Guns N' Roses

Од Википедија — слободната енциклопедија
Guns N' Roses
Guns N' Roses во 2016
Животописни податоци
ПотеклоЛос Анџелес, Калифорнија, САД
ЖанровиХард рок, хеви метал[1][2][3][4][5]
Период на активност1985–денес
ИздавачиГефен, UZI Suicide
СоработнициHollywood Rose
L.A. Guns
Michael Monroe
Slash's Snakepit
Velvet Revolver
Loaded
Мреж. местоwww.gunsnroses.com
Членови
Аксл Роуз
Рон „Бамблфут“ Тал
Диџеј Ашба
Ричард Фортус
Томи Стинсон
Дизи Рид
Крис Питман
Френк Ферер

Guns N' Roses (понекогаш познати само по кратенката GN’R) е американска хард рок бенд, формиран во Лос Анџелес, Калифорнија, во 1985 година. Класичната постава, која што потпиша договор со „Гефен Рекордс“ во 1986 се состои од вокалистот Аксел Роуз, соло-гитаристот Слеш, ритам-гитаристот Изи Страдлин, басистот Даф Мекеган и тапанарот Стивен Адлер. Денес, Ексл Роуз е единствениот оригинален член на групата, во која членуваат уште Дизи Рид, клавијатуристот од времето на Use Your Illusion („Искористи ја твојата илузија“), соло-гитаристите Ди Џеј Ашба и Рон „Бамблфут“ Тал, соло и ритам-гитаристот Ричард Фортус, басистот Томи Стинсон, тапанарот Френк Ферер и клавијатуристот Крис Питмен. Бендот има издадено шест студиски албуми, кои имаат достигнато продажба од повеќе од 100 милиони ширум светот, вклучувајќи продажба од 45 милиони во САД.

Една година по издавањето, деби-албумот на Ганс ен роузес Appetite for Destruction („Апетит за уништување“) (1987) достигна до првото место на „Билборд 200“ по заслуга на нивниот хит „Sweet Child o’ Mine“, нивниот единствен сингл кој се искачи на првото место на „Билборд Хот 100“. Албумот се има продадено во успешни 28 милиони копии ширум светот, вклучувајќи 18 милиони продадени во САД, што го направи најдобро продаван деби-албум на сите времиња во САД. Успехот на нивното деби беше проследен со албумот со осум песни GN’R Lies (ГНР лаги) (1988). Дуплиот албум Use Your Illusion I („Искористи ја твојата илузија 1“) и Use Your Illusion II („Искористи ја твојата илузија 2“) (1991) се искачија на второ и прво место на „Билборд 200“ со продажба од вкупно 35 милиони копии ширум светот од кои 14 милиони само во САД. Албумот со преработки The Spaghetti Incident? („Инцидентот со шпагети?“) (1993) беше последниот студиски албум со Слеш и Мекеган. После повеќе од една деценија со работа и повеќе промени во поставата, Ганс ен роузес го издадоа долго чеканиот албум Chinese Democracy („Кинеска Демократија“) (2008), кој е проценет на четиринаесет милиони долари за продукција и тоа го направи најскапиот продуциран албум во музичката индустрија. Достигна до трето место на „Билборд 200“, но ги разочара индустриските очекувања и покрај бројни позитивни критики.

Guns N' Roses ја имаат добиено заслугата за оживување на мејнстрим популарноста на рокенролот, во време кога во популарната музика доминираа денс музиката и поп-металот. Нивните доцни осумдесетти и деведесетти се опишани како период во кој тие потсеќаат на раните „хедонистички бунтовнички“ Ролинг Стоунс. Класичниот состав на бендот, заедно со подоцнежните членови Рид и тапанарот Мет Сорум, за првпат беа внесени во Куќата на Славните на Рокенролот во 2012 година.

Историја[уреди | уреди извор]

Формирање (1985-1986)[уреди | уреди извор]

Ганс ен роузес беа формирани во март 1985 година од пејачот Ексл Роуз и ритам-гитаристот Изи Страдлин од бендот Холивудска роза (Hollywood Rose), заедно со соло-гитаристот Трејси Ганс, басистот Оле Бајх и тапанрот Роб Гарднер од Л.А. Пиштоли (LA Guns).[6] Бендот дојде до името со комбинирање на имињата на двајца членови од групата.[7] После кратко време, само после неколку свирки, Бајх беше заменет со Даф Мекеган,[8] [9] како и отсуството на пробите на Ганс доведе до негово заменување со Слеш.[10] Наскоро се откажа и Гарднер[11] и го заменија со Стивен Адлер. Страдлин претходно имаше свирено со Слеш во „Холивудска роза“ (Hollywood Rose), додека Слеш имаше свирено со Мекеган и Адлер во „Патна екипа“ (Road Crew).[12] [13]

Во јуни 1985 година, само по четири дена откатко составот беше комплетиран,[14] бендот тргна на кратка, неорганизирана турнеја на западниот брег од Сакраменто, Калифорнија, до родниот град на Мекеган - Сиетл, Вашингтон.[15] [16] Таканаречената „Пеколна турнеја“ ја цементира првата стабилна постава на бендот и Мекеган подоцна искоментира:[17]

„Патувањето ни даде јасна слика за што сме способни, низ што можеме и во што ќе се впуштиме за да ги постигниме нашите цели како бенд“.


Со нивното зголемено присуство и свирки на холивудската клупска сцена, во прочуени барови како „Трубадур“ (The Troubadour) и „Рокси“ (The Roxy), Ганс ен роузес го привлекоа вниманието на големи продуцентски куќи.[18] [19] Потпишаа договор со Гефен Рекордс во март 1986 година и добиле 75 000 долари однапред.[20] Во декември истата година тие го издадоа дискот „Живо ?!*@ како самоубиство“ (Live ?!*@ Like a Suicide) кое содржи четири песни, за да го задржат интересот за живи настапи на бендот, а во меѓувреме се повлекоа од клупската сцена за да работат во студио.[21][22] ЕП ги содржеше преработките „Nice Boys“од Розова тетоважа и „Mama Kin“ од Аеросмит, заедно со две оригинални композиции – панк химната „Reckless Life“ и инспирирана од класичниот рок „Move to the City“.[23] Иако тој е направен како жив албум, четирите песни беа земени од демо-снимки на бендот и врз нив беше снимена врева од публика. „Живо ?!*@ како самоубиство“ (Live ?!*@ Like a Suicide) беше издаден во филијалата на „Гефен“ „Узи самоубиство“, со ограничена продукција до 10 000 винил копии.[24]

Appetite for Destruction и G N' R Lies (1987-1989)[уреди | уреди извор]

Деби албумот на Ганс ен роузес „Appetite for Destruction“ беше издаден во јули 1987 година.[25] Омотот на албумот беше сменет откако оригиналниот дизајн од Роберт Вилијамс, кој претставуваше нереалистична сцена во која чудовиште со ножеви наместо заби напаѓа робот-силувач, беше оценет како преконтроверзен.[26] [27] [28] Новиот омот беше дизајниран од Бил Вајт, тетовирач, кој оригинално ја дизајнира тетоважата која Роуз ја направил минатата година.[29] Сликата ги содржеше черепите на сите членови од бендот на крст.[30] Роуз подоцна инсистирал златната и платинската плоча да го содржат оригиналниот омот, кој можат да се најдат во внатрешниот дел на дискот.

Во САД, „Welcome to the Jungle“ беше издадена како прв сингл на албуми, со видео запис.[31] Отпрвин, албумот и синглот се одолговлекуваа скоро една година без никаков успех, но кога основачот на Гефен, Дејвид Гефен, го замолија за поддршка на бендот, тој ги убеди уредниците на ЕмТиВи да го пуштат спотот за „Welcome to the Jungle“ на паузата меѓу емисиите.[32] [33] Иако спотот беше пуштен еднаш во 4 часот наутро во недела, хард рок и хеви метал обожавателите го погледнаа и почнаа да го бараат се почесто.[34] Песната беше земена во филмот со Валканиот Хери „The Dead Pool“ од 1988 година, во кој глумеше Клинт Иствуд и членовите на бендот исто така учествуваа во една сцена на филмот.[35] [36]

„Sweet Child o’ Mine“ беше втор американски сингл на бендот. Тоа е љубовна песна препеана од поема која Роуз ја напишал за неговата тогашната девојка Ерин Еверли, ќерка на Дон Еверли од Браќата Еверли.[37] [38] [39] Со оглед на големиот успех на бендот, нежната „Sweet Child o’ Mine“ и видео записот за неа беа многу емитувани на радио и на ЕмТиВи, песната стана голем хит за летото 1988 година и се искачуваше на врвот на топ-листите во САД.[38] Слеш подоцна изјавил:[40]

„Всушност таа беше песната што најмалку ја сакав од сите што ги напишавме... Ја мразам, но сепак се чини дека таа е најдобрата наша песна од сите“.


Песната беше издадена во Јапонија како дел од дискот „Во живо од џунглата“ (Live from the Jungle). Исто така се најде и на некои живи снимки од настапи на бендот во јуни во 1987 година во „Марки“ (The Marquee) во Лондон, кои беа први настапи на бендот надвор од САД.[41] По успехот на „Sweet Child o’ Mine“, „Welcome to the Jungle“ беше повторно издадена како сингл и достигна до седмото место во САД. Кога „Paradise City“ и нејзиниот видео спот почна да се емитува, стигна на петтото место во САД, „Апетит за уништување“ се искачи на првото место на „Билборд 200“.[42] Досега, албумот се има продадено во над 30 милиони копии ширум светот,[43] [44] од кои 18 милиони во САД, и со тоа тој е најпродаваниот деби-албум на сите времиња во САД.[45] [46] [47] [48]

Ганс ен роузес почнаа се почесто да одат на турнеи со нивниот деби-албум, со турнејата „Апетит за уништување“ долга 16 месеци.[49] [50] Освен концертите на кои беа ѕвезди на вечерта, бендот беше и предгрупа на „Култ“ (The Cult), Мотли Кру (Motley Crue) и Алис Купер (Alice Cooper) во Северна Америка во втората половина од 1987 година. Следната година тие беа ѕвезди на вечерта на турнеите во САД, Јапонија и Австралија, и свиреа како предгрупа за „Ајрон Мејден“ (Iron Maiden) и „Аеросмит“ (Aerosmith).[51] [52] Тогашниот менаџер на Аеросмит, Тим Колинс, изјави:[53] [54]

„До крајот на турнејата, Ганс ен роузес беа огромни. Едноставно експлодираа. Сите ние бевме изнервирани дека „Ролинг Стоун“ одлучи да пишува статија за „Аеросмит“, а Ганс ен роузес завршија на насловната страна на списанието. Одеднаш, предгрупата беше попозната од нас“.


