Квота 90

Од Википедија — слободната енциклопедија

Квотата 90 (италијански: Quota novanta) била контроверзна ревалоризација на лирата преземена од Мусолини, објавена на 18 август 1926 година, на говорот во Пезаро, врзувајќи го девизниот курс на Лит. 92,46 до 1 фунти (19 лири во однос на американскиот долар)[1] до декември 1927 година, што била преовладувачката пазарна стапка кога Мусолини ја презел власта во 1922 година.[1][2]

Квотата е опишана како „најконтроверзната мерка преземена од владата на [Мусолини] пред 1929 година“, и покрај општиот консензус дека е неопходна одредена ревалоризација меѓу италијанските банкари и индустријалци.[3] Министерот за финансии Џузепе Волпи - кој претпочитал стапка од 120[3] или 125[4] во однос на фунтата - ја сметал квотата за драстично превреднување.[1] Многу историчари сметаат дека Квотата е мотивирана од желбата на Мусолини да ја „искористи својата волја“ наместо економската рационалност.,[4] како „политичка одлука“,[1] или како „доказ за сила“ против индустријалците. Како одговор на барањата на Волпи и индустријалците да ја преиспитаат квотата, Мусолини се заканил со уште пониски стапки.[4]

Во писмото од 8 август 1926 година, Мусолини до Волпи се тврди дека „судбината на режимот е врзана за лирата“.[5]

Ревалоризацијата довела до масовно зголемување на спојувањата во 1928 и 1929 година, започнувајќи процес на индустриска консолидација кој кулминирал во 1932 година со 0,88% од корпорациите (144) кои контролирале 51,7% од корпоративниот капитал.[3]

Квотата била придружена со намалување на платите во индустријата и земјоделството во 1927 година, што го прекомпензирало намалувањето на цените, намалувајќи ја реалната плата, а со тоа и куповната моќ на повеќето Италијанци; невработеноста исто така се зголемил, особено во земјоделскиот југ.[1]

Наводи[уреди | уреди извор]

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Peter Neville. 2003. Mussolini. Routledge. ISBN 0-415-24989-9. p. 77.
  2. George Holmes. 2001. The Oxford Illustrated History of Italy. Oxford University Press. ISBN 0-19-285444-5. p. 275.
  3. 3,0 3,1 3,2 Alexander De Grand. 2000. Italian Fascism: Its Origins and Development. University of Nebraska Press. ISBN 0-8032-6622-7. p. 60-62.
  4. 4,0 4,1 4,2 Franklin Hugh Adler. 1995. Italian Industrialists from Liberalism to Fascism. Cambridge University Press. ISBN 0-521-52277-3. p. 353.
  5. De Felice. "I lineamenti politici della 'quanta novanta.'" p. 379.