Танц (Сати)
Танц (француски: Dance) ― кратко инструментално дело на Ерик Сати. Завршено на 5 декември 1890 година, тоа е неговиот најстар познат обид за оркестарска композиција. Првичната партитура никогаш не била објавена или снимена,[1][2] но Сати подоцна ја препишал како дополнително (En plus) движење на неговата позната свита за пијано „Три парчиња во облик на круша“ (Trois morceaux en forme de poire) (1903).[3] Изведбата би траела околу 2 минути.
Немало курс за оркестрација на Парискиот конзерваториум додека Сати бил студент таму (1879-1886), правејќи ја „Танц“ со 54 такт опит со она што досега го научил со уво - првенствено во кабаре како „Ноќна мачка“ (Le Chat Noir), каде што тој тогаш работел како пијанист и повремен диригент. Партитурите за 8 свирачи (2 флејти, 1 обоа, 2 кларинети (Б♭, А), 1 фагот, тимпани и харфа) е новост наспроти стандардниот дувачки ансамбл, без жичени и лимени инструменти или клучни промени во перкусиите, за помек, поразновиден звук. Дрвените дувачки го носат најголемиот дел од мелодиската линија додека делот на харфата служи за практичната функција на континуо. Музички делото е опишано како вкрстување помеѓу заедничката временска благодат на „Гимнопедија“ и модалната двосмисленост на „Гносиени“,[4] и Сати можеби му го дал општото име „Танц“ едноставно поради неговата поистакната ритмичка шема.
За редукција на пијано за четири раце од 1903 година, на „Танц“ како додаток, бр. 6 на „Три парчиња“, композиторот го отстранил материјалот за кларинетот Б♭ и делницата од харфата ја доделил на secondo клавијатурата. Во чуден текст напишан на задната страна на додатниот ракопис, Сати изјавил: „Се наоѓам во престижна пресвртница во историјата на мојот живот“.[5] Можеби го спасил малиот „Танц“ со тоа што му пронашол ново руво во она што станало едно од неговите најпопуларни дела, но инаку неговата изјава била прерана. Од 1890 година, неговите обиди за пишување за оркестар - аранжмани на „Гносиен бр. 3“ и тонската поема „Ангорски вол“ (Le Bœuf Angora)[6] Дури откако се запишал на Пејачката школа (Schola Cantorum) во 1905 година, Сати ги стекнал вештините да ги следи своите поамбициозни цели - вклучително и учење како правилно да оркестрира.
Белешки и наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ The first 10 bars were printed in Alan M. Gillmor's biography Erik Satie, Twayne, Boston, 1988, pp. 128-129.
- ↑ A complete transcription appeared in Patrick Gowers, "Erik Satie: His Studies, Notebooks and Critics", PhD dissertation (2 volumes), University of Cambridge, 1966, but was not published.
- ↑ Robert Orledge, Satie the Composer, Cambridge University Press, 1990, pp. 55, 108-109, 271, 287, 347 note 7.
- ↑ Orledge, Satie the Composer, pp. 108-109.
- ↑ Mary E. Davis, Erik Satie, Reaktion Books, 2007, p. 72.
- ↑ Satie quoted 8 bars of Le Bœuf Angora in the Redite, No. 7 of the Trois Morceux.