Наредниот албум на Ганс ен роузес, „G N' R Lies“, беше издаден во ноември 1988 година.[55] Ги содржи четирите снимки од нивниот диск „Живо ?!*@ како самоубиство“ (Live ?!*@ Like a Suicide ) од 1986 година, како и четири нови акустични песни.[56] „Трпение“ (Patience), едниствениот сингл од „ГНР лаги“, кој достигна до 4 место во САД, додека самиот албум стигна до 2 место на „Билборд 200“.[57] [58] „Една во милион“ (One in a Million) предизвика обвинувања за расизам и хомофобија. Роуз одрече дека е расист и неговата употреба на расистичка клевета со изјавата дека „тоа е збор да опишиш некој кој те нервира е проблем. Зборот „црнец“ (nigger) не мора да значи навреда за црните луѓе“, иако тој подоцна призна дека го користел зборот како навреда за црните луѓе кои се обидуваче да го ограбат.[59] А како одговор за обвиненијата за хомофобија, Роуз изјавил дека се смета себеси за „про-хетеросексуалец“ и за овој став го обвинувал „лошото искуство“ со геј мажи.[60][61]

Концертите во доцните 80-ти години не беа само за настапот на бендот. Во текот на еден настап во ноември 1987 година во Атланта, Роуз нападнал некој од обезбедувањето и беше задржан зад сцената од полицијата, додека останатиот дел од групата продолжиле да свират а некој придружник на турнејата пеел.[62] [63] Во текот на два настапи во август 1988 година во државата Њујорк, скоро избувнале бунтови. На фестивалот „Чудовиштата на рокот“ (Monsters of Rock) во Англија, истиот месец, два обожаватели беа прегазени до смрт во шутките во публиката.[64] [65] На првата од четирите концерти во октомври 1989 година кога бендот беше предгрупа на „Ролинг Стоунс“ во Колосеумот во Лос Анџелес, Роуз изјавил дека ова ќе бидат нивни последни настапи ако одредени членови од бендот не престанат да „танцуваат со г-дин Браунстоун“, го употребил тоа со името на нивна песна а се однесува за хероин.[66] Ваквите настани му го дадоја прекарот „Најопасниот бенд на светот“ на Ганс ен роузес.[67] [68]

Искористи ја твојата илузија и The Spaghetti Incident? (1990-1993)[уреди | уреди извор]

Use Your Illusion I и II[уреди | уреди извор]

Во 1990 година Ганс ен роузес се вратија во студио за да почнат со најамбициозното снимање дотогаш. За време на снимањето на сесиите на „Граѓанска војна“ (Civil War), тапанарот Стивен Адлер не беше во состојба да свири добро поради борбата против зависноста од кокаин и хероин – неговите тешкотии во студио го натераа бендот да направи околу 30 снимки.[69] Како резултат на тоа, Адлер беше отпушен на 11 јули 1990 година.[70][71] а го замени тапанарот Мет Сорум, кој кратко време свиреше со „Култ“ (The Cult)[72] и за кој Ексл рече дека го спаси бендот.[73]

Еден интервјуер сугерираше на тоа дека замената на Адлер со Сорум ги претвори Ганс ен роузес од рокенрол во хеви метал бенд. На тоа Страдлин одговорил: „Да, голема музичка разлика. Првиот пат кога разбрав што Стив направи за бендот беше кога си ја скрши раката во Мичиген. Проба да го скрши ѕидот и си ја скрши раката. И го заменавме со Фред Кори од „Синдерела“(Cinderella) за свирката во Хјустон. Фред отсвири технички добро и смирено, но песните звучеа ужасно. Тие беа напишани со свирењето на Стив и негов стил беше „туркање и влечење“ што им даваше на песните уникатно чувство. Кога тоа ќе го немаше, беше едноставно... неверојатно, чудно. Ништо не беше како што треба. Јас сакав да продолжиме со Стив, но тој немаше свирено веќе две години и не можевме да чекаме повеќе. Не можеше Слеш да го разубеди Стив. Тој не беше подготвен да се исчисти.“[74]

Неколку месеци претходно, Дизи Рид стана шест член на групата кога им се придружи како стален член.[75] [76] Бендот го отпушти нивниот менаџер, Алан Нивен, заменувајќи го со Даг Голдстајн во мај 1991 година.[77] Според статија од списанието „Ролинг стоун“ во 1991 година, Роуз го засили отпуштањето на Нивен (наспроти волјата на некои од неговите другари од групата) со тоа што не ги заврши албумите додека тој не беше заменет.[78]

Со доволно музика за два албуми, бендот ги издаде „Искористи ја твојата илузија 1“ и „Искористи ја твојата илузија 2“ на 17 септември 1991 година.[79][80] Тактиката се исплати кога албумите дебитираа на 2 и 1 место почитувачки на списокот на „Билборд“, поставувајќи рекорд кога тие станаа првата и единствената група која го достигна тоа сè додека хип-хоп артистот Нели го постигна истото со неговите симултано издадени албуми „Пот“ и „Костум“, кои го срушија рекордот на добро продаваните „Искористи ја твојата илузија 1 и 2“.[81][82] Албумите беа 108 недели на топ-листата.[83]

Ганс ен розес снимија многу видео записи за албумите „Искористи ја твојата илузија“, меѓу кои „Не плачи“ (Don’t Cry), „Ноемвриски дожд“ (November Rain) и „Отуѓена“ (Estranged) – некоу од најскапите видеа на сите времиња.[84] Хит-баладата „Ноемвриски дожд“ (November Rain) (број 3 во САД) стана најбараното видео на ЕмТиВи, за на крајот да ја добие музичката награда ЕмТиВи видео за најдобра кинематографија.[85] Тоа е исто така и најдолгата песна (трае 8:57) во историјата на топ-листите која има достигнато до топ десет.[86] На доделувањето на наградите бендот ја изведе песната со Елтон Џон, кој ги придружуваше на пијано.[87][88]

И пред и после издавањето на албумите Ганс ен роузес тргнаа на 28-месечната турнеја „Искористи ја твојата илузија“. Таа стана позната и по финансискиот успех и многуте контроверзни инциденти што се случија на концертите, и е сè уште најдолгата турнеја во рок историјата.[89]

Турнејата „Искористи ја твојата илузија“[уреди | уреди извор]

Светската турнеја „Искористи ја твојата илузија“ вклучуваше гитарско соло на Слеш засновано на темата од „Кум“ (The Godfather), пијано преработка од „Во ред е“ (It’s Alright) од „Блек Сабат“ (Black Sabbath) и продолжена импровизација на „Move to the City“, инспирирана од класичниот рок, каде учествуваа ансамбл музичари само за турнејата.[90]

Многу од успешните настапи во текот на турнејата беа еднакви, и често ставени во сенка, со зачестени бунтови, задоцнети настапи, со провокативни говори од Роуз. Додека поранешните проблеми со дрога и алкохол на бендот надвор од контрола, Ексл беше многу несигурен, имаше проблеми со звукот и несакано видео и аудио-снимање на настапите. Тој исто така го користеше времето помеѓу песните за да кажува политички изјави против музичките критичари или за познати соперници.

На 2 јули 1991 година, во Амфитеатарот Риверпорт во Мериленд Хајтс, Мисури, блиску до Сент Луис, кога ја свиреја песната „Ракетна кралица“ (Rocket Queen), Роуз забележа дека еден обожавател го снима настапот со камера.[91] Тој го замоли обезбедувањето на салата да ја одземи камерата и по неколку секунди одлучи да ја одземи самиот, скокна во публиката и го нападна обожавателот.[92] Жестоко се караше со обожавателот пред физички да го нападен. Од кога го членови од неговата екипа го повекоја од публиката, Роуз рече: „Па, благорение на очајното обезбедување, си одам дома!“, го фрли микрофонот на земја и ја напушти сцената.[93] Разлутената публика почна да се буни и дузина луѓе беа повредени. Роберт Џон, кој ја снимаше цела турнеја, има направено некои снимки.[94] Роуз беше баран од полицијата за почнување на бунтот, но полицијата не можеше да го уапси речиси една година, кога бендот отпатува во прекуокеанските земји за да ја продолжи турнејата.[95] Ексл беше тужен,[96] но судијата наведе дека тој не го започна бунтот директно. Ексл, во негова одбрана, изјави дека обезбедувањето на Ганс ен роузес четири пати го замоли обезбедувањето на салата да ја одземе камерата, и дека сите беа игнорирани, и дека другите членови од бендот пријвија дека беа удирани од шишиња, со кои фрлаше публиката, бидејќи обезбедувањето одби да спроведи ограничено конзумирање на алкохол.[97] После тоа, омотот на „Искористи ја твојата илузија“ содржеше скриена порака насреде секцијата „Благодариме“ која гласеше „Еби се Сент Луис“!

На 7 ноември 1991 година, после повторување на инидентот од Сент Луис на еден концерт во Германија, ритам-гитаристот Изи Страдлин неочекувано го напушти бендот.[98] [99] [100] Страдлин цитираше комбинација од личното однесување на Роуз (кој постојано го одложуваше почетокот на концертите со часови) и неговото лошо предводење на беднот и тешкотиите да биде покрај Слеш, Сорум и Мекеган, како последица на неговата нова трезност и нивното продолжување со пиење на алкохол и зависност од супстанци.[101] [102] Ексл Роуз првично сакаше Страдлин да го замени гитаристот од „Jane’s Addiction“, Дејв Наваро, но на крајот тој го замени гитаристот од Лос Анџелес, Гилби Кларк, на кој Слеш му призна дека го спаси бендот. На многу концерти од турнејата Роуз го претставуваше Кларк на публиката и тогаш Слеш и Кларк ја свиреја „Диви коњи“ (Wild Horses), преработка од „Ролинг стоунс“.[103] На крајот од 1991 година, Роуз додаде ансамбл на бендот што вклучуваше дувачка сесија и неколку следечки вокалисти без оглед на тоа што бендот не сакаше. Изи Страдлин оттогаш има продуцирано единаесет соло-албуми, повеќе отколку што имаат продуцирано сите членови на Ганс ен роузес.

Во 1992 година бендот настапи на концертот во чест на Фреди Меркјур и изведе три песни.[104] Слеш подоцна ја изведе „Tie Your Mother Down“ со останатите членови од „Queen“ и вокалистот на „Def Leppard“, Џо Елиот, додека Ексл Роуз ја отпеа „We Will Rock You“ и во дует со Елтон Џон ја отпеа „Bohemian Rhapsody“.[105] Нивната лична листа ги содржеше „Paradise City“ и „Knockin’ on Heaven’s Door“. Кога се вратија во САД за вториот дел од турнејата „Искористи ја твојата илузија“, гитаристот на Queen, Брајан Меј ги отвораше настапите со бенд во кој свиреше и Кози Пауел на тапани. Ексл првично сакаше гранџ бендот „Нирвана“ да ја отвора цела турнеја „Use Your Illusion“, но фронтменот Курт Кобејн одби.[106] Кобејн исто така имаше негативни коментари за Ганс ен розуес, кои го разлутија Роуз, и започнаа една од неговите најголеми караници, покрај таа со неговите другари од бендот.

Подоцна таа година, тие тргнаа на турнејата „Ганс ен роузес/Металика Стадиум“, со американскиот бенд Металика поддржан од Faith No More, Motörhead и Body Count. На еден настап во август 1992 година на стадионот Олимпик во Монтреал, фронтменот на Металика Џејмс Хетфилд претрпи неколку изгореници откако премногу се доближи до експлозија од пиротехниката.[107] Металика беа присилени да го откажат вториот час од шоутом но ветија дека ќе се вратат во градот за уште еден настап. После долго одложување, за време на кое публиката стана многу нетрпелива, Ганс ен роузес ја презедоа сцената. Меѓутоа, скратеното време помеѓу групите не овозможи да се донесат монитори на сцената, со што членовите на ГНР не можеа да се слушнат себеси. Згора на тоа, Роуз рече дека го боли грлото, со што го натера бендот да ја напушти сцената порано.[108] Откажувањето доведе до уште еден бунт од луѓето во публиката, што потсетуваше на бунтот во Сент Луис, кој се случи една година порано. Бунтовниците превртуваа автомобили, кршеа прозорци и локални продавници и палеа огнови. Локалните власти едвај успејаа да ја доведат толпата под контрола.[109] Ова може да се види на видео запис во „Една и пол година во животот на Металика“. На „рокументарецот“ на ЕмТиВи за Металика, бендот зборуваше за оваа турнеја и како тие научија од Ганс ен роузес што да не прават.

