Џо Вилијамс (џез пејач)

Од Википедија — слободната енциклопедија
Joe Williams
Вилијамс во 1997
Вилијамс во 1997
Основни податоци
Родено имеЏозеф Горид
Роден(а)декември 12, 1918(1918-12-12)
Кордел, Џорџија, САД
Починал(а)март 29, 1999(1999-03-29) (возр. 80)
Лас Вегас, Невада, САД
Жанр(ови)Џез, блуз, свинг, поп
Занимање/њаПејач
Години на активност1937–1998
Продукциска куќа/ќиRoulette, RCA Victor, Verve, Telarc

Џо Вилијамс (роден Џозеф Горид; 12 декември 1918 - 29 март 1999 година) бил американски џез пејач. Тој пеел со големи бендови, како што се Оркестар Каунт Бејзи и Оркестар Лајонел Хемптон, и со мали комбинации. Пеел во два филма со оркестарот Бејзи, а понекогаш работел и како актер.

Ран живот[уреди | уреди извор]

Вилијамс е роден во Кордел, Џорџија, син на Вили Горид и Ана Беатрис, моминско Гилберт. Кога имал околу три години, мајка му и баба му го однеле во Чикаго.[1] Пораснал на Јужната страна, каде што учел во основното училиште Остин Отис Секстон и средното училиште Енглвуд.[1] Во 1930-тите, како тинејџер, Вилијамс бил член на евангелската група, Џубили Бојс, и настапувал во црквите во Чикаго.

Кариера[уреди | уреди извор]

Вилијамс почнал да пее професионално како солист во 1937 година. Понекогаш пеел со големите бендови: од 1937 година настапувал со Оркестарот на Апекс Клаб на Џими Нуn, а исто така бил на турнеја со Лес Хајт на Средниот Запад.[2] Во 1941 година бил на турнеја со Колман Хокинс во Мемфис, Тенеси. Во 1943 година настапувал во Бостон со оркестарот Лајонел Хемптон.[3] Тој пеел со Ред Саундерс во клубот Делиса во Чикаго во 1945 година, а во 1946 година Вилијамс бил во Њујорк со Енди Кирк.[3]

Во доцните 1940-ти, Вилијамс бил болен и настапувал на спорадична основа. До октомври 1950 година, тој повторно бил во клубот Делиса со Ред Сандерс, каде што го слушнал Каунт Бејзи.[3]

Џо Вилијамс на џез фестивалот Пало Алто во септември 1986 година

Од 1954 до 1961 година бил пејач на оркестарот Каунт Бејзи.[3] „Every Day I Have the Blues", снимен во 1955 година, и "Alright, Okay, You Win“ биле меѓу многуте успешни снимки од овој период.[3][4]

По напуштањето на Оркестарот Бејзи, Вилијамс имал успешна кариера како солист на фестивали, во клубови и на телевизија.[3] Тој и Бејзи останале во добри односи и редовно се појавувал со Оркестарот Бејзи. Бил и на турнеја и направил снимки со многу други музичари, вклучувајќи ги Хари „Свитс“ Едисон во 1961-62 година, Јуниор Менс помеѓу 1962 и 1964 година, Џорџ Ширинг во 1971 година и Канонбол Адерли помеѓу 1973 и 1975 година. Вилијамс отишол на долга турнеја од Египет до Индија со Кларк Тери во 1977 година, а на турнеја во Европа и САД со Тад Џонс и Оркестарот Бејзи во 1985 година. Вилијам, исто така, работел со свои комбинации, кои помеѓу 1970 и 1990 година обично го вклучувале пијанистот Норман Симонс, а често го имало и Хенри Џонсон на гитара.[3]

Вилијамс пеел со Оркестарот Бејзи во два филма, Jamboree во 1957 година и Пепелашка во 1960 година.[1] Понекогаш работел како актер, а имал и споредна улога во филмот The Moonshine War објавен во 1970 година. Во 1985 година ја играл улогата на „Дедо Ал“ Хенкс во шоуто Козби во повеќе од четири епизоди како дедо на Козби. Вилијамс се појавил неколку пати на улицата Сезам во 1980-тите и раните 1990-ти.

Во 1982 година, Џо ја играл улогата на џез музичарот Сони Гудман во епизодата („Џез“) од телевизиската серија Лу Грант .

