„Vissi d'arte“ (во превод: Живеев за уметност) ― арија за сопрано од чинот 2 на оператаТоска од Џакомо Пучини. Била отпеана од ликот Флорија Тоска додека мисли на својата судбина, како животот на нејзиниот сакан, Марио Каварадоси, е на милост и немилост на баронот Скарпија и зошто Бог навидум ја напуштил. Вокалниот опсег е E ♭4 до B ♭5.[1]
Vissi d'arte, vissi d'amore,
non feci mai male ad anima viva!
Con man furtiva
quante miserie conobbi aiutai.
Sempre con fe' sincera
la mia preghiera
ai santi tabernacoli salì.
Sempre con fe' sincera
diedi fiori agli altar.
Nell'ora del dolore
perché, perché, Signore,
perché me ne rimuneri così?
Diedi gioielli della Madonna al manto,
e diedi il canto agli astri, al ciel,
che ne ridean più belli.
Nell'ora del dolore,
perché, perché, Signor,
ah, perché me ne rimuneri così?
Живеев за уметност, живеев за љубов,
Никогаш не повредив жива душа!
Со скришумна рака
ги олеснав сите несреќи што ги сретнав.
Секогаш со искрена вера
мојата молитва
отиде во светите скинија.
Секогаш со искрена вера
Му дадов цвеќиња на олтарот.
Во часот на болка
зошто, зошто, Господи,
зошто така ми враќаш?
Ги дадов накитот на богородичината наметка,
и им дадов песна на ѕвездите, на небото,
кои поубаво се смеат.
Во часот на болка,
зошто, зошто, господару,
ах, зошто ме наградуваш така?
