Надворешни жабри
Надворешни жабри ― жабри на животно, најчесто водоземец, кои се изложени на околината, наместо да се поставени внатре во голтникот и покриени со жабрени процепи, како што се кај повеќето риби. Наместо тоа, органите за дишење се поставени на брановидни стебленца што штрчат од страните на главата на животното.
Овој вид жабри најчесто се забележува на водната ларва на повеќето видови опашкари, дводишалки и многуперки (кои имаат само еден голем пар), а се задржуваат кај неотинските возрасни опашкари и некои видови возрасни дводишалки. Тие се присутни кај видовите опашкари кои не се преобразуваат, како што се повеќето членови на семејството Proteidae (човечка рипка и Necturus) и семејството Sirenidae, кои природно никогаш не се метаморфозираат во форма што дише воздух. Ембрионите на жабите и цецилијаните, исто така, развиваат надворешни жабри во одреден момент од нивниот развој, иако тие или се собираат пред или исчезнуваат набргу по испилувањето. Фосилите на далечните роднини на современите водоземци, како што се Branchiosaurus и Apateon, исто така покажуваат докази за надворешни жабри.
Надворешните жабри вообичаено се состојат од едно стебленце кое излегува од жабрениот лак зад главата на животното, над поврзаниот жабрен отвор. Стебленцето обично содржи мускулно ткиво и животното може да го помести како слободен додаток, со цел да ја промеша застоената вода. Стебленцето е обложено со многу тенкоѕидни филаменти (фимбрии), кои содржат поголемиот дел од крвните садови кои се користат за размена на гасови. Животните обично имаат една надворешна жабра која потекнува од секој жабрен лак (освен хиоидот), што доведува до тоа да има три пара надворешни жабри кај опашкарите и четири во жабрените ларви на дводишалките.