Историската турнеја заврши во Буенос Аирес, Агрентина, на 17 јули 1993 година.[110] Турнејата траеше 28 месеци во кои се исвирија 194 концерти.[111] Шоуто во Буенос Аирес го означи последниот пат кога Сорум и Кларк свиреле во групата, а последен пат Слеш настапил со групата во 2016 година.[112] На завршетокот на турнејата, Роуз ќе го отпушти Кларк без да се консултира со никого, тврдејќи дека тој беше само „изнајмен“.

“The Spaghetti Incident?”[уреди | уреди извор]

На 23 ноември 1993 година, Ганс ен роузес издадоа колекција на панк и глам-рок преработки со наслов „The Spaghetti Incident?“.[113][114] И покрај протестите на некои од другарите од бендот на Роуз, некомерцијална преработка од песната "Look at Your Game Girl" на Чарлс Менсон беше вклучена на албумот, по негово барање.[115] Години подоцна, Роуз изјави дека ќе ја отстрани песната за новите копии од албумот, тврдејќи дека критичарите и медиумите погрешно го протолкуваа неговиот интерес за Менсон. Ексл може да се види каде што носи црна маичка од Менсон во видео записот за "Estranged" од „Искорости ја твојата илузија 2“. Исто така, во 1993 година на еден настап во Милтон Кејнс во Англија, тој носи црвена маичка од Менсон, со текст од назад "Charlie Don't Surf". Песната "Look at Your Game Girl" не беше отстранета и сè уште се наоѓа на албумот. Покрај почетниот успех, „Шпагети инцидентот“ не достигна толку голема продажба како претходните албуми и неговото издавање директно доведе до зголемени тензии во бендот. Во 1994 година, сите членови на бендот гостуваа во деби-албумот “Pawnshop Guitars” на Гилби Кларк.

Промени во составот и повремени активности (1994-1998)[уреди | уреди извор]

Интервјуата со членовите на Ганс ен роузес покажаа дека помеѓу 1994 и 1996 година, и покрај несогласувањата бендот почна да пишува и да снима нов материјал, и според Слеш, поголемиот дел беше напишан од Роуз. Роуз го изјави спротивното во отвореното писмо на официјалното мрежно место на Ганс ен Роузес дека тоа беше претежно „албум на Слеш“ и Роуз имал многу мал удел во албумот. Во тоа време, бендот имаше намера да издаде албум со 10 или 12 песни.[116]

Што се однесува до нефункционирањето на снимањето на бендот во тоа време, Роуз изјавил „Сè уште ни треба соработка на бендот како едно цело за да се напишат најдобрите песни. Но бидејќи ништо од тоа не се случи материјалот пропадна во вода.“[117] Во декември 1994 година, Ганс ен роузес издадоа преработка од песната “Sympathy for the devil” од Ролинг Стоунс. Песната се појави во филмот „Интервју со вампирот“, како и „Fallen“, на музиката во филмот и исто така беше издадена повеќепати како сингл. Тоа беше последниот сингл на Ганс ен роузес со Слеш на соло-гитара, Даф Мекеган на бас, и Мет Сорум на тапани. Исто така свиреше и Пол Хјуџ на ритам-гитара. Гостувањето на Хјуџ ма песната и во бендот создаде голема тензија меѓу Роуз и Слеш, бидејќи Слеш не го сакаше Хјуџ и чувствуваше дека тој нема место во ГНР.

Снимката на “Sympathy for the devil”,[118] како и тензијата помеѓу него и Роуз, го наведе Слеш официјално да се откаже од бендот во октомври 1996 година.[119] Него го замени гитаристот за турнеи од „Nine Inch Nails“ во јануари 1997 година, кој потпиша двегодишен договор со бендот во август 1997 година, што го направи официјален член.[120] По заминувањето на Слеш си замина и Мет Сорум, кој беше отпуштен во април 1997 година,[121] потоа басистот Даф Мекеган, кој си замина од бендот во август 1997 година.[122] Така, сите членови кои го снимија „Апетит за уништување“ (без Роуз) си заминаа од бендот. 1994 година беше последната година кога што Роуз одржа прес-конференција и настапи сè до 2001 година со неговата нова постава. Единствениот настап на Роуз во 1994 година, беше дует со Брус Спрингстин за песната „Come together“ од Битлси. Официјално растурање на Ганс ен роузес никогаш не се случи, само нови членови доаѓаа по заминувањето на старите.

Мекеган беше последниот од поставата на „Апетит“ кој си замина во август 1997 година, и беше заменет една година подоцна од Томи Стинсон (од “The Replacements”.)[123] Крис Врена го замени Сорум само накратко од април до мај 1997 година,[124] по него Под , за на крајот да дојде Џош Фриз во летото 1997 година.[125] До крајот на 1998 година, се појави нова верзија на Ганс ен роузес: многу музичари дојдоа и си заминаа од бендот, но јадрото на групата беше составено од Роуз, Стинсон, клавијатуристот Дизи Рид и мулти-инструменталистот Крис Питмен.[126]

Гефен ја издадоа колекцијата од живи настапи од повеќе концерти во текот на турнеите „Апетит за уништување“ и „Искористи ја твојата илузија“.[127][128] Бендот им должел албум во живо на „Universal/Interscope“ којшто беше првично составен од Даф, којшто во тоа време сè уште беше партнер во бендот.

Нова постава и „Chinese Democracy“ (1999-2008)[уреди | уреди извор]

Во 1999 година, бендот издаде нова песна „Oh My God“, која се најде на музиката на филмот „End of Days.“[129] На песната гостуваше Дејв Наваро и Гери Саншајн, личниот наставник по гитара на Роуз.[130] Песната требаше да биде како вовед за нивниот нов албум, под наслов „Кинеска демократија“. Исто така во 1999 година, на интервју за ЕмТиВи, Ексел изјави дека го има преснимено „Апетит за уништување“ со новата постава, освен две песни кои ги замени со „Patience“ и „You Could Be Mine“. На албумот „Кинеска демократија“ постојано се работело од 1994 година, со Роуз како единствениот оригинален член на бендот. Според еден извештај на „The New York Times“, објавен во 2005 година, Роуз дотогаш веќе потрошил 13 милиони долари во студио.

Во 1999 година, гитаристот Робин Финк го напупти бендот за повторно да се приклучи на поранешниот бенд, „Nine Inch Nails“, на турнеја.[131] Во 2000 година, авангардниот гитарист Бакетхед им се придружи на Ганс ен роузес како замена за Финк.[132] [133] Тапанарот Џош Фрис беше заменет со Брајант Мантија (од бендот Primus).[134] [135] Робин Гинк се врати во 2000, како засилување на соло-гитара заедно со Бакетхед.[136]

Објавување на насловот и турнеја, откажување на турнејата и заминувања на членовите[уреди | уреди извор]

Бендот јавно се појави во јануари 2001 година, по девет години од последниот концерт на Ганс ен роузес, со два добро прифатени концерти, од кои едниот во Лас Вегас, а другиот на фестивалот „Rock in Rio“ во Рио де Жанеиро.[137] Бендот отсвири мешавина на песни од претходните албуми како и од тогаш неиздадениот албум „Chinese Democracy“. На концертот во Рио, Роуз го изјави следниот коментар за поранешните членови на бендот: „Знам дека многу од вас се разочарани дека некои од луѓето што ги сакате не можеа да бидат со нас вечерва. Без оглед на тоа што имате слушнато или прочитано, луѓето работеа многу напорно (мислам на моите поранешни пријатели) за да направат се што можат за и јас да не бидам тука денес. Јас сум исто повреден како и вас што за разлика од „Oasis“, ние не можеме да најдеме начин да се сложеме“.[138][139]

Тие настапија на уште два настапи во Лас Вегас на крајот од 2001 година.[140] Во 2002 година, ритам-гитаристот Пол Тобиас го напушти бендот поради негови фрустрации од животот на турнеја и беше заменет од Ричард Фортус (од The Psychedelic Furs и Love Spit Love).[141] Бендот тогаш отсвири неколку настапи во август 2002, како ѕвезди на фестивали и концерти во Азија и Европа.[142] [143] Во септември, тие настапија како изненадување во Њујорк на „Видео музичките награди на ЕмТиВи“.[144] [145]

Во 2002 година, првата турнеја на бендот од 1993 година беше организирана за албумот „Кинеска демократија“, со предгрупите CKY и Mix Master Mike. Меѓутоа, првиот концерт во Ванкувер беше откажан од клубот кога Роуз не успеа да се појави (остана во Лос Анџелес), и тогаш избувна бунт.[146] Оваа турнеја имаше и позитивни и негативни резултати. Некои од концертите не се распродадоа добро, додека настапи во поголеми градови како Њујорк се распродадоа за само неколку минути. Поради втор бунт од обожаватели во Филаделфија, кога бендот повторно не се појави, промотерот на турнејата Clear Channel го откажа другиот дел од турнејата.[147] [148]

Greatest Hits и конфликт со издавачките куќи, тужби[уреди | уреди извор]

Бендот паузираше сè додека договорија да свират на Rock in Rio IV во мај 2004 година.[149] Меѓутоа Бакетхед го напушти бендот во март таа година, што го наведе бендот да го откаже концертот.[150] [151] Истиот месец Гефен издаде „Greatest Hits“ од Ганс ен роузес, бидејќи Роуз не успеа да сними нов студиски албум во повеќе од десет години.[152] [153] Роуз го изјасни неговото незадоволство за овој албум бидејќи списокот на песни беше објавена без неговиот концерт и даде се од себе за да го спрече неговото издавање со тоа што ги тужеше Гефен.[154] [155] Ова се разбира не успеа, и албумот се продаде во трикратен платински тираж во САД.[156] [157]

Во февруари 2006 година, демата за песните „Better“, „Catcher in the Rye“, „I.R.S.“, и „There Was a Time“ беа ставени на интернет на страната на Ганс ен роузес од обожавателите.[158] [159] Менаџментот на бендот побара сите линкови на МП3 фалјовите и сите текстови од песните да бидат отстранети од форумите и мрежните страници.[160] Без оглед на тоа, радио станиците почнаа да ја ставаат „I.R.S.“ на плејлистите, и песната достигна до 49 место на листата Radio & Records Active Rock National Airplay во последната седмица од февруари – првпат кога се случи такво нешто благодарение на интернетот.[161]

Промена на составот и продолжување на турнејата[уреди | уреди извор]

Пред турнејата во Северна Америка беа одржани пет настапи за загревање во септември 2006 година.[162] Турнејата официјално започна на 24 октомври во Мајами. Тапанарот Франк Ферер го замени Брајан Мантија, кој беше отсутен за да биде со неговата сопруга и новороденото дете.[163] Освен на турнејата, песната „Better“ беше на една реклама за Harley-Davidson на интернет, започнувајќи во октомври 2006 година.[164] Истиот месец, Ролинг Стоунс објавија текст откривајќи дека Енди Валас ќе го микса последниот албум.

Во декември 2006 година, Ексл Роуз објави отворено писмо до обожавателите, изјавувајќи дека Мерк Меркјуриадис е отпуштен како менаџер на бендот.[165] Тој откри дека последните четири концерти од северноамериканската турнеја ќе бидат скратени за бендот да може да работи на пост-продукцијата за „Кинеска демократија“.[166] Тој исто така објави пробна дата за издавање на албумот за првпат од најавата за албумот: 6 март 2007 година.[167]

На 23 февруари 2007 година, Дел Џејмс најави дека снимањето за „Кинеска демократија“ е завршено, и дека бендот тогаш започна со миксање.[168] Меѓутоа, ова докажа дека албумот нема да биде издаден на 6 март и албумот немаше уште една дата за издавање.[169] [170] На 10 јануари 2008 година, личниот менаџер на Ексл, Бета Лебајс, објави дека „Кинеска демократија“ е готов и дека секој го знае тоа.

На 4 мај 2007 година, уште три песни се појавија од „Кинеска демократија“; надоградена верзија од „I.R.S.“, „The Blues“ и насловната песна.[171] [172] Сите три песни беа претходно свирени во живо.

