Еколошка правда во Јужна Кореја
Еколошката правда во Јужна Кореја има релативно кратка историја во споредба со другите земји на запад. Како резултат на брзата индустријализација, луѓето започнале да имаат свест за загадувањето, а од еколошките дискурси идејата за еколошка правда се појавила кон крајот на 1980-тите.
Јужна Кореја доживеала брз економски раст (кој вообичаено се нарекува „Чудото на реката Хан“) во 20 век како резултат на политиките за индустријализација приспособени од Пак Чон Хи по 1970-тите. Политиките и социјалниот амбиент немале простор за еколошки дискусии, што го влошило загадувањето во земјава. [1]
Еколошките движења во Јужна Кореја започнале од кампањите за загадување на воздухот. Како што се ширел поимот за загадување на животната средина, фокусот на еколошкиот активизам се префрлил од постојното загадување на спречување на идно загадување, а организациите на крајот почнале да ги критикуваат владините политики кои ги занемаруваат еколошките прашања. [2] Концептот на еколошка правда бил воведен во Јужна Кореја меѓу дискусиите за животната средина по 1990-тите. Додека еколошките организации ја анализирале состојбата со загадувањето во Јужна Кореја, тие забележале дека еколошките проблеми се неправедно фокусирани особено на регионите каде што се концентрирани луѓе со низок социјален и економски статус.
Проблемите со еколошката неправда се појавиле од организации поврзани со животната средина, но пристапите за решавање на проблемите биле многу поддржани од владата, која развила различни политики и основала институција. Овие акции помогнале да се подигне свеста за еколошката правда во Јужна Кореја. Постојните политики за животна средина биле изменети за да ги покријат прашањата за еколошката правда.
Еколошката правда започнала широко да се препознава во 1990-тите преку креирање политики и истражувања на сродни институции. На пример, Министерството за животна средина, основано во 1992 година, го основало Граѓанското движење за еколошка правда (ГДЕП) за да ја подигне свеста за проблемот и да изготви соодветни планови. [3] Како дел од своите активности, Граѓанското движење за еколошка правда (ГДЕП) одржало форум за еколошка правда во 1999 година, со цел да се соберат и анализираат постоечките истражувања за ова прашање кои спорадично ги правеле различни организации. ГДЕП започнала како мала организација, но постојано се проширува. Во 2002 година, ГДЕП имала повеќе од пет пати поголем број на членови и три пати поголем од буџетот што го имала во почетната година. [4]
Еколошката неправда сè уште е тековен проблем. Еден пример е изградбата на морскиот ѕид Семангеум. Изградбата, кој е најдолгиот насип на светот (33 километри) што се протега помеѓу Жолтото Море и вливот на Семангеум, била дел од владиниот проект инициран во 1991 година [5] Проектот предизвикал загриженост за уништување на екосистемот и одземање на локалните станбени региони. Тоа го привлекло вниманието на активистите за еколошка правда бидејќи главните жртви биле риболовното население со ниски приходи и нивните идни генерации. Ова се смета за пример за еколошка неправда која била предизвикана од извршувањето на ексклузивна политика насочена кон развојот.
Изградбата на каналот Сеул-Инчеон, исто така, покренало контроверзии за еколошката правда. [6] Изградбата ги одзела станбените региони и земјоделските површини на локалното население. Исто така, животната средина се влошила во областа поради појавата на влажни магли кои биле предизвикани од недостаток на вода и локални климатски промени предизвикани од изградбата на каналот. Локалните жители, главно луѓе со слаба економска основа, биле сериозно погодени од изградбата и станале главни жртви на ваквите еколошки штети. Додека социјално и економски слабите граѓани страдале од еколошките промени, најголем дел од придобивките заминале во индустриите и конгломератите со политичка моќ.
Изградбата на индустриски комплекс била критикувана и во контекст на еколошката правда. Судитор во регионот Вичеон е еден пример за тоа. Регионот станал центар на контроверзии кога владата одлучила да изгради индустриски комплекс на куќи, кои порано се наоѓале во метрополитенскиот регион Даегу. Како резултат на изградбата, реката Накдонг, која е една од главните реки во Јужна Кореја, била контаминирана и локалните жители страдале од еколошки промени предизвикани од изградбата. [7] [8]
Еколошката правда е се поголем проблем во Јужна Кореја. Иако ова прашање сè уште не е широко признаено во споредба со другите земји, многу организации почнуваат да го препознаваат ова прашање. [9]
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ [1] Архивирано на 1 декември 2017 г.The Academy of Korean Studies : Economy, Accessed 2015-08-07.
- ↑ [2]The Academy of Korean Studies : Environmental Movement, Accessed 2015-08-07.
- ↑ [3]Green Activism and Civil Society in South Korea (2002), Accessed 2015-8-10.
- ↑ [4]CMEJ website, Accessed 2015-08-10.
- ↑ [5]Earth Watching : Saemangeum Dam, Accessed 2015-8-10.
- ↑ „Seoul-Incheon Canal Construction Kicks Off“. The Korea Times. 2009. Архивирано од изворникот на 2016-01-11. Посетено на 2015-08-10.
- ↑ [6] Архивирано на 20 март 2017 г.Koreascience : A Policy Study to Preserve the Water Quality through the Activation of Local Autonomy, Accessed 2015-8-10.
- ↑ [7]Choony, Kim. (1997) The Case Study of Environmental issues in Korea, Accessed 2015-8-10.
- ↑ „용인환경정의“. Архивирано од изворникот на 2015-09-04. Посетено на 2015-08-11.Yongin Environmental Justice website, Accessed 2015-8-10.