Nucleus ambiguus

Напречен пресек низ продолжениот мозок во висина на средината на оливите. Број 11 го означува Ncl. ambiguus.

Nucleus ambiguus е збир на нервни клетки (јадро) во областа на тегментумот на продолжениот мозок.

Се работи за висцеромоторно јадро, чии аксони го напуштаат мозокот и се упатуваат до целните органи преку неколку нерви: глософарингеалниот нерв (IX. нерв), вагалниот нерв (X. нерв) и акцесорниот нерв (XI. нерв). Дел од нервните клетки на ова јадро управуваат со мускули на непцето, голтникот и гркланот, додека друг дел од нив се одговорни за парасимпатичката инервација на срцето. Невроните на ова јадро не формираат анатомски јасно разграничена структура - оттаму и името на ова јадро: лат. ambiguus=двосмислено или „нејасно“.

Анатомија[уреди | уреди извор]

Nucleus ambiguus е парно јадро и се наоѓа во ростралниот и латерален дел на продолжениот мозок, сместен вентрално и во непосредна близина до Nucleus dorsalis nervi vagi. Јадрото се состои од два дела:^[1]

дорзален дел, одговорен за моторната инервација на мускулите на мекото непце, голтникот, хранопроводот и гркланот и
вентролатерален дел, одговорен за парасимпатичка инервација на срцето. Овие неврони претставуваат преганглиски парасимпатички неврони, познати и како „кардио-инхибиторен центар“^[2]. Аксоните на овие неврони патуваат до срцето преку вагалниот нерв. Овие неврони се дел од рефлексниот лак на барорефлексот и во случај на покачен крвен притисок влијаат врз намалување на срцевата фреквенција (=парасимпатички одговор).

Дијаграм на мозочното стебло од задната страна во фронталната рамнина со ромбичната јама како под на четвртата мозочна комора во центарот на сликата, под неа лево на сликата *Nucleus ambuguus* (означено со црвено).

Наводи[уреди | уреди извор]

↑ Stewart, Patricia A.; Akesson, E. J. (1997). Autonomic nerves : basic science, clinical aspects, case studies. Raleigh, North Carolina. ISBN 978-1-60795-956-4. OCLC 1030303150.
↑ Schubert, R.; Brandes, R. (2019). Brandes, Ralf; Lang, Florian; Schmidt, Robert F. (уред.). Regulation des Gesamtkreislaufs (германски). Berlin, Heidelberg: Springer. стр. 257–272. doi:10.1007/978-3-662-56468-4_21. ISBN 978-3-662-56468-4.

[1] Stewart, Patricia A.; Akesson, E. J. (1997). Autonomic nerves : basic science, clinical aspects, case studies. Raleigh, North Carolina. ISBN 978-1-60795-956-4. OCLC 1030303150.

[2] Schubert, R.; Brandes, R. (2019). Brandes, Ralf; Lang, Florian; Schmidt, Robert F. (уред.). Regulation des Gesamtkreislaufs (германски). Berlin, Heidelberg: Springer. стр. 257–272. doi:10.1007/978-3-662-56468-4_21. ISBN 978-3-662-56468-4.

[1]

[2]