Белиот фустан на Мерилин Монро

Додај врски
Од Википедија — слободната енциклопедија
Белиот фустан на Мерлин Монро
Година 1984
Тематика Мерлин Монро
Сопственик Вилијам Травиља

Мерлин Монро носела бел фустан во филмот од 1955 година Чешањето на седмата година, во режија на Били Вајлдер. Создадена е од костимографот Вилијам Травиља и носена во најпознатата сцена на филмот. [1] Оваа фотографија е опишана како една од најпознатите иконски слики на 20 век. [2]

Историја[уреди | уреди извор]

Костимографот Вилијам Травиља, познат како Травиља, добил Оскар за неговата работа во Авантурите на Дон Жуан во 1948 година. Во 1952 година, во 20th Century Fox, тој започнал да работи со Монро за филмот Нема потреба да тропаш. Тој ја дизајнирал нејзината облека за осум филмови и изјавил дека имале кратка афера. [3] Во 1954 година, додека неговата сопруга Дона Дрејк била на одмор, тој го дизајнирал белиот коктел фустан што го носела Монро. Според книгата Hollywood Costume: Glamour! Glitter! Romance! од Дејл Меконати и Дијана Вриланд, тој наместо тоа го купил. Тој го негираше ова. [4]

Монро стои со бел фустан во театарскиот трејлер на филмот „Чешањето на седмата година“ од 1955 година.

Фустанот се појавува во секвенцата на Чешањето на седмата година во кое Монро (ја игра „Девојката“) и актерот Том Ивел („Ричард Шерман“) излегуваат од театарот Транс-Лукс 52-та улица на авенијата Лексингтон во Њујорк, [5]. Кога ќе слушнат воз во метрото што минува под шините на тротоарот, таа стапнува на него и прашува „О, дали го чувствуваш ветрето од метрото?“ додека ветрот го крева фустанот нагоре, откривајќи и ги нозете.

Сцената требало да се снима на улицата надвор од Транс-Лукс во 1:00 часот на 15 септември 1954 година. Монро и филмските камери ја привлекле љубопитноста на стотици фанови, па режисерот Били Вајлдер повторно го снимил моментот на сетот на 20th Century Fox. [6] [7] Сцената била споредена со сличен настан во краткиот филм од 1901 година, Што се случи на дваесет и третата улица, Њујорк. [8] [9] Снимката со откриена нога била наречена една од иконските слики на целиот 20 век. [10]

По смртта на Монро во 1962 година, Травила го чувал фустанот заклучен со многу од костимите што ги направил за неа, до тој степен што се шпекулирало дека колекцијата е изгубена. [11] Откако починал во 1990 година, облеката ја изложил неговиот колега Бил Сарис. [12] Се приклучил на приватната колекција на холивудски сувенири во сопственост на Деби Рејнолдс во Музејот на филмови во Холивуд. [13] За време на интервјуто со Опра Винфри, Рејнолдс изјаавил дека е екру, „бидејќи како што знаете сега е многу многу стар“. [14] Во 2011 година, таа изјавила дека ќе ја продаде целата колекција на организирана аукција, почнувајќи од 18 јуни [15] [16] Се предвидувало дека ќе се продаде помеѓу 1 и 2 милиони долари, [17] но заработила 5,6 милиони долари (вклучувајќи провизија од 1 милион долари). [18] [19]

Фустанот го носела и актерката Роксан Арлен во филмот Bachelor Flat од 1962 година. [20] [21]

Дизајн[уреди | уреди извор]

Коктел фустан во светла боја на слонова коска.

Фустанот е коктел-фустан со светла боја на слонова коска во стил кој бил во мода во 1950-тите и 1960-тите. Телето налик на оглавник има длабоко деколте и е направено од две парчиња меко плисирана целулоза ацетатна ткаенина (тогаш се сметало за вид на вискоза) [22] кои се спојуваат зад вратот, оставајќи ги рацете, рамената и грбот на носителот голи. Халтерот е прикачен на лента која се наоѓа веднаш под градите. Фустанот тесно се вклопува од таму до природниот струк. Мек и тесен самопојас бил обвиткан околу торзото, вкрстено напред, а потоа врзан во мал уреден лак на половината, напред на левата страна. Под појасот има нежно набрано здолниште кое достигнува до средината на телето или под должината на телето. [23] Има патент на задниот дел од елечето и ситни копчиња на задниот дел од оглавникот.

Прием[уреди | уреди извор]

Скулптура на Монро во Бирмингем, Англија.

