Изотопи на оганесонот

Оганесонот (Og) е вештачки елемент добиен во судирач на честички, па затоа не може да му се наведе стандардна атомска маса. Како и сите вештачки елементи, оганесонот нема стабилни изотопи. Првиот (и засега единствен) изотоп на елементот е ²⁹⁴Og, добиен во 2006 г.; има период на полураспад од 890 микросекунди.

Табела[уреди | уреди извор]

Нуклиден симбол	Z(p)	N(n)	изотопна маса (u)	полураспад	начини на распад	производи	јадрен спин
²⁹⁴Og	118	176	294,21392(71)#	890 µs	α	²⁹⁰Lv

Напомени[уреди | уреди извор]

Вредностите обележани со # не се добиени само со опитни податоци, туку барем делумно, и по систематски тежнеења.
Неизвесностите се наведени во концизен облик во загради по соодветните завршни цифри. Вредностите од Ame2003 подразбираат едно стандардно отстапување. Вредностите од IUPAC се проширени неизвесности.

Теоретски предвидувања[уреди | уреди извор]

Теоретските пресметки вештачките патеки за, и полураспадот на, другите изотопи покажуваат дека некои може да се постабилни од добиениот изотоп ²⁹⁴Og — најверојатно изотопите ²⁹³Og, ²⁹⁵Og, ²⁹⁶Og, ²⁹⁷Og, ²⁹⁸Og, ³⁰⁰Og и ³⁰²Og.^[1]^[2]^[3] Од сите нив, ²⁹⁷Og веројатно нуди најголема можност за добивање на подолговечни јадра,^[1]^[3] и затоа може да игра главна улога во испитувањето на елементот. Некои изотопи со многу повеќе неутрони (како оние околу ³¹³Og) исто така може да дадат подолговечни јадра.^[4]

Комбинации за сложени јадра со атомски број 118[уреди | уреди извор]

Табелава наведува разни комбинации на цели и удирачи кои би можеле да се употребат за образување на сложени јадра (сложенки) со атомски број (Z) 118.

Цел	Удирач	Сложенка	Исхот од обидот
¹⁶⁰Gd	¹³⁶Xe	²⁹⁶Og*	засега непробано
²⁰⁸Pb	⁸⁶Kr	²⁹⁴Og*	засега неуспешно
²³²Th	⁶⁴Ni	²⁹⁶Og*	засега непробано
²³⁸U	⁵⁸Fe	²⁹⁶Og*	засега непробано
²⁴⁴Pu	⁵⁴Cr	²⁹⁸Og*	засега непробано
²⁴⁸Cm	⁵⁰Ti	²⁹⁸Og*	засега непробано
²⁵⁰Cm	⁵⁰Ti	³⁰⁰Og*	засега непробано
²⁴⁹Cf	⁴⁸Ca	²⁹⁷Og*	успешна реакција
²⁵¹Cf	⁴⁸Ca	²⁹⁹Og*	засега непробано
²⁵²Cf	⁴⁸Ca	³⁰⁰Og*	засега непробано
²⁵⁷Fm	⁴⁰Ar	²⁹⁷Og*	засега непробано

Теоретски пресметки за испарувачки пресеци[уреди | уреди извор]

Оваа табела содржи разни комбинации на цели и удирачи за кои се добиени проценки на пресеците од добивките од разните испарувачки патишта на неутроните. Наведен е патот со најголема очекувана добивка.

ДЈС = двојадрен систем ; σ = пресек

Цел	Удирач	Сложенка	Пат (производ)	σ _најв	Модел	Навод
²⁰⁸Pb	⁸⁶Kr	²⁹⁴Og	1n (²⁹³Og)	0,1 pb	ДЈС	^[5]
²⁰⁸Pb	⁸⁵Kr	²⁹³Og	1n (²⁹²Og)	0,18 pb	ДЈС	^[5]
²⁵²Cf	⁴⁸Ca	³⁰⁰Og	3n (²⁹⁷Og)	1,2 pb	ДЈС	^[6]
²⁵¹Cf	⁴⁸Ca	²⁹⁹Og	3n (²⁹⁶Og)	1,2 pb	ДЈС	^[6]
²⁴⁹Cf	⁴⁸Ca	²⁹⁷Og	3n (²⁹⁴Og)	0,3 pb	ДЈС	^[6]

