Атанас Јовев

Од Википедија — слободната енциклопедија
Атанас Јовев
Роден 1867
Муртино, Струмичко
Починал 1924

Атанас Јовев Муртински — македонски револуционер, струмички војвода на Внатрешната македонско-одринска револуционерна организација.

Животопис[уреди | уреди извор]

Јовев е роден во струмичкото село Муртино и затоа го добил прекарот Муртински.[1] Бил еден од поистакнатите селски раководители на МРО, какви што биле и: Васил Наков (Дрвош), Алекса Иљашев (Попчево) Ѓорги Митушев (Три Води), Божин Ѓоргиев[2] (Барбарево), Миљко Витанов (Робово), Панде Филев Смиљков (Дабила), Атанас Галев, Доне Јуруков, Трајко Барбутов, Мите Манавски, Андон Попов[3], Велко и Ристо Џолеви[4] (Моноспитово) и повеќемина други дејци кои одиграле особено важна улога во животот на Организацијата во Струмица и струмичко. Во неговиот дом во Муртино често престојувале раководители и дејци на Струмичкиот револуционерен округ, меѓу кои бил и војводата Христо Чернопеев. Откако османлиските власти присобрале информации за револуционерната активност на Атанас Јовев-Муртински, се создала реална можност и опасност за негово затворање и изведување пред османлиските судови. Во 1906 година формирал чета, која дејствувала сè до Младотурската револуција во 1908 година.[5] Револуционерна дејност покажал и во периодот од почетокот на дваесеттите години од XX век кога дошло до возобновување на Внатрешната македонска револуционерна организација (ВМРО) под раководство на Тодор Александров. Починал во 1924 година.

Наводи[уреди | уреди извор]

  1. Пандевски, Манол, Ѓорѓи Стоев - Трнката (1969). Струмица и Струмичко низ историјата. Струмица: Општински одбор на Сојузот на здружението на борците од НОБ – Струмица. стр. 218. Посетено на 2015-01-12.
  2. Божин Ѓоргиев бил делегат и на околискиот Конгрес на автономистичката ВМРО, којшто се одржал 1923 година на планината Беласица
  3. Трајко Барбутов-Шерко, Мите Манавски и Андон Попов (сите од с. Моноспитово) поради нивната револуционерна ангажираност и во подоцнежната автономистичка ВМРО на Тодор Александров, во дваесеттите години од XX век, биле осудени на смрт од страна на српските власти и стрелани пред народот на извесно место меѓу градот Струмица и селото Дабила.
  4. Ристо Џолев во 1923 година од српските власти е осуден на 8 (осум) години строг затвор. Окован во тешки пранги бил одведен во Нишкиот затвор.
  5. Николов, Борис Й. Вътрешна македоно-одринска революционна организация . Войводи и ръководители (1893 – 1934). Биографично-библиографски справочник. София, 2001, стр. 67.