Ганс ен роузес тргнаа на светската турнеја за „Кинеска демократија“ во Мексико во јуни, проследена со концерти во Австралија и Јапонија.[173] Песните „Nice Boys“ и соло-верзија од Бамблфут за „Don’t Cry“ беа отсвирени за првпат од турнејата „Искористи ја твојата илузија“. Турнејата заврши на денот на дваесетгодишнината од издавањето на „Апетит за уништување“, во Осака.[174] Во текот на турнејата, бендот беше составен од Ексл Роуз, Робин Финк, Рон Тал и гитаристот Ричард Фортус, Томи Стинсон на бас, Дизи Рид и Крис Питмен на клавијатури и Франк Ферер на тапани.[175]

Објавување и промоција на албумот[уреди | уреди извор]

На 26 март 2008 година, Dr. Pepper објави план да им даде на сите во Америка – освен на поранешните гитаристи Слеш и Бакетхед – бесплатна лименка од Dr. Pepper доколку бендот го издаде „Кинеска демократија“ пред крајот на 2008 година.[176] [177] [178] Роуз додаде, „Бидејќи на некои песни од албумот свири Бакетхед јас ќе го поделам мојот Dr Pepper со него“.[179] [180]

Со новата најава за датата од Ганс ен роузес за издавање на албумот во ноември, Тони Џејкобс, потпретседателот за рекламирањето на Dr Pepper, направија купони за бесплатен сок кои ќе важат 24 часа во недела, 23 ноември 2008 година. Поради „преоптовареноста“ на опслужувачот, цел ден беше невозможно да се аплицира за бесплатен купон.

Наредниот ден, на 27 март 2008 година, бендот најави дека најдоја нов менаџерски тим, предводен од Ирвинг Азоф и Енди Гуд.[181]

На 19 јуни 2008 година, девет песни, наменети за „Кинеска демократија“ беа ставени на едно мрежно место и набрзо отстранети поради писмо од продуцентската куќа на бендот.[182] [183] Шест од нив беа стари, додека три беа нови.[184] На 14 јули 2008 година, „Хармоникс“ заедно со „MTV Games“, официјално го објавија издавањето на нова песна од албумот што следуваше „Кинеска демократија“, под името „Shackler’s Revenge“, на нивната нова игра „Rock Band 2“.[185] Исто така, новата песна „Кинеска демократија“ е пуштена на мрежната страница на бендот.[186]

На крајот на август, повторно имаше шпекулации за одолговлекувањето за издавање на албумот, од кои подоцна и извештаи во списанието Ролинг Стоун и Билборд дека 25 ноември е екслузивен ден за Best Buy. Ова конечно беше потврдено на 22 октомври кога менаџментот на бендот, Best Buy и Интерскоп Гефен АиМ рекордс официјално издаде конференција на која потврдија дека издавањето на албумот во САД ќе биде на 23 ноември ексклузивно за Best Buy.[187] [188]

„Кинеска демократија“ беше издаден на 22 ноември 2998 година во Европа и Австралија, на 23 ноември во Северна Америка и на 24 ноември 2008 година во Велика Британија,[189] и тогаш албумот стана шести студиски албум и прв албум после „Шпагети инцидентот“ од 1993 година.

Внесување во Куќата на славата на рокенролот и Appetite for Democracy (2009–денес)[уреди | уреди извор]

На 6 февруари 2009 година, Ексл го даде неговото прво интервју во девет години кога седна заедно со Џонатан Коен од Билборд. Роуз рече дека нема шанси да се согласи повторно да свири со Слеш.[190]

„Јасно е дека еден од нас побрзо ќе умре отколку да има повторно обединување на бендот, и како и да е тоа, тажно, грдо или жално, така е како што е. Тие одлуки се направени одамна и повторно кажани година за година од еден човек“.[191] Меѓутоа Роуз е отворен за повторно да работи со Страдлин и Мекеган: „Можам да замислам да направам песна со Изи или да го земам (на турнеја) повторно. Можеби нешто со Даф, но тоа е тоа, и ништо за што ќе мора многу да правам, бидејќи ќе го оставам започнато и недовршено и после ќе се каам. Затоа не, јас не“.[192]

Во март 2009 година, мрежната страница на бендот објави дека ДиЏеј Ашба ќе го замени Робин Финк на „турнејата што следува“,[193] [194] иако изјавата подоцна беше отстранета. Ова доведе до гласини за турнеја, која подоцна ќе биде светската турнеја за „Кинеска демократија“ во 2009/2010 година.

Во мај 2010 година, Ексл го тужеше поранешниот менаџер Ирвинг Азоф[195] [196] [197] со 5 милиони долари, изјавувајќи дека Азоф ја саботира продажбата на повратниот албум на Ганс ен роузес и лажеше за потенцијална „супер-турнеја“ со Ван Хален (на кои Азоф им е менаџер) како план за да го присили Роуз повторно да се обедини со неговите отуѓени поранешни членови на бендот.[198] Во неговата тужба, Ексл рече дека Азоф не успеа да го промовира неговиот албум „Кинеска демократија“[199] [200] и намерно ги откажа концертите, „присилувајќи го Роуз во позиција во која тој ќе нема друг избор освен повторно да се обедини со оригиналните членови на Ганс ен роузес и да оди на турнеја“.

Ганс ен роузес беа ѕвезди на вечерта во петок навечер на „Фестивалот Ридинг“ во 2010 година и го затворија фестивалот во Лидс два дена подоцна.[201] Ганс ен роузес доцнеа 58 минути на сцената и поради тоа мораа да го завршат концертот до полноќ.[202] [203] Ова значеше дека тие не можеа да ја завршат списокот на песни, кулминирајќи во обид да ја свират „Paradise City“ без засилувачи и со пеење од публиката. Ексл Роуз оркестрира фрустрација кај обожавателите[204] [205] дека нема да свират на фестивалот во Лидс. Но два дена подоцна тие свиреја на последната вечер од фестивалот во Лидс, со доаѓање на сцена само 30 минути подоцна.

На 1 септември 2010 година во Даблин, бендот доцнеше 90 минути.[206] Ексл ненадејно го запре бендот на средина од втората песна, „Welcome to the Jungle“, и ја предупреди публиката дека ако продолжат со фрлање на шишиња со вода на сцена, бендот ќе си замине.[207] После четвртата песна повторно беше фрлено шише на сцена. Бендот ја напушти сцената.[208] Мајсторот на озвучувањето изјави дека се соочија со технички проблеми, што предизвика повеќе викање. После 15 минути светлата се пуштија, а многумина си отидоа. Неочекувано Ексл го заврши концертот, седејќи или стоејќи, но одби да зборува со публиката освен што им го претстави бендот.[209] [210]

На 14 октомври 2010 година, Даф Мекеган им се придружи на Ганс ен роузес за да изведе четири песни, „You Could Be Mine“, „Nice Boys“, „Knockin’ On Heaven’s Door“ и „Patience“ (на тамбурина), во The O2 Arena во Лондон, Англија.[211] [212] [213] Врв на тоа беше тоа што тој и Роуз престојуваа во истиот хотел.[214]

На едно интервју по телефон со Курт Лодер во 1999 година, Роуз рече дека тој и тогашниот нов бенд имаат снимено доволно материјал за дупли албум. Во февруару 2006 година, на еден информативен разговор со списанието Ролинг Стоун, Роуз изјави дека бендот работи на 32 песни. Додека се појавуваа на повеќе пароли од обожавателите во декември 2008 година (после издавањето на „Кинеска демократија“, кој беше издаден во ноември, истата година), тој изјави повеќе наслови на песни на кои тие работеле за можен иден албум. Меѓу насловите ги спомна: „Elvis Presley and the Monster of Soul“ ("Soul Monster", позната под името "Leave Me Alone"), "Atlas Shrugged", "Seven", "The General", "Thyme", "Ides of March", "Berlin" (претходно "Oklahoma"), "Zodiac", "Quick Song", и "Down by the Ocean" (заедно со оригиналниот член Изи Страдлин). Во текот на разговорот, тој го спомна мостот на „Soul Monster“ како најголемиот „Блек Сабат“ момент на бендот и го нарече „најзлобната секција од сите што досега ги имам отпеано“. Во едно интервју од 2007 година, блискиот пријател на Ексл Роуз, Себастијан Бах, изјави дека „Генералот“ има „тешки“ проблеми со „високите вокали“. Исто така рече дека тоа е последица на класичната балада од 1991 година, „Estranged“, од албумот „Искористи ја твојата илузија 2“. Бах исто така напомена дека „Кинеска демократија“ ќе биде првиот од трите нови албуми, и дека Роуз му има кажано дека третиот, уште без наслов, албум ќе биде издаден во 2012 година.

Гитаристот ДиЏеј Ашба има изјавено дека се дискутира за следниот албум, напоменувајќи дека бендот „има нафрлано многу идеи“ и се пошегува дека на следниот албум „нема да му треба толку долго време“ за да се издаде. На 20 април 2011 година, Ашба во интервју на наградите Revolver Golden Gods рече дека Ганс ен роузес „работат на нови песни секој ден“. Гитаристот на ГНР вели дека новиот албум на Ганс ен роузес е на пат и дека песните што Ексл Роуз ги има напишано се генијални.

Ова му го кажа на музичкиот репортер Нуи Те Коха на „Triple M Melbourne’s Hot Brekafast“: „Ексл има многу песни во ракавот. Тој веројатно има снимено работи вредни три албуми“. Тоа имам слушнато... Многу ноќи имам седено во неговата хотелска соба и тој само седи на пијаното и свири. И јас му велам „ова е неверојатно, луѓето мора да ја слушнат оваа песна“ и тој вика „а, ова е нешто на што работам“.

На еден настап на Ганси на Rock in Rio 4 на 2 октомври,[215] тие ја отсвирија „Estranged“ за првпат од 1993 година.[216] Повторно на 8 декември, на еден настап во Нешвил, „Civil War“ беше исто така отсвирена после отсуство од осумнаесет години.[217] На 10 ноември Ексл го даде неговото прво телевизиско интервју, после многу години, на Еди Транк, Дон Џејмисон и Џим Флорентин од „That Metal Show“, дискутирајќи за целата негова кариера и за иднината на бендот.[218] После седумнаесет години на сцената, Даф Мекеган им се придужи на Ганс ен роузес на дел од нивната турнеја за два настапи во Сиетл на 16 и 17 декември 2010 година, како и настапи како предгрупа со неговиот бенд „Loaded“.

Внесување во Куќата на славата на рокенролот[уреди | уреди извор]

На 7 декември 2011 година, беше најавено дека поставата на Ганс ен роузес ќе влезе во Куќата на славата на рокенролот, заедно со други бендови како Red Hot Chili Peppers и The Faces. На неговиот Twitter, Ексл искоментира „Сакам да им се заблагодарам на Рокенрол салата на славните и на нашите обожаватели. Ова е ваша победа“. Во неговото интервју за That Metal Show за влезот искоментира „не знам дали тоа се однесува на мене со стариот бенд и старата постава“,... „Ако ние бевме поканети, не знам што би барале од мене“. Слеш исто искоментира „Благодарение на коментарите на Рокенрол салата на славните, голема чест е да се влезе. Поздрав! Iii|; ) (sic)“, тој рече „Немам поим како тоа треба да се изведе. Ако Ексл, (басистот) Даф, (гитаристот) Изи и јас почнеме да комуницираме, може да одиме по еден пат. Ако не, Господ знае“.

На 20 јануари 2012 година, Бамблфут зборуваше за можна театарска турнеја што ќе се случи во февруари. Засега непознато е дали тие ќе одат на турнеја со нов албум. Ганс ен роузес најави настапи во САД и Европа.