Наводи[уреди | уреди извор]

Изотопни маси:
- M. Wang; G. Audi; A. H. Wapstra; F. G. Kondev; M. MacCormick; X. Xu; и др. (2012). „The AME2012 atomic mass evaluation (II). Tables, graphs and references“ (PDF). Chinese Physics C. 36 (12): 1603–2014. Bibcode:2012ChPhC..36....3M. doi:10.1088/1674-1137/36/12/003. Архивирано од изворникот (PDF) на 2013-09-28. Посетено на 2016-12-18.
- G. Audi; A. H. Wapstra; C. Thibault; J. Blachot; O. Bersillon (2003). „The NUBASE evaluation of nuclear and decay properties“ (PDF). Nuclear Physics A. 729 (1): 3–128. Bibcode:2003NuPhA.729....3A. doi:10.1016/j.nuclphysa.2003.11.001. Архивирано од изворникот (PDF) на 2013-07-24. Посетено на 2016-12-18.

↑ ^1,0 ^1,1 P. Roy Chowdhury; C. Samanta; D. N. Basu (January 26, 2006). „α decay half-lives of new superheavy elements“. Physical Review C. 73: 014612. arXiv:nucl-th/0507054. Bibcode:2006PhRvC..73a4612C. doi:10.1103/PhysRevC.73.014612. Посетено на 2008-01-18.
↑ C. Samanta; P. Roy Chowdhury; D. N. Basu (April 6, 2007). „Predictions of alpha decay half lives of heavy and superheavy elements“. Nuclear Physics A. 789 (1–4): 142–154. arXiv:nucl-th/0703086. Bibcode:2007NuPhA.789..142S. doi:10.1016/j.nuclphysa.2007.04.001. Посетено на 2008-01-18.
↑ ^3,0 ^3,1 G. Royer; K. Zbiri; C. Bonilla (2004). „Entrance channels and alpha decay half-lives of the heaviest elements“. Nuclear Physics A. 730 (3–4): 355–376. arXiv:nucl-th/0410048. Bibcode:2004NuPhA.730..355R. doi:10.1016/j.nuclphysa.2003.11.010. Посетено на 2008-01-18.
↑ S. B. Duarte; O. A. P. Tavares; M. Gonçalves; O. Rodríguez; F. Guzmán; T. N. Barbosa; F. García; A. Dimarco (2004). „Half-life predictions for decay modes of superheavy nuclei“. Journal of Physics G: Nuclear and Particle Physics. 30 (10): 1487–1494. Bibcode:2004JPhG...30.1487D. doi:10.1088/0954-3899/30/10/014. Посетено на 2008-01-18.
↑ ^5,0 ^5,1 Feng, Zhao-Qing; Jin, Gen-Ming; Li, Jun-Qing; Scheid, Werner (2007). „Formation of superheavy nuclei in cold fusion reactions“. Physical Review C. 76 (4): 044606. arXiv:0707.2588. Bibcode:2007PhRvC..76d4606F. doi:10.1103/PhysRevC.76.044606.
↑ ^6,0 ^6,1 ^6,2 Feng, Z; Jin, G; Li, J; Scheid, W (2009). „Production of heavy and superheavy nuclei in massive fusion reactions“. Nuclear Physics A. 816 (1–4): 33–51. arXiv:0803.1117. Bibcode:2009NuPhA.816...33F. doi:10.1016/j.nuclphysa.2008.11.003.

Изотопи на тенесинот	Изотопи на оганесонот	Изотопи на унунениумот
Таблица на нуклиди

[half-lifes-1] 1,0 ^1,1 P. Roy Chowdhury; C. Samanta; D. N. Basu (January 26, 2006). „α decay half-lives of new superheavy elements“. Physical Review C. 73: 014612. arXiv:nucl-th/0507054. Bibcode:2006PhRvC..73a4612C. doi:10.1103/PhysRevC.73.014612. Посетено на 2008-01-18.