Во подоцнежниот живот, Вилијамс често работел во хотели и клубови во Лас Вегас, Невада, но исто така пеел на фестивали и работел на бродови за крстарење. Тој повторно направил турнеја со Оркестарот Бејзи, овој пат под раководство на Френк Фостер, кој го наследил Тад Џонс како водач на бендот. Вилијамс пеел со поранешниот тапанар на Оркестарот Елингтон, Луи Белсон во џез-свитата на Дјук Елингтон, Black, Brown and Beige; околу 1993 или 1994 година тој повторно бил на турнеја со Џорџ Ширинг.[3]

Смрт[уреди | уреди извор]

Вилијамс починал на 29 март 1999 година во Лас Вегас, на 80-годишна возраст. Тој бил хоспитализиран една недела пред тоа поради респираторно заболување.[2][5]

Награди и почести[уреди | уреди извор]

Вилијамс ја освоил наградата Греми за најдобра џез-вокална изведба за неговиот LP Nothin' but the Blues во 1984 година; [6] бил и победник со традиционален блуз албум на Блуз музичките награди на Фондацијата Блуз следната година.[7] Вилијамс бил номиниран за уште седум Греми награди: за Prez & Joe (1979); „8 до 5 губам“ (1982); Само сакам да пеам (1986); Every Night: Live At Vine St. (1987); "Јас нема да те оставам повторно" (со Лена Хорн, 1988); „ Дали си или не си моето бебе “ (со Марлена Шо, 1989); и In Good Company (1989).[6]

Во 1988 година, Вилијамс добил почесен докторат по музика од колеџот за музика Беркли.[8] Тој, исто така, бил ко-основач на Филиус Џез Архивата од колеџот Хамилтон, каде што добил и почесна диплома.[9]

Во 1992 година, неговата снимка од 1955 година на „Every Day I Have the Blues“ со Бејзи била додадена во Куќата на славните на Греми за снимки од особено историско или квалитативно значење.[2][10] Вилијамс бил додаден во Џез Ѕидот на славните на Американското друштво на композитори, автори и издавачи во 2001 година.[11]

Во 1988 година, со сопругата Џилин и пријателите, Вилијамс ја основал непрофитната фондација ,,Џо Вилијамс Секој Ден" за да понуди стипендии на талентирани млади музичари.[12][13][14][15]

Дискографија[уреди | уреди извор]

Како лидер[уреди | уреди извор]

  • Sings Everyday (Regent, 1952–1953 [rel. 1956])
  • Count Basie Swings, Joe Williams Sings (Clef, 1955)
  • The Greatest!! Count Basie Plays, Joe Williams Sings Standards (Verve, 1956)
  • At Newport (with Count Basie) (Verve, 1957)
  • One O'Clock Jump (with Count Basie, Ella Fitzgerald) (Verve, 1957)
  • A Man Ain't Supposed to Cry (Roulette, 1958)
  • Memories Ad-Lib (with Count Basie) (Roulette, 1959)
  • Joe Williams Sings About You! (Roulette, 1959)
  • Everyday I Have the Blues (with Count Basie) (Roulette, 1959)
  • Joe Williams with Songs About 'That Kind of Woman' (Roulette, 1960)
  • Just the Blues (with Count Basie) (Roulette, 1960)
  • Sentimental & Melancholy (Roulette, 1961)
  • Together (with Harry "Sweets" Edison) (Roulette, 1961)
  • Have a Good Time with Joe Williams (Roulette, 1961)
  • Joe Williams Live! A Swingin' Night at Birdland (Roulette, 1962)
  • Jump for Joy (RCA Victor, 1963)
  • At Newport '63 (RCA Victor, 1963)
  • One Is a Lonesome Number (Roulette, 1963)
  • Me and the Blues (RCA Victor, 1964)
  • A New Kind of Love (Roulette, 1964)
  • We Three (with Dinah Washington, Sarah Vaughan) (Roulette, 1964)
  • The Song Is You (RCA Victor, 1965)
  • Scat Man Crothers & Joe Williams (Pickwick, 1965)
  • The Exciting Joe Williams (RCA Victor, 1966)
  • Alright, Okay (with Count Basie) (Verve [UK], 1966) compilation
  • Presenting Joe Williams and Thad Jones Mel Lewis Jazz Orchestra (Solid State, 1967)
  • Something Old, New and Blue (Solid State, 1968)
  • Worth Waiting For... (Blue Note, 1970)
  • The Heart and Soul of Joe Williams and George Shearing (Sheba, 1971)
  • With Love (Temponic, 1972)
  • Joe Williams Live (with Cannonball Adderley) (Fantasy, 1973)
  • Prez & Joe: In Celebration of Lester Young (with Dave Pell's Prez Conference) (GNP Crescendo, 1979)
  • Nothin' but the Blues (Delos, 1983)
  • Then and Now (Bosco; Sea Breeze, 1984)
  • I Just Want to Sing (Delos, 1985)
  • Having the Blues Under European Sky (Denon, 1985)
  • Every Night: Live at Vine St. (Verve, 1987)
  • In Good Company (Verve, 1989)
  • That Holiday Feelin' (Verve, 1990)
  • Ballad and Blues Master [live] (Verve, 1992)
  • Live at Orchestra Hall, Detroit (Telarc, 1993)
  • Here's to Life (Telarc, 1994)
  • Feel the Spirit (Telarc, 1995)

Како гостин[уреди | уреди извор]

