | уреди извор]
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ Enid Lakeman & James Labert (1955). Voting in democracies. London: Faber.
- ↑ „Архивиран примерок“. Архивирано од изворникот на 8 октомври 2012. Посетено на 14 јули 2020.
Надворешни врски[уреди | уреди извор]
- Прирачник за дизајн на изборен систем Архивирано на 24 декември 2009 г. од Меѓународната ИДЕА
- Референтни материјали за изборниот дизајн од проектот ACE