[2] C. Samanta; P. Roy Chowdhury; D. N. Basu (April 6, 2007). „Predictions of alpha decay half lives of heavy and superheavy elements“. Nuclear Physics A. 789 (1–4): 142–154. arXiv:nucl-th/0703086. Bibcode:2007NuPhA.789..142S. doi:10.1016/j.nuclphysa.2007.04.001. Посетено на 2008-01-18.

[odd-3] 3,0 ^3,1 G. Royer; K. Zbiri; C. Bonilla (2004). „Entrance channels and alpha decay half-lives of the heaviest elements“. Nuclear Physics A. 730 (3–4): 355–376. arXiv:nucl-th/0410048. Bibcode:2004NuPhA.730..355R. doi:10.1016/j.nuclphysa.2003.11.010. Посетено на 2008-01-18.

[4] S. B. Duarte; O. A. P. Tavares; M. Gonçalves; O. Rodríguez; F. Guzmán; T. N. Barbosa; F. García; A. Dimarco (2004). „Half-life predictions for decay modes of superheavy nuclei“. Journal of Physics G: Nuclear and Particle Physics. 30 (10): 1487–1494. Bibcode:2004JPhG...30.1487D. doi:10.1088/0954-3899/30/10/014. Посетено на 2008-01-18.

[FengColdFusion-5] 5,0 ^5,1 Feng, Zhao-Qing; Jin, Gen-Ming; Li, Jun-Qing; Scheid, Werner (2007). „Formation of superheavy nuclei in cold fusion reactions“. Physical Review C. 76 (4): 044606. arXiv:0707.2588. Bibcode:2007PhRvC..76d4606F. doi:10.1103/PhysRevC.76.044606.

[FengHotFusion-6] 6,0 ^6,1 ^6,2 Feng, Z; Jin, G; Li, J; Scheid, W (2009). „Production of heavy and superheavy nuclei in massive fusion reactions“. Nuclear Physics A. 816 (1–4): 33–51. arXiv:0803.1117. Bibcode:2009NuPhA.816...33F. doi:10.1016/j.nuclphysa.2008.11.003.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

п р у Изотопи на хемиските елементи
1 H																	2 He
3 Li	4 Be											5 B	6 C	7 N	8 O	9 F	10 Ne
11 Na	12 Mg											13 Al	14 Si	15 P	16 S	17 Cl	18 Ar
19 K	20 Ca	21 Sc	22 Ti	23 V	24 Cr	25 Mn	26 Fe	27 Co	28 Ni	29 Cu	30 Zn	31 Ga	32 Ge	33 As	34 Se	35 Br	36 Kr
37 Rb	38 Sr	39 Y	40 Zr	41 Nb	42 Mo	43 Tc	44 Ru	45 Rh	46 Pd	47 Ag	48 Cd	49 In	50 Sn	51 Sb	52 Te	53 I	54 Xe
55 Cs	56 Ba		72 Hf	73 Ta	74 W	75 Re	76 Os	77 Ir	78 Pt	79 Au	80 Hg	81 Tl	82 Pb	83 Bi	84 Po	85 At	86 Rn
87 Fr	88 Ra		104 Rf	105 Db	106 Sg	107 Bh	108 Hs	109 Mt	110 Ds	111 Rg	112 Cn	113 Nh	114 Fl	115 Mc	116 Lv	117 Ts	118 Og

		57 La	58 Ce	59 Pr	60 Nd	61 Pm	62 Sm	63 Eu	64 Gd	65 Tb	66 Dy	67 Ho	68 Er	69 Tm	70 Yb	71 Lu
		89 Ac	90 Th	91 Pa	92 U	93 Np	94 Pu	95 Am	96 Cm	97 Bk	98 Cf	99 Es	100 Fm	101 Md	102 No	103 Lr
Таблица на нуклиди