Валери Вајс

Од Википедија — слободната енциклопедија

Валери Вајз е британска социјалистичка политичарка и активистка. Таа е меѓу четвртата генерација активисти на Партијата за труд во нејзиното семејство.[1]

Нејзината мајка била покојната Одри Вајс, пратеничка за Југозападен Ковентри 1974-1979 година, потоа пратеничка за Престон од 1987 година до нејзината смрт во 2000 година. Во тоа време, Валери Вајс била пратеничка помошничка на нејзината мајка.[2] Одри Вајз била позната по нејзините социјалистички, унионистички и феминистички ставови, кои ги споделувалс нејзината ќерка Валери.[3]

Валери Вајс била значајна фигура во администрацијата на Кен Ливингстон во Советот на Голем Лондон како претседателка на Женскиот комитет на GLC, првиот комитет од ваков вид во владата на ОК. Таа станала претседавачка на 25-годишна возраст, и со тоа била најмладата жена избрана за власт ширум Лондон.[4] Многу од прашањата за кои се борел и кои ги поддржал женскиот комитет, сега се вградени во законот на ОК.[5][6] Сепак, некои политичари од Партијата за труд веруваат дека овие политики придонеле за нивниот пораз на општите избори во 1987 година.[7]

Вајс била советник на Партијата за труд во Престон од 1990-тите до 2000 година, кога го загубила своето место на конзервативците. Во 1995 година, таа била избрана за лидер на Советот на трудот, првата жена на функцијата во Престон. По расправијата со извршната директорка поради тврдењата дека се обидувала да создаде социјалистичка република во Престон, таа се повлекла кога против неа била изгласана недоверба.[8][5]

Смртта на нејзината мајка во 2000 година резултирала со дополнителни парламентарни избори во изборната единица Престон. Таа се пријавила за избор како потенцијален кандидат на Партијата за труд, но не била избрана од нејзината локална партија.[9]

Валери Вајз ја напуштила Партијата за труд во раните 2000-ти поради војната во Ирак и интервенциите на Блискиот Исток.[10] Таа јавно изјавила дека во 2003 година гласала за кандидат за совет на Социјалистичката алијанса додека сè уште била член на Партијата за труд и на локалните избори во 2007 година ја поддржала кандидатот на Партијата за почитување.[11] Таа ја објавила својата намера да се кандидира на парламентарните избори во 2010 година како кандидат на Синдикалистичката и социјалистичка коалиција (ССК) против кандидатот на Партијата за труд. Таа се повлекла неколку недели пред изборите, оставајќи го ССК без кандидат.[12] Таа повторно се приклучила на Партијата за труд во август 2015 година со цел да ја поддржи кандидатурата на нејзиниот пријател Џереми Корбин за лидер. Таа повторно водела кампања за неговото лидерство за време на лидерскиот предизвик во 2016 година.[3]

Во есента 2017 година, Вајз се кандидирала на изборите за парламентарен кандидат на Партијата за труд во изборната единица Росендејл и Дарвен, но не била успешна.[13] Таа во моментот е советник на Партијата за труд за одделот Фишвик и Френчвуд, откако била избрана на изборите за Градскиот совет во Престон во 2022 година.[14]

Поради нејзиниот долгогодишен придонес во женското ослободување, нејзината усна историја се чува во Британската библиотека.[15]

Понатамошно читање[уреди | уреди извор]

  • „Beyond Red Ken“. The Guardian. 1999-12-20. Посетено на 2022-04-30.
  • Livingstone, Ken (2011). You Can't Say That: Memoirs. Faber and Faber. ISBN 978-0571280414.

Наводи[уреди | уреди извор]

  1. ↑ „Valerie Wise's electoral challenge to neoliberalism and war“. Socialist Worker (Britain). Посетено на 2017-11-30.
  2. ↑ „Valerie Wise“. Socialist Review. Архивирано од изворникот на 2017-12-07. Посетено на 2017-11-30.
  3. ↑ 3,0 3,1 „Valerie Wise (@valeriewise4RD) | Twitter“. twitter.com (англиски). Посетено на 2017-11-30.
  4. ↑ Kennedy, Dominic (2015-12-24). „Feminist critic of prominent women is back in the party“. The Times. ISSN 0140-0460. Посетено на 2017-11-30.
  5. ↑ 5,0 5,1 „Beyond Red Ken“. The Guardian (англиски). 1999-12-20. ISSN 0261-3077. Посетено на 2017-11-30.
  6. ↑ Webber, Esther (2016-03-31). „The rise and fall of the GLC“. BBC News. Посетено на 2017-11-30.
  7. ↑ James E. Cronin (2004). New Labour's pasts: the Labour Party and its discontents. Pearson Education, pp. 283–86; ISBN 9780582438279.
  8. ↑ „Ousted chief's bid for top job“. Lancashire Telegraph.
  9. ↑ Wainwright, Martin (25 October 2000). „Former MEP wins Labour poll nomination“.
  10. ↑ „Why I've had enough of New Labour“. Socialist Worker (Britain). Посетено на 2017-11-30.
  11. ↑ „Michael Lavalette's campaign in Preston is a key election battle for Respect“. Socialist Worker (Britain). 17 March 2007.
  12. ↑ „End of family dream as Wise scraps MP bid - Lancashire Evening Post“. www.lep.co.uk. Архивирано од изворникот на 2017-12-01.
  13. ↑ „Valerie Wise for Rossendale and Darwen“. www.facebook.com (англиски). Посетено на 2017-11-30.
  14. ↑ „Notice of Poll - All Wards“ (PDF). Preston City Council. Посетено на 2020-04-30.
  15. ↑ „Valerie Wise“. The British Library (англиски). Архивирано од изворникот на 2016-04-08. Посетено на 2017-11-30.
Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Валери_Вајс&oldid=5114785“