Богдан Белеслин
Богдан Белеслин (Сента, 4 август 1935 - Белград, 2001) бил професор на Медицинскиот факултет во Белград и еден од водечките невронаучници во Србија и поранешна СФРЈ. Бил претседател на Југословенското друштво за биофизика. Неговиот најголем научен придонес е воведувањето на техниката на внатреклеточни микроелектроди во Србија.
Биографија[уреди | уреди извор]
Богдан Белеслин дипломирал на Медицинскиот факултет во Белград на 18 септември 1959 година. За време на студиите една година бил демонстратор на Институтот за физика, а две години на Фармаколошкиот институт. Како студент ја добил првата награда за делото „Влијание на одредени инхибитори на амино оксидаза врз васкуларните ефекти на 5-хидрокситриптаминот“, што го презентирал на Конгресот на студенти по медицина во 1959 година.
Назначен е за доктор приправник на Институтот за патолошка физиологија на 15 октомври 1960 година. За асистент бил избран во 1961 година, а реизбран во 1965, 1968 и 1971 година. За доцент е избран во 1971 година, а реизбран во 1976 година. Истата година е избран за вонреден професор и реизбран во 1982 година.
Бил истакнат електрофизиолог и невролог и повеќегодишен директор на Институтот. Тој е еден од основачите на Југословенското друштво за биофизика.[1]
Стручно-научна работа[уреди | уреди извор]
За време на неговата работа како асистент, д-р Богдан Белеслин, во 1963 година присуствувал на семинар по електрофизиологија во Белград, предводен од професорот Александар Мауро од Универзитетот Рокфелер.[2] Поминал еден месец во лабораторијата на професорот Фелдберг во Националниот институт за медицински истражувања во Лондон. Од октомври 1964 до мај 1966 г. на катедрата на професор д-р Хари Грундфест[3] на Универзитетот Колумбија во Њујорк, каде што работел на проблемот на стимулација со наметнат напон и на проблемот на меѓуклеточната комуникација. Работел во морската биохемиска лабораторија во Вудшол, САД, еден месец во 1968 и 1981 година.
Својот магистерски труд под наслов „Студија на спонтани испуштања на потенцијалот на шила на Reциус од ганглиски клетки на кај пијавици со помош на микроелектроди “ го одбранил на 28 април 1969 година. Докторската дисертација со наслов „ Електротонично пренесување помеѓу ганглијанските клетки на пијавица во различни јонски услови“ ја одбранил на 23 јануари 1976 година.
Богдан Белеслин е автор на голем број научноистражувачки трудови, книги и монографии објавени во земјата и странство.
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ „Извештај комисије“. Билтен универзитета у Београду. 8. март 1983. Проверете ги датумските вредности во:
|date=(help) - ↑ Kawai, Nobufumi; Mauro, Alexander; Grundfest, Harry. „Effect of Black Widow Spider Venom on the Lobster Neuromuscular Junctions“. Journal of General Physiology. Посетено на 29. 11. 2019. Проверете ги датумските вредности во:
|access-date=(help) - ↑ Reuben, John (1995). „HARRY GRUNDFEST“. Biographical Memoirs. 66. Посетено на 29. 11. 2019. Проверете ги датумските вредности во:
|access-date=(help)