  • Sings Everyday (Regent, 1952–1953 [rel. 1956])
  • Count Basie Swings, Joe Williams Sings (Clef, 1955)
  • The Greatest!! Count Basie Plays, Joe Williams Sings Standards (Verve, 1956)
  • At Newport (with Count Basie) (Verve, 1957)
  • One O'Clock Jump (with Count Basie, Ella Fitzgerald) (Verve, 1957)
  • A Man Ain't Supposed to Cry (Roulette, 1958)
  • Memories Ad-Lib (with Count Basie) (Roulette, 1959)
  • Joe Williams Sings About You! (Roulette, 1959)
  • Everyday I Have the Blues (with Count Basie) (Roulette, 1959)
  • Joe Williams with Songs About 'That Kind of Woman' (Roulette, 1960)
  • Just the Blues (with Count Basie) (Roulette, 1960)
  • Sentimental & Melancholy (Roulette, 1961)
  • Together (with Harry "Sweets" Edison) (Roulette, 1961)
  • Have a Good Time with Joe Williams (Roulette, 1961)
  • Joe Williams Live! A Swingin' Night at Birdland (Roulette, 1962)
  • Jump for Joy (RCA Victor, 1963)
  • At Newport '63 (RCA Victor, 1963)
  • One Is a Lonesome Number (Roulette, 1963)
  • Me and the Blues (RCA Victor, 1964)
  • A New Kind of Love (Roulette, 1964)
  • We Three (with Dinah Washington, Sarah Vaughan) (Roulette, 1964)
  • The Song Is You (RCA Victor, 1965)
  • Scat Man Crothers & Joe Williams (Pickwick, 1965)
  • The Exciting Joe Williams (RCA Victor, 1966)
  • Alright, Okay (with Count Basie) (Verve [UK], 1966) compilation
  • Presenting Joe Williams and Thad Jones Mel Lewis Jazz Orchestra (Solid State, 1967)
  • Something Old, New and Blue (Solid State, 1968)
  • Worth Waiting For... (Blue Note, 1970)
  • The Heart and Soul of Joe Williams and George Shearing (Sheba, 1971)
  • With Love (Temponic, 1972)
  • Joe Williams Live (with Cannonball Adderley) (Fantasy, 1973)
  • Prez & Joe: In Celebration of Lester Young (with Dave Pell's Prez Conference) (GNP Crescendo, 1979)
  • Nothin' but the Blues (Delos, 1983)
  • Then and Now (Bosco; Sea Breeze, 1984)
  • I Just Want to Sing (Delos, 1985)
  • Having the Blues Under European Sky (Denon, 1985)
  • Every Night: Live at Vine St. (Verve, 1987)
  • In Good Company (Verve, 1989)
  • That Holiday Feelin' (Verve, 1990)
  • Ballad and Blues Master [live] (Verve, 1992)
  • Live at Orchestra Hall, Detroit (Telarc, 1993)
  • Here's to Life (Telarc, 1994)
  • Feel the Spirit (Telarc, 1995)

Референци[уреди | уреди извор]

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 Moore, James Ross (2002). "Williams, Joe". American National Biography online edition. Accessed April 2015. (бара претплата).
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 Pareles, Jon (March 31, 1999). „Joe Williams, Jazz Singer of Soulful Tone and Timing, Is Dead at 80“. The New York Times.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 3,6 3,7 Weir, Bob; Barry Kernfeld. "Williams, Joe". The New Grove Dictionary of Jazz. Second Edition. Grove Music Online/ Oxford Music Online. Oxford: Oxford University Press. Accessed April 2015. (бара претплата).
  4. ↑ Joe Williams Collection. University of Idaho Library. Archived February 18, 2015.
  5. ↑ „Legendary Jazz And Blues Performer Joe Williams Dies Just Days After Canceling a Greensboro Appearance“. News & Record. Greensboro, NC. March 30, 1999. Посетено на December 18, 2023.
  6. ↑ 6,0 6,1 GRAMMY Award Results for Joe Williams. The Recording Academy. Archived September 26, 2017.
  7. ↑ „You searched for handys.PHP“. Blues Foundation. Архивирано од изворникот на јануари 23, 2019. Посетено на јануари 22, 2019.
  8. ↑ „Joe Williams“. Concord Music Group. Посетено на January 22, 2019.
  9. ↑ Barrie, Vige. „azz Archive Remembers Singer Williams H'88 on 100th Birthday“. Hamilton College. Посетено на 23 February 2022.
  10. ↑ "Grammy Hall Of Fame". Архивирано на 22 јануари 2011 г.. Santa Monica, Calif.: The Recording Academy. Accessed April 2015.
  11. ↑ „2001 Inductees“. ASCAP Jazz Wall of Fame. Посетено на January 3, 2017.
  12. ↑ „Joe Williams Every Day Foundation“. Посетено на January 3, 2017.
  13. ↑ Larkin, Colin (1995). The Guinness Encyclopedia of Popular Music. Guinness. стр. 4494. ISBN 1-56159-176-9.
  14. ↑ Gelb, Hank (October 5, 1997). „Joyful Noise“. San Francisco Chronicle.
  15. ↑ Elwood, Philip (March 30, 1999). „Beautiful voice, elegant man“. The San Francisco Examiner.
  • Joe Williams at IMDb
Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Џо_Вилијамс_(џез_пејач)&oldid=5200874“