Бела касарна
| Бела касарна | |
|---|---|
_-_Monastir_(anciennement)_;_Bitola_(actuellement)_-_M%C3%A9diath%C3%A8que_de_l%27architecture_et_du_patrimoine_-_APOR076888.jpg) Фотографија на Белата касарна, 3 декември 1916 | |
| Општи податоци | |
| Статус | уништена |
| Вид | касарна |
| Град | Битола |
| Земја | Македонија |
| Почната | 1844 |
| Уништена | 1917 |
| Трошок за изградба | 925.000 гроша |
| Нарачател | Отоманска армија |
| Сопственик | Отоманско Царство |
| Висина | |
| Последен кат | 2 |
| Димензии | |
| Пречник | 180 х 180 м |
Бела касарна или Артилериска касарна – касарна наменета за артилериски единици на Османлиската војска во Битола. Одобрение за изградба на касарната од Портата било добиено на 21 јули 1843 година, а покрај државното земјиште откупувањето на ниви и ливади или нивна замена со вакафска сопственост завршила во 1844 година. Касарната имала капацитет од 8.000 војници и 1585 коњи.
Белата касарна, како и Црвената, продолжила да биде експлоатирана и од српската војска веднаш по 1912 година.
Во ноември 1916 година избил пожар во касарните, а од 2 јануари 1917 почнало гранатирање од германско-бугарските позиции кое траело до крајот на Првата светска војна и нивно целосно уништување.[1]
Местоположба[уреди | уреди извор]
Белата касарна се наоѓала во месноста Миризливи Ливади или Паша Капуси.
Местоположбата ги задоволувала барањата да биде блиску до градот, на јужна страна и комуникациски поврзана – била во непосредна близина на патот за Солун.[1]
Опис[уреди | уреди извор]
Градежен план[уреди | уреди извор]
Градежниот план бил истиот како и за Црвената касарна со тоа што главниот влез бил поедноставен и бил изменет делот за коњите.[1]
Изглед[уреди | уреди извор]
Како и Црвената касарна, Белата касарна имала квадратен облик со димензии 180 х 180 метри, со огромно пацио во кој се влегувало од осум влеза. Главниот влез гледал на исток. Била изградена на приземје и кат.
На четирите агли биле изградени кули кои се издигале кои за разлика од Црвената касарна биле на исто ниво со останатите делови. Се претпоставува дека истите служеле како кујни, трпезарии, клубови и како дневни престојувалишта за војниците.
Едно бочно крило од касарната служело како коњушница.
Околината била облагородена со липи и цреши и станала примамлива за чести прошетки на граѓаните.[1]
Поврзано[уреди | уреди извор]
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Стерјовски, Александар (2020). Градби - Битола. Битола: Конзулат на Република Србија во Република Македонија. стр. 36–40. ISBN 978-608-65122-8-6.
|access-date=бара|url=(help)