Дихлор хексоксид
Дихлор хексоксид е хемиско соединение со молекуларна формула Cl2O6, што е точно за неговата гасовита состојба. Меѓутоа, во течна или цврста форма, овој хлор оксид јонизира во темноцрвено јонско соединение хлорил перхлорат [ClO2]+[ClO4]− , кој може да се смета како мешан анхидрид на хлорната и перхлорната киселина.
Се произведува со реакција помеѓу хлор диоксид и вишокот озон :
- 2 ClO2 + 2 O3 → 2 ClO3 + 2 O2 → Cl2O6 + 2 O2
Молекуларна структура[уреди | уреди извор]
Првично било пријавено дека постои како мономерен хлор триоксид ClO3 во гасна фаза, [1] но подоцна се покажало дека останува димер премостен со кислород по испарувањето и до термичко распаѓање на хлор перхлорат, Cl2O4 и кислород. [2] Соединението ClO3 потоа било повторно откриено. [3]
Тоа е темноцрвена испарувана течност на собна температура која кристализира како црвено јонско соединение, хлорил перхлорат, [ClO2]+[ClO4]−. Црвената боја покажува присуство на хлорилни јони. Така, формалната оксидациска состојба на хлорот во ова соединение останува мешавина од хлор (V) и хлор (VII) и во гасната фаза и кога се кондензира; меѓутоа, со раскинување на една врска кислород-хлор, одредена електронска густина се поместува кон хлорот (VII).
Својства[уреди | уреди извор]
Cl2O6 е дијамагнетен и е многу силен оксидирачки агенс. Иако е стабилен на собна температура, тој силно експлодира при контакт со органски соединенија [4] и реагира со злато за да произведе хлорилна сол [ClO2]+[Au(ClO4)4]−. [5] Многу други реакции кои вклучуваат Cl2O6 ја рефлектираат неговата јонска структура, [ClO2]+[ClO4]−, вклучувајќи го следново: [6]
- NO2F + Cl2O6 → NO2ClO4 + ClO2F
- NO + Cl2O6 → NOClO4 + ClO2
- 2 V2O5 + 12 Cl2O6 → 4 VO(ClO4)3 + 12 ClO2 + 3 O2
- SnCl4 + 6 Cl2O6 → [ClO2]2[Sn(ClO4)6] + 4 ClO2 + 2 Cl2
- 2Au + 6Cl2O6 → 2[ClO2]+[Au(ClO4)4]− + Cl2
Сепак, тој може да реагира и како извор на радикалот ClO3 :
- 2 AsF5 + Cl2O6 → 2 ClO3AsF5
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ C. F. Goodeve, F. A. Todd (1933). „Chlorine Hexoxide and Chlorine Trioxide“. Nature. 132 (3335): 514–515. Bibcode:1933Natur.132..514G. doi:10.1038/132514b0.
- ↑ Lopez, Maria; Juan E. Sicre (1990). „Physicochemical properties of chlorine oxides. 1. Composition, ultraviolet spectrum, and kinetics of the thermolysis of gaseous dichlorine hexoxide“. J. Phys. Chem. 94 (9): 3860–3863. doi:10.1021/j100372a094.
- ↑ Grothe, Hinrich; Willner, Helge (1994). „Chlorine Trioxide: Spectroscopic Properties, Molecular Structure, and Photochemical Behavior“. Angew. Chem. Int. Ed. 33 (14): 1482–1484. doi:10.1002/anie.199414821.
- ↑ Mary Eagleson (1994). Concise encyclopedia chemistry. Walter de Gruyter. стр. 215. ISBN 3-11-011451-8.
- ↑ Cunin, Frédérique; Catherine Deudon; Frédéric Favier; Bernard Mula; Jean Louis Pascal (2002). „First anhydrous gold perchlorato complex: ClO2Au(ClO4)4. Synthesis and molecular and crystal structure analysis“. Inorganic Chemistry. 41 (16): 4173–4178. doi:10.1021/ic020161z. PMID 12160405.
- ↑ Harry Julius Emeléus, Alan George Sharpe (1963). Advances in Inorganic Chemistry and Radiochemistry. Academic Press. стр. 65. ISBN 0-12-023605-2.