Во едно интервју со Metal Hammer, Дизи Рид ја поддржа хипотезата за повторното обединување на оригиналната постава за влез во Салата на славните: „Знам дека сите членови ќе бидат таму. Не знам што точно ќе се случи, но сигурен сум дека тоа ќе биде многу добро. (...) Искрено, немам зборувано за тоа. Не знам кога, како или зошто, но сигурен сум дека тој ден ќе дојде, кога сите ние ќе мора да зборуваме за тоа“. На 11 април 2012 година, Ексл Роуз објави официјална изјава на страната на Фејсбук за Ганс ен роузес дека нема да присуствува на влезот на бендот во Салата на славните.

На 14 април , 2012 година, поранешните членови на Ганс ен роузес Слеш, Даф Мекеган, Гилби Кларк, Стивен Адлер и Мет Сорум, сите повторно се обединија во Рокенрол салата на славните.[219] Тие ја изведоа „Mr. Brownstone“, „Sweet Child o’Mine“ и „Paradise City“ со вокалистот на Alter Bridge, Мајлс Кенеди, во отсуство на Роуз.[220]

Музички стил[уреди | уреди извор]

Музиката на Ганс ен роузес е спој од панк-рок, блуз-рок, хеви метал и хард рок. Во деведесеттите години, бендот воведе клавијатури (свирени од Роуз или Рид и придружени од Теди Андреадис, на турнеја), и на половина од турнејата „Искористи ја твојата илузија“ додаде дувачка секција на сцената. Додека Рид остана на некои од демата на „Кинеска демократија“, турнеите после 2000 година немаат дувачки инструменти, иако бендот има воведено дувачки инструменти, отсвирени на синтисајзер, на некои од нивните нови песни.

Големо влијание на имиџот и звукот на бендот има финскиот бенд Hanoi Rocks (пејачoт Мајкл Монро и Роуз имаат соработувано во повеќе прилики).[221] Роуз има изјавено дека бендот беше главно инспириран од групи како Queen,[222] AC/DC,[223] The Rolling Stones[224] [225] Aerosmith,[226] и Rose Tattoo,[4] [227] и дека на звукот на „Appetite for Destruction“ бил под влијание на AC/DC, Led Zeppelin, The Who, Cheap Trick, Aerosmith, Van Halen, New York Dolls и Hanoi Rocks.[228]

Ганс ен роузес исто така имаат влијаено на многу модерни мејнстрим рок бендови како што се Avenged Sevenfold,[229] [230] Mother Love Bone[231] (кои на крајот ќе станат Pearl Jam), Buckcherry,[232] Dir En Grey, X Japan, Nashville Pussy, Hinder, The Darkness, и Limp Bizkit, помеѓу други.

Членови[уреди | уреди извор]

Главна статија: Членови на Guns N' Roses
Постојни членови

Дискографија[уреди | уреди извор]

Главна статија: Дискографија на Guns N' Roses

Наводи[уреди | уреди извор]

