Поречки срез

Од Википедија — слободната енциклопедија
     Поречкиот срез во рамките на Кралството Србија, 1913.

Поречки срез — административна единица во Порече за време на српската окупација, кога Порече се наоѓа во рамките на Кралството Србија, а подоцна во рамките на Кралството Југославија.

Организација и население[уреди | уреди извор]

Кралство Србија[уреди | уреди извор]

После Втората балканска војна, 1913 г. областа службено влегува во границите на Србија. Поречкиот срез припаѓал на Тетовскиот округ, заедно со Долно-полошкиот, Горно-полошкиот и Галичкиот срез. Како центар на срезот било селото Брод. Во 1913 година тој имал 9 општини, со 62 села. Населението било целосно рурално и изнесувало 19.033 жители.[1]

Поречкиот срез според пописот од 1913 година
Број Име на

општината

Број

на села

Колку часови е оддалечена

општината од Брод

Жители
1 Брестовачка 4 9 1059
2 Бродска 6 0 1461
3 Дебрешка 12 3:30 4788
4 Долно-рабетинска 7 3 2603
5 Локвичка 5 3:30 1845
6 Манастиричка 7 5 1750
7 Растешка 9 10 2218
8 Самоковска 8 7 2170
9 Слатинска 4 3 1139

Кралство СХС[уреди | уреди извор]

Во 1921 година, срезот имал 7 општини, односно 16.054 жители.

Јазик[уреди | уреди извор]

Во Поречкиот срез, 86% од населението говорело српски или хрватски[2], додека 11% говореле на арнаутски јазик[3].[4]

Општина Српски или хрватски Арнаутски Турски Други Вкупно
Брод 1297 242 5 0 1544
Дебреште 1941 1494 429 11 3875
Доња

Рабетина

2412 1 6 0 2419
Локвица 1991 0 0 3 1994
Манастирац 2192 3 0 1 2196
Растеш 1698 0 0 0 1698
Самоково 2336 0 0 1 2337
Вкупно 13858 1740 440 16 16054
% 86.32% 10.83% 2.74% 0.11% 100%

Религија[уреди | уреди извор]

Во Поречкиот срез, 72% од населението било православно, додека 28% биле муслимани.[5]

Општина Православни Муслимани Вкупно
Брод 1227 242317 1544
Дебреште 1060 2815 3875
Доња

Рабетина

1059 1360 2419
Локвица 1991 3 1994
Манастирац 2190 6 2196
Растеш 1689 0 1698
Самоково 2332 3 2337
Вкупно 11548 4506 16054
% 71.93% 28.07% 100%

Кралство Југославија[уреди | уреди извор]

Во 1931 година, Поречкиот срез исто така имал седум општини. Тој бил дел од Вардарска бановина. Целиот срез имал 18.740 жители. Како православни се изјасниле 73% од жителите, додека како муслимани 27%.[6]

90% од жителите говореле на македонски, српски, хрватски или словенечки[7], додека 8% говореле на арнаутски јазик.

Во ФНРЈ и СФРЈ[уреди | уреди извор]

По Втората светска војна, Поречкиот срез се преименува во Бродска околија.

Избори[уреди | уреди извор]

По укинувањето на солунскиот фронт, германската и бугарската војска отстапуваат во 1918 година. Во Порече се задржува српската војска.

За началник на срезот е поставен Боро Марковиќ. Срезот формира општини во истите места како во 1912 година. Претседателите на општините биле поставувани со декрет. Воспоставени биле: Општина Брод, Општина Дебреште, Општина Растеш, Општина Самоков и Пласничко-Рабетинска Општина. Општински избори биле спроведени на 28 август 1920 година.

На 28 ноември 1920 спроведени биле парламентарните избори. Поречкиот Срез немал свој кандидат, поради недоволен број на избирачи, затоа избираат кандидат од Тетовскиот Срез.[8]

Избори од 1920 година[уреди | уреди извор]

За време на изборите учествуваат повеќе политички партии: Демократската партија, Комунистичката партија, Радикалната партија.

Во Општина Самоков, Радикалната партија добила 42 гласа, Демократската партија 345 гласа а Комунистичката партија 8 гласа.

Избори од 1933 година[уреди | уреди извор]

Во 1933 година спроведени се општински избори. На изборите учествуваат Радикалната партија и Демократската партија со свои кандидати.

Избори од 1936 година[уреди | уреди извор]

Во 1936 година спроведени се општински избори. На овие избори доаѓа до големи судири меѓу партиите, претставниците и кандидатите за претседатели на општинските одбори.

Избори од 1938 година[уреди | уреди извор]

Во селата низ Порече на овие избори преку 80% од избирачите гласаат за кандидатот на Демократската партија. За пратеник е избран кандидатит Данило Ѓуроски од Слатина.

Наводи[уреди | уреди извор]

  1. Речник на местата во ослободената област Стара Србија по службени податоци. Белград: Мил. Ант. Вујиќ. 1914.
  2. Македонскиот јазик бил сметан за српски.
  3. Албанскиот јазик бил заведен како арнаутски.
  4. „Дефинитивни резултати, попис 1921“ (PDF).
  5. http://pod2.stat.gov.rs/ObjavljenePublikacije/G1931/pdf/G19314001.pdf
  6. http://pod2.stat.gov.rs/ObjavljenePublikacije/G1931/pdf/G19314001.pdf
  7. Во иста графа.
  8. Порече низ историјата, Милан Ристески, НИО „Студентски збор“, Скопје, 1982