Шопинг за азил
Шопинг за азил било практика на барателите на азил да аплицираат за азил во неколку држави или да бараат да аплицираат во одредена држава по транзитирање во други држави.[1] Фразата најчесто се користела во контекст на Европската унија и Шенген зоната, но ја користел и Федералниот суд на Канада.[2]
Една од целите на полициската и судската соработка во кривичната материја била да се спречи купувањето азил.[3] Даблинската конвенција која ја покривала Европската унија предложила барателите на азил да се враќаат во земјата каде што за прв пат е евидентирано нивното влегување во унијата и каде што првпат им биле земени отпечатоци од прст. Друга цел на оваа политика била да се спречат барателите на азил во орбитата, т.е. да се спречи континуираниот трансфер на баратели на азил меѓу земјите кои се обидуваат, да ги натераат другите да ги прифатат.[4][5]
За да се избегнат злоупотребите, европското право, Даблинската регулатива, барала барателите на азил да го регистрираат своето барање за азил во првата земја во која ќе пристигнат[6] и дека одлуката на првата земја на ЕУ во која аплицираат е конечната одлука во целата ЕУ. Сепак, кај некои баратели на азил, жестоко се спротивставувала на земање отпечатоци и регистрација во земји кои не се пријателски настроени кон барателите на азил. На пример, некои луѓе барале да аплицираат за азил во Германија и Шведска каде што бил заземен посериозен пристап кон социјалната помош и поддршката за интеграција[7] и поверојатно било да им се исполнат основните права.[8]
Некои баратели на азил пријавувале дека ги горат прстите за да можат да ја избегнат контролата на евиденцијата за отпечатоци од прсти во Италија и да поднесат барање за азил во земја по свој избор.[9] Записот за отпечатоци од прст, познат како систем Еуродак, се користел за пронаоѓање на лажни или повеќекратни барања за азил.[10] Во Ирска, било откриено дека две третини од неуспешните баратели на азил се веќе познати на британските гранични власти, а третина од случаите се под различна националност, како што се Танзанијците, кои тврделе дека бегаат од прогонот во Сомалија.[11]
Поврзано[уреди | уреди извор]
- џунглата на Кале
- Миграција на синџири
- Форумски шопинг
- Играње на системот
- Илегална имиграција
- Економски резултати од миграцијата
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ Horning, Amber; Jordenö, Sara V.; Savoie, Nicole (2020). „Double-edged risk: Unaccompanied minor refugees (UMRs) in Sweden and their search for safety“. Journal of Refugee Studies. 33 (2): 390–415. doi:10.1093/jrs/feaa034.
- ↑ „Asylum Shopping Definition“. duhaime.org. Архивирано од изворникот на 2018-06-25. Посетено на 2022-06-24.
- ↑ Select Committee on European Union Tenth Report, House of Lords
- ↑ „Архивиран примерок“. Архивирано од изворникот на 19 March 2005. Посетено на 20 February 2005.
- ↑ MOORE, K. (2013). „"Asylum Shopping" in the Neoliberal Social Imaginary“. Media, Culture & Society. 35 (3): 348–365. doi:10.1177/0163443712472090. Посетено на 27 September 2020.
- ↑ European Parliament (26 June 2013). „Regulation (EU) No 604/2013 of the European Parliament and of the Council of 26 June 2013 establishing the criteria and mechanisms for determining the Member State responsible for examining an application for international protection lodged in one of the Member States by a third-country national or a stateless person“. Eur-Lex. Посетено на 4 April 2019.
- ↑ „Out of Syria, Into a European Maze“. The New York Times. Посетено на 4 December 2013.
- ↑ „Human rights court deals blow to EU asylum system“. EUobserver (англиски). Посетено на 2021-10-15.
- ↑ „Dublin regulation leaves asylum seekers with their fingers burnt“. The Guardian. London. 7 October 2011. Посетено на 5 December 2014.
- ↑ „Q&A: Migrants and asylum in the EU“. BBC News. 3 March 2016. Посетено на 5 December 2014.
- ↑ Brady, Tom (21 May 2012). „Two-thirds of failed asylum seekers had used false identities“. Independent.ie. Посетено на 5 December 2014.