Кнежество Анхалт-Харцгероде
| Кнежество Анхалт-Харцгероде | |||||
| Fürstentum Anhalt-Harzgerode | |||||
| Држава на Свето Римско Царство (1635–1709) | |||||
| |||||
|---|---|---|---|---|---|
|
| |||||
.svg) Териториите на Анхалт 1747-1793, Анхалт-Бернбург (од кој помал дел бил Анхалт-Харцгероде) во сино
| |||||
| Главен град | Харцгероде | ||||
| Јазици | Германски | ||||
| Уредување | Кнежевство | ||||
| Принц | |||||
| - | 1635–1670 | Фридрих (прв) | |||
| - | 1670–1709 | Вилхелм Лудвиг (последен) | |||
| Историски период | Среден век | ||||
| - | Поделено од Анхалт-Бернбург | 5 декември 1635 | |||
| - | Припоено кон Анхалт-Бернбург | 14 октомври 1709 | |||
| Денес во |  Германија
| ||||
.svg)
Кнежество Анхалт-Харцгероде (германски: Fürstentum Anhalt-Harzgerode) — мало кнежевство на Светото Римско Царство, управувано од Домот на Асканија со резиденција во Харцгероде во денешна Саксонија-Анхалт. Создадено е во 1635 година по поделбата на Анхалт-Бернбург со Фридрих, помлад син на принцот Кристијан I кој станал владејачки принц. Смртта на синот на Фридрих, принцот Вилијам Лудвиг во 1709 година резултирало со изумирање на владејачкото семејство и Анхалт-Харцгероде било повторно обединето со Анхалт-Бернбург.
Историја[уреди | уреди извор]
Принцот Кристијан I владеел во Бернбург откако тој и неговите браќа го поделиле своето наследство од Анхалт во 1603 година. Тој се свртел кон калвинизмот и во 1608 година ја основал протестантската унија со лутеранските принцови, како заменик на електорот Палатин Фридрих IV. Во почетокот на Триесетгодишната војна, тој ја предводел боемската војска на синот на Фридрих, Фридрих V, во битката кај Белата Планина во 1620 година, претрпувајќи катастрофален пораз. Привремено забранет и прогонет во Шведска, тој не можел да се врати во Бернбург до 1624 година.
Кристијан починал во 1630 година; неговите синови, Фридрих и неговиот постар брат Кристијан II, исто така, се бореле во војната. Фридрих служел во шведската пешадија се додека лутеранскиот изборен кнез Јован Ѓорѓи од Саксонија не го склучил Прашкиот мир со хабсбуршкиот цар Фердинанд II во 1635 година. Назад во Анхалт, тој и неговиот брат се договориле во декември и го поделиле наследството на нивниот татко; додека Кристијан II успеал како принц од Анхалт-Бернбург, Фридрих ги примил најзападните области (Амт) на Харцгероде, кои штотуку биле опустошени од пожар и Гинтерсберге во планинскиот венец Харц. Притоа, неговите земји ги сочинувале асканските матични територии во поранешниот саксонски Швабенгау со урнатините на замокот Анхалт.
Во тековната војна, принцот Фридрих служел во вооружените сили на Ландгрофот Вилхелм V од Хесен-Касел. Конечно во 1641 година, поттикнат од неговиот брат, тој се вратил во Харцгероде и се оженил со Јована Елизабет (1619–1647), ќерка на принцот Јован Лудвиг од Насау-Хадамар следната година. Фридрих направил значителни напори да ги ублажи влијанијата на војната врз неговото мало кнежевство и за реконструкција по последниот Вестфалски мир. Кога неговиот братучед Јован Казимир од Анхалт-Десау починал во 1660 година, тој станал постар принц на сите територии на Анхалт.
Фридрих бил наследен од неговиот единствен син Вилхелм во 1670 година. Тој ги продолжил напорите на неговиот татко и се трудел за развој на областите за ископување сребро во Харц. Неговите два брака со грофицата Елизабета Албертина од Солмс-Лаубах (1631-1693) и Софија Аугуста (1666-1733), ќерка на принцот Хенри од Насау-Диленбург останале без деца. По неговата смрт во 1709 година, неговиот дел од Анхалт го наследил неговиот братучед, принцот Виктор Амадеус од Анхалт-Бернбург.
Принцови од Анхалт-Харцгероде[уреди | уреди извор]
- 1635-1670 Фридрих
- 1670-1709 Вилхелм Лудвиг
Кон Анхалт-Бернбург