Ванчо Николовски
| Ванчо Николовски | ||
| Роден | 15 ноември 1922 Неготино, Кралство СХС | |
|---|---|---|
| Починал | 17 март 2005 (возр. 82) Скопје, Македонија | |
| Националност | Македонец | |
| Занимање | политичар | |
Ванчо Николовски (роден на 15 ноември 1922 година во Неготино - починал на 17 март 2005 година во Скопје) — македонски првоборец, политичар и економист.[1]
Животопис[уреди | уреди извор]
Основно училиште завршил во родниот град Неготино, гимназија во Горни Милановац и Велес, а потоа студирал на Правниот факултет во Белград. Како учесник во НОАВМ (од 1 Ⅴ 1941) и член на КПЈ (од февруари 1943), бил уапсен и испратен во интернација во Бугарија (мај 1943 – јануари 1944). Повторно се вклучил во НОАВМ (од 29. Ⅶ 1944) како борец, секретар на МК на КПЈ во Неготино и политички комесар на Тиквешкото воено подрачје. По Ослободувањето завршил Виша политичка школа во Белград и Економски факултет во Скопје.
Во текот на својот работен век, ги извршувал следните функции:
- секретар на Општински комитет и секретар на Околиски комитет на КПМ
- директор на Партиската школа во Скопје
- претседател на општинско собрание
- потпретседател на околиско собрание
- пратеник во Републичкиот совет на Народното собрание на НРМ
- член на Републичкиот совет
- потпретседател на РО на ССМ
- главен уредник на в. „Трудбеник“
- член на Главниот одбор на ССРНМ
- секретар за индустрија и трговија на Извршниот совет на Собранието на СРМ
- претседател на Одборот за општествен план и финансии на Републичкиот совет на Собранието на СРМ
- Директор на Сојузната дирекција за материјални резерви
- пратеник во Собранието на СФРЈ
- потпретседател на Сојузниот собор.
По пензионирањето (1987) пројавил жива активност со реагирања на тековните збиднувања во македонските весници и списанија. Автор бил на неколку книги.
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ Ристовски, Блаже, уред. (2009). „Николовски“. Македонска енциклопедија. , книга II (М-Ш). Скопје: МАНУ. стр. 1052. Text "series " ignored (help)