  1. ↑ „архивски примерок“. Архивирано од изворникот на 2010-04-12. Посетено на 2010-05-07.
  2. ↑ Phillips, William; Cogan (2009). Encyclopedia of Heavy Metal Music. Westport, CT: Greenwood Press. стр. 285. ISBN 978-0313348006. one of the most famous, infamous, popular, and despised metal bands in metal's long and rich history....one of the key metal bands of any decade since the inception of metal.
  3. ↑ Wall, Mick (2008). W.A.R.: The Unauthorized Biography of William Аксл Роуз. St. Martin's Press. стр. 368. ISBN 978-0312377670.
  4. ↑ 4,0 4,1 Stenning, Paul (2005). Guns N' Roses: The Band That Time Forgot: The Complete Unauthorised Biography. Chrome Dreams. стр. 256. ISBN 978-1842403143. Грешка во наводот: Неважечка ознака <ref>; називот „Stenning“ е зададен повеќепати со различна содржина.
  5. ↑ Popoff, Martin (2000). 20th Century Rock and Roll: Heavy Metal. Collectors Guide Publishing Inc. стр. 192. ISBN 978-1896522470.
  6. ↑ Berelian 2005, стр. 143
  7. ↑ Trunk, Eddie (August 12, 2019). „A member of Guns N 'Roses reveals who fired Axl Rose“. Sirius XM. Архивирано од изворникот на August 15, 2019. Посетено на August 15, 2019.
  8. ↑ Cue, Raz (2017). The Days of Guns, & Raz's (1st. изд.). Luck University Press. стр. 198–199. ISBN 10 0-9827103. Архивирано од изворникот на October 23, 2022. Посетено на October 23, 2022. After that second practice, another rehearsal was set for a tentative 'in a few days.' Ole neglected to tell anyone of his newest girlfriend, so when the next practice got scheduled, there was no way to get ahold of him. After three days of no one hearing from him, and rehearsal scheduled for the following evening, Izzy said, 'If Ole doesn't want to be in the band, there's a guy who lives across the street from me who'll do the show.'
  9. ↑ Lerche, Otto (September 28, 2008). „Historien om Ole fra Guns N' Roses“ [The story of Ole from Guns N 'Roses]. politiken.dk (дански). Архивирано од изворникот на June 3, 2017. Посетено на June 9, 2015. According to Rob Gardner, Tracii and Axl set aside the Danish bassist, and when he subsequently did not change, they threw him out. Ole Beich himself has more explanations of the breach. To some of his friends, he explains that he was thrown out because he went to a concert instead of practicing Guns N 'Roses. The concert was canceled, but the others were unsure of Ole's lack of commitment and threw him out.
  10. ↑ Dr. Rock (June 16, 2010). „Giving It Both Barrels: Dr Rock Takes On Tracii Guns Of The LA Guns“. TheQuietus.com. Архивирано од изворникот на April 20, 2013. Посетено на June 9, 2015. Guns: 'And then I lasted for about seven or eight months in that, and then Axl and I got into an extraordinary fight ... and we did two shows after that argument and then I left. It just wasn't fun anymore.'
  11. ↑ Branden C. Potter (April 8, 2021). „What Happened To Rob Gardner From Guns N' Roses?“. Grunge.com. Архивирано од изворникот на August 11, 2021. Посетено на August 10, 2021.
  12. ↑ Davis, Stephen (August 26, 2008). „2“. Watch You Bleed: The Saga of Guns N' Roses. Penguin Publishing Group. стр. 58–. ISBN 978-1-4406-3928-9. Посетено на June 9, 2015.
  13. ↑ Slash; Anthony Bozza (October 30, 2007). Slash. HarperCollins. ISBN 978-0-06-135142-6.
  14. ↑ McKagan, Duff (2011). Stacy Creamer (уред.). It's so Easy (and other lies). Collaboration by Tim Mohr. Touchstone. стр. 37. ISBN 978-1-4516-0664-5.
  15. ↑ McKagan, Duff (2011). Stacy Creamer (уред.). It's so Easy (and other lies). Collaboration by Tim Mohr. Touchstone. стр. 38. ISBN 978-1-4516-0664-5.
  16. ↑ Spurrier, Jeff (July 6, 1986). „Guns N' Roses: Bad Boys Give It Their Best Shot“. Los Angeles Times. Архивирано од изворникот на October 11, 2012. Посетено на December 18, 2011.
  17. ↑ McKagan, Duff (2011). Stacy Creamer (уред.). It's so Easy (and other lies). Collaboration by Tim Mohr. Touchstone. стр. 38. ISBN 978-1-4516-0664-5.
  18. ↑ „Guns N' Roses – Biography on Bio“. bio. TheBiographyChannel.co.uk. 2008. Архивирано од изворникот на December 8, 2009. Посетено на June 29, 2015.
  19. ↑ Празен навод (help)
  20. ↑ „Guns N' Roses – Biography on Bio“. bio. TheBiographyChannel.co.uk. 2008. Архивирано од изворникот на December 8, 2009. Посетено на June 29, 2015.
  21. ↑ „G N' R Lies“. Rolling Stone. January 26, 1989. Архивирано од изворникот December 6, 2017. Посетено на December 5, 2017.
  22. ↑ Voland, John (December 28, 1987). „Pop Review : Guns N' Roses Glam-Slams With Noisy Aggressiveness“. Los Angeles Times. Архивирано од изворникот July 23, 2016. Посетено на December 5, 2017.
  23. ↑ Eduardo Rivadavia (December 16, 2016). „Why Guns N' Roses' 'Live ?!*@ Like a Suicide' Wasn't Really Live“. Ultimate Classic Rock. Архивирано од изворникот на September 29, 2021. Посетено на September 29, 2021.
  24. ↑ Празен навод (help)
  25. ↑ Hendrick, Michael (October 17, 1987). „Guns N' Roses: They Are What They Are“. tribunedigital-mcall. Архивирано од изворникот на July 4, 2015. Посетено на July 3, 2015.
  26. ↑ Goldstein, Patrick (August 16, 1987). „Geffen's Guns N' Roses Fires A Volley At PMRC“. Los Angeles Times. Архивирано од изворникот на June 9, 2015. Посетено на June 9, 2015.
  27. ↑ Hartmann, Graham (July 20, 2012). „'Appetite For Destruction' Album Art Banned – 25 Most Destructive Guns N' Roses Moments“. Loudwire.com. Архивирано од изворникот на May 5, 2015. Посетено на May 4, 2015.
  28. ↑ Hewitt, Ben (July 25, 2012). „25 Things You Might Not Know About 'Appetite For Destruction'“. NME. Архивирано од изворникот на April 13, 2015. Посетено на May 4, 2015.
  29. ↑ Fisher, Mark (2008). „Lucem Fero – Album Reviews – Guns N' Roses – Appetite for Destruction“. lucemfero.com. Архивирано од изворникот на March 4, 2016. Посетено на June 23, 2015.
  30. ↑ Goldstein, Patrick (August 16, 1987). „Geffen's Guns N' Roses Fires A Volley At PMRC“. Los Angeles Times. Архивирано од изворникот на June 9, 2015. Посетено на June 9, 2015.
  31. ↑ Michael Gallucci (July 18, 2017). „Guns N' Roses Make One Hell of an Introduction With 'Welcome to the Jungle': The Story Behind Every 'Appetite for Destruction' Song“. Ultimate Classic Rock. Архивирано од изворникот на August 11, 2021. Посетено на August 11, 2021.
  32. ↑ AC Speed (February 13, 2020). „MTV studios literally burst into flames the first time they played 'Welcome To The Jungle' by Guns N' Roses“. RawMusicTV. Архивирано од изворникот на August 11, 2021. Посетено на August 11, 2021.
  33. ↑ King, Tom (2001). The Operator: David Geffen Builds, Buys, and Sells the New Hollywood. New York: Broadway Books. стр. 430. ISBN 978-0-7679-0757-6.
  34. ↑ Празен навод (help)
  35. ↑ Stenning 2005. "Jungle was re-released as a single and came out in the same months as the latest Dirty Harry movie 'The Dead Pool'. Featuring Guns' in a cameo role playing at a club in Miami."
  36. ↑ Празен навод (help)
  37. ↑ 100 Greatest Songs of the 80s (Hour 5).
  38. ↑ 38,0 38,1 Stenning 2005
  39. ↑ Michael Gallucci (July 26, 2017). „Guns N' Roses Hit the Top With 'Sweet Child o' Mine': The Story Behind Every 'Appetite for Destruction' Song“. Ultimate Classic Rock. Архивирано од изворникот на August 11, 2021. Посетено на August 11, 2021.
  40. ↑ "100 Greatest Songs of the 80s (Hour 5)". 1. VH1. No. 171.
  41. ↑ Russell, Xavier (June 19, 1987). „Guns N' Roses: Review Of Their First Ever UK Show“. Metal Hammer. Архивирано од изворникот на December 5, 2014. Посетено на June 21, 2015.
  42. ↑ Michael Gallucci (July 23, 2017). „Guns N' Roses Sorta Celebrate the Good Life in 'Paradise City': The Story Behind Every 'Appetite for Destruction' Song“. Ultimate Classic Rock. Архивирано од изворникот на August 11, 2021. Посетено на August 11, 2021.
  43. ↑ „Guns N' Roses New Album Looms“. Sky News. October 23, 2008. Архивирано од изворникот на February 13, 2009. Посетено на December 18, 2011.
  44. ↑ Празен навод (help)
  45. ↑ „RIAA: Gold & Platinum albums“. Recording Industry Association of America. Архивирано од изворникот на February 16, 2017. Посетено на March 19, 2018.
  46. ↑ Празен навод (help)
  47. ↑ „Mike Clink“. Guitar Center. Архивирано од изворникот на July 8, 2015. Посетено на August 12, 2015.
  48. ↑ "Appetite for Destruction". Соопштение за печат. Архивирано на 16 март 2015 г.
  49. ↑ „1987 Setlist Almanac“. GNROnTour.com. Архивирано од изворникот на January 8, 2013. Посетено на February 24, 2012.
  50. ↑ „1988 Setlist Almanac“. GNROnTour.com. Архивирано од изворникот на January 8, 2013. Посетено на February 24, 2012.
  51. ↑ Празен навод (help)
  52. ↑ Wall 2008. "In May, Guns N' Roses began opening the show for Iron Maiden."
  53. ↑ Wall 2008
  54. ↑ „The History of GN'R: The Shocking Truth 1988“. HereTodayGoneToHell.com. Архивирано од изворникот на October 2, 2007. Посетено на December 19, 2011.
  55. ↑ „29 Years Ago: Guns N' Roses Release 'GN'R Lies'“. Loudwire. Архивирано од изворникот на November 30, 2017. Посетено на December 17, 2017.
  56. ↑ Празен навод (help)
  57. ↑ Празен навод (help)
  58. ↑ Празен навод (help)
  59. ↑ Neely, Kim (April 2, 1992). „Axl Rose: The Rolling Stone Interview“. Rolling Stone. Архивирано од изворникот на April 27, 2012. Посетено на December 17, 2017. RS:Does it bother you that so many people think you're misogynous, homophobic and racist Rose: "It can bother me. But the racist thing is just bullshit. I used a word that was taboo. And I used that word because it was taboo. I was pissed off about some black people that were trying to rob me. I wanted to insult those particular black people. I didn't want to support racism. When I used the word faggots, I wasn't coming down on gays. I was coming down on an element of gays".
  60. ↑ James, Del (August 10, 1989). „The Rolling Stone Interview with Axl Rose“. Rolling Stone. Архивирано од изворникот July 20, 2011. Посетено на December 19, 2011.
  61. ↑ James, Del (September 1992). Lonn Friend (уред.). „I, Axl“. Rip. Larry Flynt Publications. Архивирано од изворникот March 20, 2018. Посетено на March 19, 2018.
  62. ↑ „Atlanta declines to beat drums for fiery singer“. deseretnews.com. March 3, 1993. Архивирано од изворникот на September 23, 2015. Посетено на June 9, 2015. Last time he was there in 1987 he brawled with security guards, punched an Atlanta cop and got arrested.
  63. ↑ Hartmann, Graham (July 20, 2012). „Axl Rose Assaults Security Guard – 25 Most Destructive Guns N' Roses Moments“. Loudwire.com. Архивирано од изворникот на May 21, 2015. Посетено на June 9, 2015. If we know just one thing about Axl Rose, it's that the frontman loves himself a good physical confrontation. Perhaps the earliest of the Axl Rose incidents, the vocalist was arrested onstage during a 1987 show in Atlanta for punching a security guard.
  64. ↑ „Guns n Roses at Donington '88 – The Triumph and The Tragedy“. Every Record Tells A Story. June 5, 2012. Архивирано од изворникот на July 23, 2015.
  65. ↑ Upton, Mick (December 8, 1995). „Incident at Donington Monsters of Rock 1988“ (PDF). Архивирано од изворникот (PDF) на December 29, 2009. On the 28 August 1988. two young men died and a third was seriously injured in a fatal crowd-related incident during an open air rock concert billed as the 'Monsters of Rock' at the Donington Park motor race circuit NorthWest Leicestershire.
  66. ↑ Hilburn, Robert (October 20, 1989). „Still the Greatest“. Los Angeles Times. Архивирано од изворникот на November 5, 2013. Посетено на December 19, 2011.
  67. ↑ Hilburn, Robert (October 20, 1989). „Still the Greatest“. Los Angeles Times. Архивирано од изворникот на November 5, 2013. Посетено на December 19, 2011.
  68. ↑ . London. Наводот magazine бара |magazine= (help); Отсутно или празно |title= (help); |access-date= бара |url= (help)
  69. ↑ Ling, Dave (April 2005). „Steven Adler interview“. Classic Rock. Архивирано од изворникот June 7, 2012. Посетено на November 18, 2006. Steven Adler: 'Slash called me to say we had to record Civil War. I was so sick, I just couldn't do it. I went in there and tried to play the song 20, maybe 30 times. But I was so weak, my timing was like a rollercoaster. Every time we played it back they'd all shout at me, "You're fucked up".'
  70. ↑ Грешка во наводот: Погрешна ознака <ref>; нема зададено текст за наводите по име adlerint2.
