Носија од Леринско Поле

Селани во носии од село Сакулево, Леринско Поле (1918)

Носијата од Леринско Поле се надоврзува на носијата од Битолско Поле, но со забележливи разлики во обликувањето и украсувањето на одделните облеки. Населението во овој предел, нознато под етнонимот моштени, ја зачувало својата традиционална носија, особено женската.

Во Македонија, селата каде се носела моштенска носија се Бач, Живојно, Гермијан и Совиќ (Сович). Некои села во леринско (поточно тие спомнати тука) имаат носија која се одделува од таа во останатиот лерински крај.

Женската носија

Женска носија од Моштенските Села

Од традиционалната женска носија најдолго се зачувала кошулата, чија спечифична везбена декорација, изведена исклучиво со крвчиња, остро и на прв поглед ја диференцира од поголемиот број македонски кошули. Везот на долниот дел на кошулата се одржувал се до Втората светска војна, додека ракавните везови се напуштиле од порано.

Над кошулата се носела горна безракавна облека од црн шајак тн. „ќурдија“, со расцепени поли, украсена со волнена оптока и купечки гајтани, а на градите со апликации „чапрази“ од индустриска материја. Зимно време носеле „ресачка“ од црн шајак, со реси од внатрешната страна, но поинаку украсена од костурскиот „власеник“. Подоцна, ќурдијата ја заменале со долга, безракавна облека, широка во долниот дел, која достигнува до везот на кошулата „ф’стан“, волнен за зиме, памучен за лето, или со „антерија“ од „алаџа“, полнета со коноп.

Се опашувале со волнен „прегач“, скутина од две дипли, а на главата носеле бели „даркми“. На градите се кителе со метален накит од сребрени синџири, поткитени со пари, а на појасот носеле метални пафти „ѓубеци“.