Срница (општина)
| Срница (општина) | |||
|---|---|---|---|
 | |||
| |||
| Општи податоци | |||
| Област | Област Пазарџик | ||
| Население | жит. | ||
| Управа | |||
| Градоначалник | Предлошка:Инфокутија Општина во Бугарија/Градоначалник | ||
Општина Срница (бугарски: Община Сърница) — општина во Пиринска Македонија во Пазарџикска област.
Географиja[уреди | уреди извор]
Географска положба, граници, големина[уреди | уреди извор]
Општината е расположена во јужниот дел на област Пазарџик. Границите се следните:
- на североизток – општина Велинград и општина Батак;
- на югоизток – општина Доспат, Област Смолјан;
- на югозапад – општина Сатовча и општина Грмен, Област Благоевград;
- на северозапад – општина Белица, Област Благоевград.
Природни ресурси[уреди | уреди извор]
Релjеф и води[уреди | уреди извор]
Релјефот на општината е со високи и средни планини и е дел од пределите на Западните Родопи.
По целата должина на општината од северозапад кон југоисток протекува најгорниот тек на реката Доспат.
Населени места[уреди | уреди извор]
Општината има 3 населени места со вкупно население 4732 жители според порценката од 7 септември 2021 г.[1]
| Населено место | Население(2021 г.) |
Зафатнина на атарот km2 |
Забелешка (старо име) | Населено место | Население(2021 г.) |
Зафатнина на атарот km2 |
Забелешка (старо име) |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Медени Полјани | 671 | 38,530 | Нова махала | Срница | 3394 | 112,378 | Шабанли |
| Побит Камук | 667 | 47,684 | ВКУПНО | 4732 | 198,592 | нема населени места без атар |
Административно-територијални промени[уреди | уреди извор]
- МЗ № 2820/обн. 14.08.1934 г. – преименува м. Бозалан на м. Бозувци;
- – преименува м. Бардакчии на м. Бардуче;
- – преименува м. Армутчук на м. Крушата;
- – преименува м. Хорозли на м. Петелци;
- – преименува м. Шабанли на м. Срница;
Транспорт[уреди | уреди извор]
По целото протежение на општината преминува участък од 26,7 km од Републикански пат III-843 (од km 30 до km 56,7), дел од Републиканската пътна мрежа на Бугарија.
Наводи[уреди | уреди извор]
Извори[уреди | уреди извор]
- Мичев, Николай (2005). Речник на имената и статута на населените места в България 1878 – 2004. София: ИК „Петър Берон: Изток-Запад“. ISBN 954-321-071-3.
| |||||||||||||