  71. ↑ DiMartino, David (August 9, 1991). „Guns N' Roses: Out of control“. Entertainment Weekly. Архивирано од изворникот July 15, 2015. Посетено на March 19, 2018.
  72. ↑ Christensen, Mark; Friend, Lonn (January 24, 1991). „Slash: The Rolling Stone Interview“. Rolling Stone. Wenner Media LLC. Архивирано од изворникот на September 24, 2015. Посетено на May 19, 2015. The fact that Matt could play and fit in was what saved us. If we hadn't found somebody, it would have ultimately been the demise of the band.
  73. ↑ Christensen, Mark; Friend, Lonn (January 24, 1991). „Slash: The Rolling Stone Interview“. Rolling Stone. Wenner Media LLC. Архивирано од изворникот на September 24, 2015. Посетено на May 19, 2015. The fact that Matt could play and fit in was what saved us. If we hadn't found somebody, it would have ultimately been the demise of the band.
  74. ↑ „Exclusive! Axl Rose Attacks His Enemies“. Musician. Бр. 155. United States. September 1991.
  75. ↑ „Dizzy Reed Looks Back On His Three Decades With Guns N' Roses: 'It's Just Been A Blast'“. Blabbermouth.net. November 27, 2019. Архивирано од изворникот на August 11, 2021. Посетено на August 11, 2021.
  76. ↑ Catlin, Roger (December 7, 1991). „Guns N' Roses In Concert At Last: New Arrangement Of An Old Band“. tribunedigital-thecourant. Архивирано од изворникот на July 5, 2015. Посетено на July 3, 2015.
  77. ↑ Neely, Kim (August 7, 2007). „Guns N' Roses Outta Control: The Rolling Stone Cover Story“. Rolling Stone. Архивирано од изворникот December 19, 2010. Посетено на August 23, 2007.
  78. ↑ Neely, Kim (August 7, 2007). „Guns N' Roses Outta Control: The Rolling Stone Cover Story“. Rolling Stone. Архивирано од изворникот December 19, 2010. Посетено на August 23, 2007.
  79. ↑ Watrous, Peter (September 18, 1991). „The Night Guns 'n' Roses' 'Illusions' Became Real“. The New York Times. Архивирано од изворникот October 16, 2013. Посетено на July 3, 2015.
  80. ↑ Browne, David (December 27, 1991). „Axl Rose: One of 1991's great entertainers“. Entertainment Weekly. Архивирано од изворникот July 9, 2015. Посетено на July 3, 2015.
  81. ↑ Eddie @ GNR.com (January 30, 2012). „Guns N Roses“. Архивирано од изворникот на July 1, 2015. Посетено на July 3, 2015.
  82. ↑ Mayfield, Geoff (October 2, 2004). „Over the Counter: Nelly Up, Sales Down“. Billboard. том 116 no. 40. United States. стр. 49–. ISSN 0006-2510. Посетено на March 29, 2018.
  83. ↑ Eddie @ GNR.com (January 30, 2012). „Guns N Roses“. Архивирано од изворникот на July 1, 2015. Посетено на July 3, 2015.
  84. ↑ Monahan, Rich (December 21, 2018). „25 Years Ago, Guns N' Roses Unveiled Their Batshit $4 Million Music Video“. Vice. Архивирано од изворникот на September 24, 2019. Посетено на January 5, 2020.
  85. ↑ „1992 MTV Video Music Awards With AM-MTV Awards“. AP News. September 9, 1992. Архивирано од изворникот на October 6, 2020. Посетено на August 11, 2021.
  86. ↑ Lauryn Schaffner (September 17, 2020). „Guns N' Roses 'Use Your Illusions': 20 Facts Only Superfans Know“. Loudwire. Архивирано од изворникот на August 11, 2021. Посетено на August 11, 2021.
  87. ↑ Greene, Andy (April 2, 2013). „Flashback: Guns N' Roses Jam With Elton“. Rolling Stone. Архивирано од изворникот August 11, 2021. Посетено на August 11, 2021.
  88. ↑ „1992 MTV Video Music Awards“. Mtv.com. Архивирано од изворникот October 24, 2012. Посетено на December 12, 2014.
  89. ↑ „Here Today ... Gone To Hell! – Guns N' Roses History“. heretodaygonetohell.com. Архивирано од изворникот на October 2, 2007. Посетено на April 25, 2015.
  90. ↑ „Live Era '87–'93“. Gnrsource.com. Архивирано од изворникот на December 4, 2007. Посетено на December 14, 2007.
  91. ↑ Rintoul, Jack (July 2, 2021). „30 years ago: The night Axl Rose tore up Riverport“. STLtoday.com. Архивирано од изворникот на August 7, 2021. Посетено на August 11, 2021.
  92. ↑ Daniel Durchholz (July 26, 2017). „Guns N' Roses: 1991 Riverport Riot Remembered as Band Returns to St. Louis“. Billboard. Архивирано од изворникот August 11, 2021. Посетено на August 11, 2021.
  93. ↑ Henry Yates (September 8, 2019). „Bikers, fire hoses and looting: the story of the Guns N' Roses fan riot in St. Louis“. Classic Rock. Архивирано од изворникот на August 11, 2021. Посетено на August 11, 2021.
  94. ↑ Jason Miller (September 20, 2011). „Use Your Illusion Turns 20; A Look Back at the Infamous Riverport Riot“. The Vinyl District. Архивирано од изворникот на August 11, 2021. Посетено на August 11, 2021.
  95. ↑ Jeff Giles (July 12, 2017). „25 Years Ago: Axl Rose Arrested for St. Louis Guns N' Roses Riot“. Ultimate Classic Rock. Архивирано од изворникот на August 11, 2021. Посетено на August 11, 2021.
  96. ↑ „Axl Rose Pleads Not Guilty“. The New York Times. July 15, 1992. Архивирано од изворникот на August 11, 2021. Посетено на August 11, 2021.
  97. ↑ Barat, Babu (September 1991). „There's A Riot Going On!“. Musician. Архивирано од изворникот April 30, 2010.
  98. ↑ Michael Christopher (November 7, 2016). „25 Years Ago: Izzy Stradlin Leaves Guns N' Roses“. Ultimate Classic Rock. Архивирано од изворникот на August 11, 2021. Посетено на August 11, 2021.
  99. ↑ Luukkonen, Jarmo. „The History of GN'R: The Shocking Truth“. HereTodayGoneToHell.com. Архивирано од изворникот на January 31, 2011. Посетено на May 25, 2011.
  100. ↑ Slash; Anthony Bozza (October 30, 2007). Slash. HarperCollins. стр. 344. ISBN 978-0-06-135142-6.
  101. ↑ Slash; Anthony Bozza (October 30, 2007). Slash. HarperCollins. стр. 344. ISBN 978-0-06-135142-6.
  102. ↑ Slash; Anthony Bozza (October 30, 2007). Slash. HarperCollins. стр. 337. ISBN 978-0-06-135142-6.
  103. ↑ Tolinski, Brad (November 1992). „Trial by fire“. Guitar World. Архивирано од изворникот на March 17, 2015. Посетено на April 25, 2015.
  104. ↑ „Queen Interviews – Queen – 06-25-1992 – Rolling Stone – Freddie Mercury Tribute – Queen Archives: Freddie Mercury, Brian May, Roger Taylor, John Deacon, Interviews, Articles, Reviews“. queenarchives.com; Rolling Stone. June 25, 1992. Архивирано од изворникот на July 13, 2015. Посетено на July 3, 2015.
  105. ↑ Kelley, Ken (April 2013). „Top 10 Queen Performances From The Freddie Mercury Tribute Concert“. Ultimate Classic Rock. Архивирано од изворникот на July 17, 2015. Посетено на July 3, 2015.
  106. ↑ Azerrad, Michael (1993). Come as You are: The Story of Nirvana. Doubleday. стр. 239. ISBN 978-0-385-47199-2.
  107. ↑ „Riot Erupts at Concert Starring Guns 'n' Roses“. The New York Times. August 11, 1992. Архивирано од изворникот на May 4, 2015. Посетено на April 30, 2015.
  108. ↑ amit. „Top 10 On Stage Rock Meltdowns“. Архивирано од изворникот на October 29, 2007. Посетено на July 19, 2007.
  109. ↑ „Roses/Metallica Cancel Denver; Hetfield Burned, Out For 10 Days“. The Seattle Times. August 10, 1992. Архивирано од изворникот на July 2, 2015. Посетено на April 30, 2015.
  110. ↑ Michael Gallucci (December 30, 2015). „Revisiting Slash and Duff McKagan's Last Classic-Era GNR Show“. Ultimate Classic Rock. Архивирано од изворникот на August 11, 2021. Посетено на August 11, 2021.
  111. ↑ Sean Moltisanti (April 8, 2020). „Quarantine Classic Concerts: Guns N' Roses' Use Your Illusion Tour '91-'93“. SPIN. Архивирано од изворникот на August 11, 2021. Посетено на August 11, 2021.
  112. ↑ Kreps, Daniel (April 2, 2016). „Guns N' Roses: See Video, First Photos of Axl Rose, Slash Reunited“. Rolling Stone. Архивирано од изворникот April 3, 2016. Посетено на March 19, 2018.
  113. ↑ Gold, Jonathan (December 9, 1993). „Rolling Stone The Spaghetti Incident? review“. Rolling Stone. Архивирано од изворникот July 22, 2015. Посетено на May 7, 2015.
  114. ↑ Jon Wiederhorn (November 28, 2020). „27 Years Ago: Guns N' Roses Release 'The Spaghetti Incident?'“. Loudwire. Архивирано од изворникот на October 28, 2021. Посетено на September 6, 2021.
  115. ↑ Hochman, Steve (November 21, 1993). „It's No Illusion: Guns N' Roses Does Charles Manson“. Los Angeles Times. Архивирано од изворникот на May 9, 2015. Посетено на May 7, 2015.
  116. ↑ „Matt Sorum – 1996“. 1996. Архивирано од изворникот на February 8, 2009. Посетено на May 4, 2015.
  117. ↑ „For Immediate Release: Guns N' Roses Launch "Chinese Democracy" Tour In China“. August 14, 2002. Архивирано од изворникот на September 15, 2002. Посетено на March 28, 2018.
  118. ↑ „Four Bust-ups And A Single!“. Raw. November 1994. Архивирано од изворникот на March 17, 2015. Посетено на April 24, 2015.
  119. ↑ Graft, Garry (January 1997). „Slash: Exclusive: His Last Guns N' Roses Interview“. Total Guitar. Бр. 26. United Kingdom: Future plc. Архивирано од изворникот July 9, 2015. Посетено на March 29, 2018 – преку oocities.org.
  120. ↑ Harkness, Geoff (June 28, 2001). „SEVEN QUESTIONS with Matt Sorum of The Cult“. Lawrence Journal-World. Ogden Newspapers of Kansas LLC. Архивирано од изворникот на September 14, 2008. Посетено на July 3, 2015. Axl were having some differences in the musical direction. In '97 I got into an argument with Axl about the state of the band. He'd brought in another guitar player, Paul Huge, and none of us really wanted to play with him. Axl really wanted him in the band and we didn't really want to play with the guy. Me and Duff were showing up, trying to be professional and get the work done but it just didn't seem to be going anywhere, and obviously it still hasn't
  121. ↑ McKagan, Duff (2011). Stacy Creamer (уред.). It's so Easy (and other lies). Collaboration by Tim Mohr. Touchstone. стр. 123. ISBN 978-1-4516-0664-5.
  122. ↑ Fox, Brian (April 2009). „Guns N' Roses Chinese Democracy: Tommy Stinson, The Ultimate Replacement Talks Tone & Turmoul“. Bass Player. Архивирано од изворникот June 12, 2018. Посетено на June 8, 2018.
  123. ↑ „Chris Vrenna Reveals That Queens of the Stone Age Drummer Auditioned with Guns N' Roses!“. October 30, 2018. Архивирано од изворникот на October 19, 2019. Посетено на March 2, 2019.
  124. ↑ „The History of GN'R: The Shocking Truth 1996–99“. HereTodayGoneToHell.com. Архивирано од изворникот на June 18, 2015. Посетено на July 2, 2015.
  125. ↑ „Whammy Bar: News & Notes“. Guitar World. Future Publishing. September 1998. стр. 27, 29, 31. Посетено на February 1, 2020 – преку the Internet Archive. Guns N' Roses, whose lineup gone through more changes than the Florida Marlins lately, has announced a new configuration that features ex-Nine Inch Nails Nails guitarist Robin Finck, ex-Replacements bassist Tommy Stinson and session drummer Josh Freese. No word yet on when a new Guns N' Roses album will surface.
  126. ↑ „Here Today ... Gone To Hell! Guns N' Roses 'Use Your Illusion'“. heretodaygonetohell.com. Архивирано од изворникот на March 4, 2016. Посетено на September 22, 2015.
  127. ↑ Kaufman, Gil (October 16, 1999). „Guns N' Roses To Release Two-CD Live Set“. Music News of the World. Архивирано од изворникот на May 18, 2015. Посетено на April 24, 2015.
  128. ↑ Saidman, Sorelle (September 8, 1999). „'Oh My God,' Guns N' Roses Finally Has A New Song“. MTV.com. Архивирано од изворникот на May 5, 2015. Посетено на May 4, 2015.
  129. ↑ Празен навод (help)
  130. ↑ Borzillo, Carrie (August 4, 1999). „Robin Finck Leaves Guns N' Roses, Rejoins Nine Inch Nails“. heretodaygonetohell.com; allstarnews.com. Архивирано од изворникот на May 5, 2015. Посетено на April 24, 2015.
  131. ↑ Loder, Kurt (November 21, 2002). „Beneath The Bucket, Behind The Mask: Kurt Loder Meets GN'R's Buckethead“. MTV.com. Архивирано од изворникот на May 17, 2015. Посетено на May 16, 2015. But what sets (Brian) Carroll decisively apart from the pack is the outré 'Buckethead' persona he's so painstakingly created.
  132. ↑ Saidman, Sorelle (March 15, 2000). „Buckethead In, Freese Out“. heretodaygonetohell.com; MTV.com. Архивирано од изворникот на May 5, 2015. Посетено на April 24, 2015.
  133. ↑ Saidman, Sorelle (March 15, 2000). „Buckethead In, Freese Out“. heretodaygonetohell.com; MTV.com. Архивирано од изворникот на May 5, 2015. Посетено на April 24, 2015.
  134. ↑ Raub, Kevin (March 14, 2000). „Josh Freese Leaves Guns N' Roses“. heretodaygonetohell.com; Allstarmag.com. Архивирано од изворникот на May 5, 2015. Посетено на April 24, 2015.
  135. ↑ Borzillo-Vrenna, Carrie (October 30, 2000). „Guns N' Roses Make Buckethead, Robin Finck, & Bob Ezrin Official“. heretodaygonetohell.com; Allstarmag.com. Архивирано од изворникот на May 5, 2015. Посетено на April 24, 2015.
