Шепсескаф

Од Википедија — слободната енциклопедија
Шепсескаф
Себерчерес, Северкерис
Картуш на Шепсескаф од Кралскиот список од Абидос.
Фараон на Египет
Владеел6 до 8 години[1] starting ca. 2510 BC, Четврта династија
ПретходникМенкауре
НаследникУсеркаф (најверојатно) или Џедефптах
СопружнициКенткаус I ? Бунефер ?
ДецаЏедефптах ? Бунефер ? Камаат ?
ТаткоМенкауре
МајкаКамерернебти II ? Рекетре ?
Закопанмастабет ал-Фара'ун
СпоменициЗавршување на комплексот на Микериновата пирамида

Шепсескаф бил шестиот и последен фараон од Четвртата династија на Египет за време на Старото Кралство. Тој владеел 6 до 8 години, почнувајќи од околу 2510 п.н.е. Единствените активности кои се цврсто достапни за неговото владеење се завршувањето на храмскиот комплекс на Микериновата пирамида и изградбата на сопствена гробница мастаба во јужна Сакара, Мастабат ал Фираун, „камена клупа на фараонот“.[3]

Семејство[уреди | уреди извор]

Семејството на Шепсескаф е неизвесно. Египтологот Џорџ Ендру Реиснер смета дека Шепсескаф бил син на Менкауре, врз основа на декрет во кој се наведува дека Шепсескаф го завршил комплексот на Менкауре. Ова, сепак, не може да се смета за солиден доказ, бидејќи декретот не го опишува односот меѓу овие двајца кралеви. Понатаму, завршувањето на гробот на починатиот фараон од страна на неговиот наследник не мора да зависи од директната врска помеѓу татко и син.[4]

Мајката, жените и децата на Шепсескаф се непознати. Ако Менкауре навистина му бил татко, неговата мајка можела да биде една од кралските жени на Менкауре, Камерернебти II или Рекетре. Можно е дека сопругата на Шепсескаф била Кенткаус I, но тоа не е сигурно. Кралицата Бунефер е предложена како можна сопруга на Шепсескаф врз основа на титули како свештеничка на Шепсескаф. Но, може да била ќерка која служела како свештеничка во култот за нејзиниот татко. Конечно, Камаат, жената на благородник по име Птахсепсес и ќерка на цар, може да биде ќерка на Шепсескаф или на Усеркаф.[5]

Владеење[уреди | уреди извор]

Најверојатно Шепсескаф бил последниот фараон на Четвртата династија, ако не бил наследен од непознат владетел наречен Тамфтис, како што е запишано во некоја египетска литература и, индиректно, во Торинскиот Канон. Ниту еден владетел наречен Тамфтис не е запишан во други документи како што се кралските споменици или приватните гробници од гробиштата на Старото Кралство во Гиза и Сакара, кои датираат од овој период.[6] Дворјанинот Нетри-несут-пу експлицитно ја навел во својата гробница оваа низа кралеви од Старото Кралство на кои тој им служел: Раџедеф → Кафре → Менкауре → Шепсескаф, како и имињата на првите тројца кралеви од Петтата династија, односно Усеркаф, Сахуре и Нефериркаре.[7]

Владеењето на Шепсескаф е потврдено преку погребните натписи направени од официјалните лица кои му служеле. Овие најчесто се наоѓаат во Гиза и Сакара. Фактот што многу од овие натписи го спомнуваат Шепсескаф без понатамошни детали, укажува на краткотрајноста на неговото владеење.

Кралскиот список од Торино на Шепсескаф му припишува владеење од четири години, а на неговиот анонимен наследник од 4-та династија, владеење од две години. Спротивно на тоа, Списокот на Манетон јасно му дава на Шепсескаф владеење од седум години, што може да биде комбинација од 4 + 2 (= 6) бројки забележани во списокот од Торино за последните два крала на Четвртата династија, плус значителен број месеци од седмата година. Меѓутоа, Списокот на Манетон, исто така, го забележува постоењето на непознатиот и можеби фиктивен владетел Џедефптах, наречен Тамптис во неговите записи - на кој му припишува владеење од девет години.