За сопругот на Монро во времето на снимањето на филмот, Џо Ди Маџо, се вели дека го „мразел“ фустанот, но тој е популарен елемент од наследството на Монро. Во годините по смртта на Монро, сликите на кои таа го носи белиот фустан биле прикажани во многу имитации, претстави и постхумни прикази на актерката. Како пример, ликот на гипс со целосна големина на Монро во овој фустан бил прикажан во клучната сцена во филмот на Кен Расел на Who Tommy (1975). Било имитирано дури и до крајот на 20-от и во текот на 21-от век во киното, носено од Фиона во Шрек 2 (2004), од Ејми Полер во Blades of Glory (2007) и Ана Фарис во The House Bunny (2008), меѓу други. Во филмот Жената во црвено (1984), Кели Ле Брок ја повторува истата сцена, но облечена во црвен фустан. Веб-страницата на списанието Гламур го класифицирала фустанот како еден од најпознатите фустани во историјата. [24] Слично истражување спроведено од Cancer Research UK го изгласал фустанот број еден од иконите на модните моменти на познатите личности на сите времиња. [25]

Наводи[уреди | уреди извор]

  1. ↑ „William Travilla Biography (1920–1990)“. Film Reference. Посетено на 24 May 2011.
  2. ↑ Shmoop (11 July 2010). History of Fashion in America: Shmoop US History Guide. Shmoop University Inc. стр. 21. ISBN 978-1-61062-141-0. Посетено на 24 May 2011.[мртва врска]
  3. ↑ „She was the easiest person I ever worked with“. Loving Marilyn. Архивирано од изворникот на 2020-10-29. Посетено на 24 May 2011.
  4. ↑ „William Travilla“. Golden Hollywood Era. Посетено на 24 May 2011.
  5. ↑ Trans-Lux 52nd Street Theatre, 586 Lexington Avenue, New York
  6. ↑ "Marilyn" Essay by George S. Zimbel. Montreal, July 2000.
  7. ↑ Donahue, Anna T (15 September 2014). „'That silly little dress': the story behind Marilyn Monroe's iconic scene“. The Guardian. Посетено на 1 September 2023.
  8. ↑ Rosemary Hanes with Brian Taves. "Moving Image Section – Motion Picture, Broadcasting and Recorded Sound Division" The Library of Congress. Retrieved 5 January 2011.
  9. ↑ Lee Grieveson, Peter Krämer. The silent cinema reader (2004) ISBN 0415252830, 0415252849, Tom Gunning "The Cinema of Attractions" p. 46. Retrieved 5 January 2011.
  10. ↑ „The Seven Year Itch“. Rotten Tomatoes. Посетено на 24 May 2011.
  11. ↑ „William Travilla“. Fashion Model Directory. Посетено на 24 May 2011.
  12. ↑ Hines, Nico (2 October 2007). „'Lost collection' of Marilyn Monroe's dresses to go on show“. The Times. UK. Посетено на 24 May 2011.
  13. ↑ „The Collection“. HMPC. Архивирано од изворникот на 2016-03-05. Посетено на 24 May 2011.
  14. ↑ „Debbie Reynolds' Hollywood Treasures“. The Oprah Winfrey Show. Посетено на 24 May 2011.
  15. ↑ „Debbie Reynolds' Costume Collection Up For Auction“. Clothes on Film. Посетено на 24 May 2011.
  16. ↑ Грешка во повикувањето на Шаблон:Наведена изјава за печат: Параметарот title мора да се определи
  17. ↑ Amy McRary (1 May 2011), „Debbie Reynolds' famous items once bound for Pigeon Forge go up for auction next month“, Knoxville News Sentinel
  18. ↑ „Monroe dress fetches $5.6m“. The Irish Times. 19 June 2011. Посетено на 19 June 2011.
  19. ↑ „Marilyn Monroe's Seven Year Itch dress sells for $4.6m“. BBC News. 19 June 2011. Посетено на 19 June 2011.
  20. ↑ „Bachelor Flat (1961)“. IMDb.
  21. ↑ Spoto, Donald (1993). Marilyn Monroe: The Biography.
  22. ↑ Lack, Hannah (2020-01-15). „Remember when Marilyn Monroe's white cocktail dress made movie history?“. CNN Style. Посетено на 15 September 2022.
  23. ↑ Spoto, Donald (2001). Marilyn Monroe: the biography. Cooper Square Press.
  24. ↑ „Marilyn Monroe“. Glamour. 31 March 2007. Архивирано од изворникот на 2016-03-04. Посетено на 24 May 2011.
  25. ↑ „Marilyn Monroe's white dress tops iconic celebrity fashion moments“. Metro. 12 October 2010. Архивирано од изворникот на 8 October 2012. Посетено на 24 May 2011.

Надворешни врски[уреди | уреди извор]

Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Белиот_фустан_на_Мерилин_Монро&oldid=5114703“