На буквата, на буквата
На буквата, на буквата — игра со погодување каде што еден играч избира предмет што може да се види и им објавува на другите играчи „На буквата, на буквата...“, именувајќи ја првата буква од предметот. Другите играчи се обидуваат да го погодат предметот.
Правила[уреди | уреди извор]
Еден играч е избран да ја води играта, и тој молчешкум избира предмет што е видлив за сите играчи. Тие не го кажуваат избраниот предмет, [1] туку велат: „На буквата, на буквата ...“, наведувајќи ја буквата со која започнува избраниот предмет (на пр. „На буквата, на буквата В“ ако избраниот предмет е врата).[2]
Другите играчи потоа треба да го погодат избраниот предмет. Традиционално играчите директно прашуваат за одредени можности („Дали е дрво?“). Откако погодувачот правилно ќе го идентификува предметот, тој ја води играта во следниот круг и играта започнува повторно.[3] Ако играат помали деца кои не се толку добри во погодување, улогата на водач на играта може да се пренесува по одреден редослед.
Водачот на играта не може да го менува предметот откако еднаш ќе го избере.[3] Играта се потпира на доверба бидејќи водачот е единствената личност која знае дали играчите погодуваат или не.
Варијанти[уреди | уреди извор]
Во ситуации кога играчите патуваат од место до место во текот на играта, како на пример патување со автомобил, играчите може да се согласат дека секој избран предмет треба да остане видлив, наместо предмет како што е одреден уличен знак кој ќе биде видлив само за неколку моменти кога играта започнува. Играчите исто така може да се согласат дали предметите ќе бидат сите надвор или сите внатре во возилото.
Некои верзии на играта им дозволуваат на играчите да го намалат пребарувањето со прашања на кои се одговара со да или не, како „Дали е лево?“ или „Дали е животно?“. Водачот, исто така, може да понуди индиции дали погодувачите се на добар пат да погодат, како на пример да каже „жешко“ кога погодувањето е блиску или „студено“ ако не е.[3]
Друга варијација што го поттикнува развојот на јазикот вклучува водачот да дава различни описни индиции, како што е опишување на часовникот како „нешто направено од метал и стакло што прави тивок шум“.[4]
Цел[уреди | уреди извор]
„За родителството“ забележува, „На буквата, на буквата е една од првите игри што повеќето деца учат да ја играат“ и ја препорачува играта за „докторски ординации, ресторани и други места каде понекогаш треба да чекате со деца“, но ја обесхрабрува нејзината употреба при патување во автомобил.[4] Играта „не бара опрема и може да се игра речиси секаде и со онолку луѓе колку што сакате“, и со возрасни и со деца, иако се потребни минимум 2 играчи.[3] На буквата, на буквата често се игра со мали деца како средство за да се избегне здодевност при долгите патувања. Истражувањето на британската осигурителна компанија Direct Line покажало дека 58% од семејствата играле „на буквата, на буквата“, а 65% од родителите кои биле консултирани го играле на патувања како деца.[6] Raising Children Network препорачува варијација на играта заснована на бои за деца од предучилишна возраст и варијација која го поттикнува учењето звуци за деца од училишна возраст.[7] Забавата доаѓа со обидот да се открие идентитетот на мистериозен објект.[8] Играта им овозможува на децата да ги вежбаат своите орални/слушни вештини.[9]
Мери Томчик тврди дека „На буквата, на буквата“ е паметна игра со расудување која им овозможува на децата да решаваат загатки и им дава можност да „напнат“ мама или тато. Таа вели дека децата „учат да бидат повнимателни за светот околу нив, учат за боите, облиците и текстурите и користат логика и расудување за да извлечат заклучоци“. Таа го препорачува за деца од предучилишна возраст и градинка. И покрај неговата едноставност и повторливост, играта го зголемува детскиот речник и може да послужи како одвлекување на вниманието за нетрпеливите деца.[10] Хаукаст тврди „Тоа ќе ги држи нивните умови зафатени речиси насекаде“.[1] Играта може да се игра во речиси секое опкружување, внатре или на отворено,[4] како и во затворен простор на дождлив ден.[11]
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ 1,0 1,1 „How to Play "I Spy with My Little Eye" - Howcast“. Howcast. Архивирано од изворникот на 3 September 2014. Посетено на 10 September 2014.
- ↑ Cohen, Vicki; Cowen, John (2007). „Listening Games“. Literacy for Children in an Information Age: Teaching Reading, Writing, and Thinking. Cengage Learning. стр. 334. ISBN 9780534611194. Архивирано од изворникот на 25 October 2021. Посетено на 26 May 2014.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 „The rules of the game I Spy - Insight Optometrists“. Insight Optometrists. December 16, 2013. Архивирано од изворникот на 11 August 2020. Посетено на 10 September 2014.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 Susan Adcox. „I Spy - A Game for Young and Old“. About. Архивирано од изворникот на 2014-09-03. Посетено на 10 септември 2014.
- ↑ „Arctic Medics treat TBI victims“. Joint Base Elmendorf-Richardson. Архивирано од изворникот на 2019-11-01. Посетено на 2019-11-01.
- ↑ „Are we there yet?“. Direct Line. Архивирано од изворникот на October 23, 2012. Посетено на 27 May 2014.
- ↑ „Literacy activities for children“. Raising Children Network. Архивирано од изворникот на 3 September 2014. Посетено на 10 September 2014.
- ↑ Kidspot Australia / Get Started Australia. „Clue Eye Spy Game - Activities For Kids - Kidspot Australia“. Kidspot Australia. Архивирано од изворникот на 2015-10-22. Посетено на 10 September 2014.
- ↑ „I Spy With My Little Eye“ (PDF). Fit-2-Learn. Архивирано од изворникот (PDF) на 2014-12-17. Посетено на 2014-08-29.
- ↑ „I Spy Clever Game“. The Southeast Missourian. December 10, 1996. Архивирано од изворникот на 25 October 2021. Посетено на 10 September 2014.
- ↑ Dargham, Janelle (April 20, 2005). „Play I Spy“. Sarasota Herald-Tribune. Архивирано од изворникот на 25 October 2021. Посетено на 10 September 2014.