Места на задоволство
„Места на задоволство“ ― есеј објавен во 1946 година од англискиот автор Џорџ Орвел. Есејот разгледува како во иднина веројатно ќе се развијат одморалишта за задоволство, составени од вештачки средини со празни задоволства. Орвел тврди дека на луѓето им треба мир и да можат да ја ценат природата.
Есејот првпат бил појавен во Tribune на 11 јануари 1946 година.
Резиме[уреди | уреди извор]
Орвел цитира новинар кој сретнал еден претприемач кој планирал „место на задоволство“ со покрив отпорен на временските услови кој покрива хектари сали за танцување, барови, улички и базени и се капел во вештачка светлина. Ова уследило по средбата со маж кој се жалел дека е штета што никој не нашол начин на кој „човекот може да се опушти, одмори, да игра покер, да пие и да води љубов одеднаш и деноноќно“ и да излезе од него чувство на освежување.
Орвел забележува дека Кубла Кан во песната на Семјуел Колриџ има сè погрешно со тоа што наредил купола за задоволство што содржи свети реки и безмерни пештери. Современите одморалишта ќе бидат многу различни бидејќи се вештачки средини што содржат сè што може да посака човек гладен за живот. Тој посочува дека главните одлики на погледот на современиот цивилизиран човек за задоволството се веќе присутни на крстарење за задоволство или во Лајоновите катчиња (Lyons Corner House) како:
- Човек никогаш не е сам
- Човек никогаш не прави ништо за себе
- Човек никогаш не е на повидок на дива вегетација или природни предмети од кој било вид
- Светлината и температурата се секогаш вештачки регулирани
- Човек никогаш не е надвор од звукот на музиката
Орвел тврди дека конзервираната музика е обезбедена за да се спречи разговорот да стане сериозен и да се спречи почетокот на мислата и дека несвесната цел на современите одморалишта за задоволство е враќање во утробата. Спротивно на тоа, идејата за восхитување на природата е поврзана со чувството за малечок на човекот против моќта на универзумот. Кога голем дел од она што се нарекува задоволство е обид да се уништи свеста, Орвел тврди дека на човекот подеднакво му треба осаменост, креативна работа и чудо и дека најголемата среќа не лежи во релаксација, одмор, играње покер, пиење и водење љубов истовремено.