Каменот од Палермо ја опишува првата година од владеењето на Шепсескаф. Шепсескаф е потврден како непосреден наследник на Менкауре и очигледно бил крунисан на единаесеттиот ден од четвртиот месец. Анализите на расположливиот простор помеѓу почетокот на неговото владеење и неговиот наследник укажуваат на тоа дека Шепсескаф не владеел повеќе од седум години.[8] Конечно, каменот на Палермо покажува дека за време на неговата прва година на престолот биле избрани местото и името на гробот на Шепсескаф. Името на гробот е напишано со одредница за пирамида.[9]

Погреб[уреди | уреди извор]

Мастабат ал-Фираун, Сакара.
Изометриска слика на мастабата на Шепсескаф, земена од тридимензионална слика

Гробот на Шепсескаф е голема мастаба во Сакара, која првично се викала Шепсескаф е прочистен, а сега е позната како Мастабат ал Фир'аун. Оваа мастаба за првпат била препознаена од страна на Ричард Лепсиус во средината на 19 век и била прво ископана во 1858 од Аугуст Мариет. Сепак, дури во 1924-1925 година мастабата била темелно истражена од страна на Густав Џекиер. Мастабата првично се сметаше за гроб на кралот Унас од 5-та династија, но Џекиер открил докази дека му припаѓала на Шепсескаф. Тој открил стела од Средното Кралство, што укажува дека култот кон починатиот Шепсескаф сѐ уште бил активен во тој временски период.

Наводи[уреди | уреди извор]

  1. ↑ 1,0 1,1 Thomas Schneider: Lexikon der Pharaonen. Albatros, Düsseldorf 2002, ISBN 3-491-96053-3, page 248.
  2. ↑ Alan H. Gardiner: The royal canon of Turin, Griffith Institute, Oxford (UK) 1997, ISBN 0-900416-48-3, page 16; table II.
  3. ↑ Peter Clayton: Chronicle of the Pharaohs. Thames and Hudson, London 1994. p. 56
  4. ↑ Peter Jánosi: Giza in der 4. Dynastie. Die Baugeschichte und Belegung einer Nekropole des Alten Reiches. Band I: Die Mastabas der Kernfriedhöfe und die Felsgräber, Verlag der Österreichischen Akademie der Wissenschaften, Wien 2005, S. 66, ISBN 3-7001-3244-1
  5. ↑ Dodson, Aidan and Hilton, Dyan. The Complete Royal Families of Ancient Egypt. Thames & Hudson. 2004. ISBN 0-500-05128-3
  6. ↑ P.F. O'Mara, Manetho and the Turin Canon: A Comparison of Regnal Years, GM 158 (1997), p.51
  7. ↑ P.F. O'Mara, Manetho and the Turin Canon: A Comparison of Regnal Years, GM 158 (1997), p. 51. O'Mara's source on Netry-nesut-pu is Kurt Sethe's Urkunden or Urk I, p.166
  8. ↑ Cf. G. Daressy
  9. ↑ Cf. J.H. Breasted § 150-152 ; p.67
  • Lepsius, Karl Richard. Denkmäler aus Ægypten und Æthiopen - volume I. Leipzig. KRL.
  • Sethe, Kurt Heinrich (1903). Urkunden des Alten Reich. Leipzig: J.C. Hinrichs'sche Burchhandlung. KHS.
  • Breasted, James Henry (1906). Ancient records of Egypt historical documents from earliest times to the persian conquest, collected edited and translated with commentary.
        The First to the Seventeenth Dynasties. The University of Chicago press. JHB.
  • Daressy, Georges (1916). La Pierre de Palerme et la chronologie de l'Ancien Empire. Cairo: BIFAO. GD.
  • Gauthier, Henri (1925). Annales du service des antiquités de l'Égypte. Cairo. HG.
  • Hassan, Selim (1936). Excavations at Gîza II, 1930-1931. Cairo. SHA.
  • Hassan, Selim (1941). Excavations at Gîza III, 1931-1932. Cairo. SH.
  • Grimal, Nicolas. Histoire de l'Égypte ancienne.

Надворешни врски[уреди | уреди извор]

Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Шепсескаф&oldid=4828439“