Виличен синус

Од Википедија — слободната енциклопедија
виличен синус (во средина)
виличен синус ( горе )

Виличен синус е парна шупљина сместена е во горната вилица. Тоа е најголем параназален синус, а неговата морфологија е во голема мера условен од развојот на горниот заб така што конечниот облик го прима после излегување на третиот горен умник (на околу 20 години од животот). Има облик на тространа пирамида и десен и лев синус најчесто се асиметрични, односно се разликуваат по обликот и димензијата.

Преднот ѕид е поткожен и има клиничко значење бидејќи преку него пристапува синусот во случа на разна хируршка интервенција. На него се наоѓа подорбитален отвор низ кој излегуваат истоимените инфраорбиталниот нерв и подорбиталната артерија. Последниот ѕид стапува во однос со подслепоочна јама и криластонепчена јама. Горниот ѕид поставен е под очната празнина и на него се сместени подорбиталниот жлеб и канал. Внатрешноста на ѕидот ја сочинува преградата измеѓу синусот и носната празнина. Горниот дел на овој ѕид припаѓа на средниот носен ходник, а долниот дел припѓа на долниот носен ходник. Во изградбата на внатрешниот ѕид учествуваат: горна вилица, солзна коска, лавиринт ситеста коска, долна носна школка и исправен лист непчена коска. Сите овие коски се групирани околу голем отвор.

Најниискиот дел на синусот го претставува неговиот долен ивичњак или под, преку кој синусот стапува во однос со друг горен преткатник и сите три горни катници. Заради тоа секоја поединечна болест може да се пренесе со нивните корени на синуот или може да се јави компликација па дури и да треба да се вадат забите.

Врска со носната празнина[уреди | уреди извор]

Врската помеѓу синусот и носната празнина се остварува преку средниот носен ходник. На внатрешниот ѕид на синусот се наоѓа виличен отвор кој е поделен во три дела: преден, заден и горен. Првите два се затворени мукозни мембрани така што комуникацијата се одвива само преку горниот отвор, чии димензии износуваат 3-5 -{mm}-.

Литература[уреди | уреди извор]

  • Славољуб В. Јовановић; Надежда А. Јеличић (2000). Анатомија човека – глава и врат. Београд: Савремена администрација. ISBN 86-387-0604-9.
  • Славољуб В. Јовановић; Нева Л. Лотрић (1987). Дескриптивна и топографска анатомија човека. Београд, Загреб: Научна књига.
  • Даница Обрадовић; Љиља Мијатов-Укропина; Љубица Стојшић (2000). Остеологија за студенте медицине. Нови Сад. ISBN 86-489-0274-6.