Стефан Станковиќ

Од Википедија — слободната енциклопедија
Стефан Станковиќ

Стефан Станковиќ (Сремски Карловци, Австриско Царство, 24 јуни 1788 - Сремски Карловци, Австриско Царство, 31 јули 1841) бил српски православен епископ од Будинската епархија и митрополит Карловци од 1836 до 1841 година, наследувајќи го Стефан Стратимировиќ. Него го наследил митрополитот Јосиф Рајачиќ.[1]

Биографија[уреди | уреди извор]

Роден е во Сремски Карловци од родителите Стојко и Пелагија. Гимназиското образование го завршил во Сремски Карловци и Филозофскиот факултет при Универзитетот во Пешта. Во 1807 година митрополитот Стефан Стратимировиќ го именува за професор во Карловци. Бил ракоположен за ѓакон на 25 декември 1808 година од епископот Јосиф Путник од Пакрачката епархија. Владиката Јосиф (Путник) беше сочувствителен со Станковиќ и му помогна да продолжи напред. Јосиф го однел со себе во Хрватска, во Пакрац каде што го примил епископскиот трон. Во чинот протоѓакон бил унапреден на 15 август 1809 година во манастирот Лепавина. Тој отишол во манастирот Раковац каде што бил инициран во чинот на малата схима. Го уверил поглаварот на манастирот архимандрит Прокопије Болиќ. Во чин архимандрит Ораховачки бил унапреден на 13 јули 1819 година.[2]

Бил избран за епископ Будим на свеченото осветување во Сремски Карловци на 20 јануари 1829 година, на чие чело бил митрополитот Стефан Стратимировиќ со епископите од Темишвар Јосиф и Гедеон Бачки. Во негова чест, Адам Драгосављевиќ напишал ода во 1829 година, која била втората книга објавена на реформираниот јазик на Вук Караџиќ. Прота Стаматовиќ му го посветил својот алманах Србска пчела („Српската пчела“) на митрополитот Стефан (Станковиќ), инициран во 1830 година.[3] Назначен е за епископ бачки на 30 септември 1834 година.[4] Сакаше да свири гајда.

По смртта на Стефан Стратимировиќ бил избран за митрополит Карловачки на 23 ноември 1837 година. За време на неговото владеење како митрополит, тој обезбеди стипендија за 12 млади луѓе, меѓу кои и зографот Димитрија Аврамовиќ. Починал во Сремски Карловци во 1841 година, каде што бил погребан во Соборниот храм.

Надворешни врски[уреди | уреди извор]

Наводи[уреди | уреди извор]

  1. Вуковић 1996.
  2. "Српски сион", Сремски Карловци 31. мај 1903.
  3. "Српски сион", Сремски Карловци 1903.
  4. "Српски сион", Сремски Карловци 1903.