  136. ↑ Leeds, Jeff (March 6, 2005). „The Most Expensive Album Never Made“. The New York Times. Архивирано од изворникот на March 29, 2018. Посетено на March 19, 2018.
  137. ↑ Wall 2008, стр. 289
  138. ↑ Strauss, Neil (January 17, 2001). „Rock in Rio Festival – For Fun and a Better World“. The New York Times. Архивирано од изворникот November 21, 2015. Посетено на August 28, 2015.
  139. ↑ Moss, Corey (December 4, 2001). „Guns N' Roses Ante Up For Another New Year's Eve In Vegas“. MTV.com. Архивирано од изворникот на August 1, 2015. Посетено на May 17, 2015.
  140. ↑ Saidman, Sorelle (July 17, 2002). „Guns N' Roses Trade Paul Huge For Psychedelic Furs' Guitarist“. cdnow.com. Архивирано од изворникот на May 5, 2015. Посетено на April 24, 2015.
  141. ↑ Krgin, Borivoj (August 19, 2002). „Guns N' Roses's Axl Rose to collaborate with Weezer?“. Blabbermouth.net. Архивирано од изворникот на July 10, 2015. Посетено на May 17, 2015. last week when they praised each other's bands before the 30,000+ in attendance at Summer Sonic Festival
  142. ↑ „Guns N' Roses: Pukkelpop Festival performance to be webcast“. Blabbermouth.net. August 24, 2002. Архивирано од изворникот на July 9, 2015. Посетено на May 17, 2015.
  143. ↑ Leeds, Jeff (March 6, 2005). „The Most Expensive Album Never Made“. The New York Times. Архивирано од изворникот на March 29, 2018. Посетено на March 19, 2018.
  144. ↑ Wiederhorn, Jon (August 29, 2002). „Guns N' Roses cap night of spectacles from Diddy, Eminem, Timberlake“. MTV News. Архивирано од изворникот на August 2, 2015. Посетено на April 23, 2015.
  145. ↑ Kurt Loder; MTV News staff (November 8, 2002). „Fans riot after Guns N' Roses tour Kickoff Canceled: Kurt Loder Reports“. MTV News. Архивирано од изворникот May 8, 2015. Посетено на April 23, 2015.
  146. ↑ Kurt Loder; MTV News staff (November 8, 2002). „Fans riot after Guns N' Roses tour Kickoff Canceled: Kurt Loder Reports“. MTV News. Архивирано од изворникот на May 8, 2015. Посетено на April 23, 2015.
  147. ↑ Wiederhorn, Jon (December 9, 2002). „Guns N' Roses dates canceled“. MTV. Архивирано од изворникот на November 12, 2014. Посетено на March 26, 2013.
  148. ↑ Wiederhorn, Jon (March 30, 2004). „Guns N' Roses Bow Out Of Rock In Rio – Lisbon; Axl Blames Buckethead“. MTV.com. Архивирано од изворникот на March 28, 2018. Посетено на March 28, 2018.
  149. ↑ „Axl cancels Rock In Rio show, blames Buckethead“. ultimate-guitar.com. March 30, 2004. Архивирано од изворникот на April 4, 2018. Посетено на March 19, 2018.
  150. ↑ Wiederhorn, Jon (March 17, 2004). „Buckethead's hand puppet says goodbye to Guns N' Roses“. MTV News. Архивирано од изворникот на June 25, 2015. Посетено на April 23, 2015.
  151. ↑ Leeds, Jeff (March 6, 2005). „The Most Expensive Album Never Made“. The New York Times. Архивирано од изворникот на March 29, 2018. Посетено на March 19, 2018.
  152. ↑ Krgin, Borivoj (May 14, 2006). „Guns N' Roses: 'Greatest Hits' Certified Triple Platinum“. Blabbermouth.net. Архивирано од изворникот на February 14, 2015. Посетено на February 14, 2015.
  153. ↑ Krgin, Borivoj (February 18, 2004). „Report: Guns N' Roses may sue to block 'Greatest Hits' album“. Blabbermouth.net. Архивирано од изворникот на February 14, 2015. Посетено на February 14, 2015.
  154. ↑ Wiederhorn, Jon (May 4, 2004). „Axl Rose Sued By Ex-Guns N' Roses Bandmates“. MTV News. Архивирано од изворникот на February 14, 2015. Посетено на February 14, 2015.
  155. ↑ Krgin, Borivoj (May 14, 2006). „Guns N' Roses: 'Greatest Hits' Certified Triple Platinum“. Blabbermouth.net. Архивирано од изворникот на February 14, 2015. Посетено на February 14, 2015.
  156. ↑ Празен навод (help)
  157. ↑ „GNR Leak“. iconofan.com. February 16, 2006. Архивирано од изворникот на February 14, 2015. Посетено на February 14, 2015.
  158. ↑ De Sylvia, Dave (February 17, 2006). „Another GNR demo leaks“. sputnikmusic.com. Посетено на February 14, 2015.
  159. ↑ „Guns N' Roses tracks leak“. ultimate-guitar.com. February 16, 2006. Архивирано од изворникот на February 14, 2015. Посетено на February 14, 2015.
  160. ↑ Harris, Chris (February 23, 2006). „Are Guns N' Roses finally coming back? The signs are there“. MTV News. Архивирано од изворникот на February 14, 2015. Посетено на February 14, 2015.
  161. ↑ Ratliff, Ben (May 13, 2006). „'Warm-Up Show' for Guns N' Roses“. The New York Times. Архивирано од изворникот на January 13, 2016. Посетено на April 30, 2015.
  162. ↑ Tolleson, Robin (March 2009). „Guns 'N' Roses' Bryan "Brain" Mantia“. Modern Drummer. Архивирано од изворникот January 10, 2018. Axl is really interested in having everybody bring what they do into the picture. I just did a remix of 'Shackler's Revenge' — made it kind of more club. And I think he wants to put out a remx album of some of the other songs we did.
  163. ↑ Krgin, Borivoj (October 24, 2006). „Axl Rose and girlfriend hanging out in Miami: photos available“. Blabbermouth.net. Архивирано од изворникот на July 4, 2015. Посетено на May 3, 2015.
  164. ↑ Grossberg, Josh (December 18, 2006). „Axl: Democracy Gunning for Spring Release“. E! Online. Архивирано од изворникот на February 14, 2015. Посетено на February 14, 2015.
  165. ↑ Grossberg, Josh (December 18, 2006). „Axl: Democracy Gunning for Spring Release“. E! Online. Архивирано од изворникот на February 14, 2015. Посетено на February 14, 2015.
  166. ↑ Grossberg, Josh (December 18, 2006). „Axl: Democracy Gunning for Spring Release“. E! Online. Архивирано од изворникот на February 14, 2015. Посетено на February 14, 2015.
  167. ↑ Rokken Like Dokken (February 22, 2007). „Chinese Democracy Is Finished“. sputnikmusic.com. Посетено на April 23, 2015.
  168. ↑ Rosenberg, Axl (February 22, 2007). „Del James: "No Official Release Date for Chinese Democracy“. MetalSucks. Архивирано од изворникот на June 23, 2015. Посетено на April 23, 2015.
  169. ↑ James, Del. „Chinese Democracy Update“. Guns N' Roses. Архивирано од изворникот на February 26, 2007. Посетено на February 23, 2007.
  170. ↑ Rosenberg, Axl (February 22, 2007). „Del James: "No Official Release Date for Chinese Democracy“. MetalSucks. Архивирано од изворникот на June 23, 2015. Посетено на April 23, 2015.
  171. ↑ Raftery, Brian (February 20, 2007). „Leak Of The Year: Guns N' Roses' "Democracy" Has Finally Arrived“. Music News, Reviews, and Gossip on Idolator.com. Архивирано од изворникот на April 23, 2015. Посетено на April 23, 2015.
  172. ↑ „Guns N Roses Chinese Democracy Tour in Mexico with Adamson“. fohonline.com. July 23, 2007. Архивирано од изворникот на June 23, 2015. Посетено на April 23, 2015.
  173. ↑ Krgin, Borivoj (July 18, 2007). „Guns N' Roses joined by Bubbles from 'Trailer Park Boys' in Tokyo“. Blabbermouth.net. Архивирано од изворникот на June 23, 2015. Посетено на June 23, 2015. Next GN'R move on to Osaka on [Saturday, July 21] to finish off their Japan tour.
  174. ↑ Johnson, Michelle (April 4, 2007). „Gunners hit the road“. The Age. Архивирано од изворникот на September 5, 2021. Посетено на September 4, 2021.
  175. ↑ Goodman, William (March 27, 2008). „Dr. Pepper Makes a Bet with Guns N' Roses“. Spin. Архивирано од изворникот на June 23, 2015. Посетено на June 23, 2015.
  176. ↑ Празен навод (help)
  177. ↑ „Dr. Pepper confirms free soda for 'Chinese Democracy' release“. NME.COM. November 21, 2008. Архивирано од изворникот на December 16, 2017. Посетено на March 19, 2018.
  178. ↑ „Axl Rose is 'very happy' about Dr Pepper's Guns N' Roses pledge“. New Musical Express. March 27, 2008. Архивирано од изворникот на August 4, 2011. Посетено на June 23, 2015.
  179. ↑ Rose, W. Axl (March 26, 2008). „Press Release from Axl Regarding Dr Pepper“. Guns N' Roses. Архивирано од изворникот на November 14, 2011.
  180. ↑ Rose, W. Axl (March 27, 2008). „New management team for GN'R“. Guns N' Roses. Архивирано од изворникот на September 29, 2011. Посетено на November 11, 2010.
  181. ↑ Malkin, Marc (April 3, 2008). „New Music from Guns N' Roses“. E! Online. Архивирано од изворникот на April 6, 2008. Посетено на June 29, 2015.
  182. ↑ Празен навод (help)
  183. ↑ Michaels, Sean (June 20, 2008). „New Guns N' Roses tracks leaked“. theguardian.com. Архивирано од изворникот на May 5, 2015. Посетено на May 4, 2015.
  184. ↑ Lapatine, Scott (July 13, 2008). „Guns N' Roses' "Shackler's Revenge" Set For Rock Band 2“. Stereogum. Архивирано од изворникот на May 5, 2015. Посетено на April 23, 2015.
  185. ↑ Празен навод (help)
  186. ↑ „Take that, Slash! It only took 17 years for Axl Rose's Guns N' Roses to release 'Chinese Democracy'“. nydailynews.com. New York. Associated Press. October 23, 2008. Архивирано од изворникот на May 5, 2015. Посетено на April 25, 2015.
  187. ↑ Harrington, Jim (October 23, 2008). „Guns N' Roses sets release date for 'Chinese Democracy' – A+E Interactive“. A+E Interactive. Архивирано од изворникот на May 5, 2015. Посетено на April 23, 2015.
  188. ↑ Kreps, Daniel (September 26, 2008). „'Chinese Democracy' Rumors: Release Date, Best Buy Exclusive“. Rolling Stone. Архивирано од изворникот на April 1, 2010. Посетено на June 29, 2015.
  189. ↑ Cohen, Jonathan (February 6, 2009). „The Billboard Q&A: Axl Rose“. Billboard. Архивирано од изворникот April 7, 2015. Посетено на April 30, 2015.
  190. ↑ Грешка во наводот: Погрешна ознака <ref>; нема зададено текст за наводите по име billboard.com.
  191. ↑ Cohen, Jonathan (February 6, 2009). „The Billboard Q&A: Axl Rose“. Billboard. Архивирано од изворникот April 7, 2015. Посетено на April 30, 2015.
  192. ↑ „Guns N' Roses Names DJ Ashba As Band's Newest Axeman“. GunsNRoses.com. March 21, 2009. Архивирано од изворникот на June 27, 2009. Посетено на April 30, 2015.
  193. ↑ Bosso, Joe (March 23, 2009). „Guns N' Roses hire DJ Ashba as new guitarist“. musicradar.com. Архивирано од изворникот на March 19, 2018. Посетено на March 19, 2018.
  194. ↑ Montgomery, James (March 26, 2010). „Axl Rose Sued By Management Company For Nearly $2 Million“. MTV News. Архивирано од изворникот на May 18, 2015. Посетено на April 23, 2015.
  195. ↑ „Axl Rose Sued By Manager For Nearly $2 Million“. Billboard.com. Associated Press. March 26, 2010. Архивирано од изворникот на May 15, 2015. Посетено на April 23, 2015.
  196. ↑ Gardner, Eriq (May 19, 2010). „Axl Rose Slams Irving Azoff In $5 Million Countersuit“. Billboard.com. Архивирано од изворникот на September 25, 2015. Посетено на April 23, 2015.
  197. ↑ Simon Vozick-Levinson (May 19, 2010). „Axl Rose sues former manager over alleged 'sabotage'“. Entertainment Weekly's EW.com. Архивирано од изворникот на May 5, 2015. Посетено на April 23, 2015.
  198. ↑ Simon Vozick-Levinson (May 19, 2010). „Axl Rose sues former manager over alleged 'sabotage'“. Entertainment Weekly's EW.com. Архивирано од изворникот на May 5, 2015. Посетено на April 23, 2015.
  199. ↑ Sisario, Ben (May 18, 2010). „Axl Rose Sues His Former Manager for $5 Million“. The New York Times. Архивирано од изворникот на May 20, 2010.
  200. ↑ Crookes, Del (July 23, 2010). „Reading raises capacity at this year's festival by 3,500“. BBC. Архивирано од изворникот на January 13, 2016. Посетено на April 23, 2015.
  201. ↑ Fairbarn, Sam (August 29, 2010). „Axl Rose declares 'war' on promoters as Guns N' Roses headline Leeds Festival – NME.COM“. NME.COM. Архивирано од изворникот на May 5, 2015. Посетено на April 23, 2015.
  202. ↑ Michaels, Sean (August 31, 2010). „Guns N' Roses blast Reading and Leeds festival for pulling the plug“. The Guardian. Архивирано од изворникот на May 5, 2015. Посетено на April 23, 2015.
  203. ↑ „Guns N' Roses have their Reading Festival set cut short“. BBC. August 28, 2010. Архивирано од изворникот на January 13, 2016. Посетено на May 4, 2015.
  204. ↑ McCabe, Joanne (August 30, 2010). „Guns N' Roses at Leeds Festival 2010: 'Be safe, good night and f**k you'“. Metro. Архивирано од изворникот на May 5, 2015. Посетено на May 4, 2015.
  205. ↑ Cochrane, Greg (September 2, 2010). „Guns N' Roses bottled off stage in Dublin“. BBC. Архивирано од изворникот на January 13, 2016. Посетено на April 23, 2015.
  206. ↑ Cochrane, Greg (September 2, 2010). „Guns N' Roses bottled off stage in Dublin“. BBC. Архивирано од изворникот на January 13, 2016. Посетено на April 23, 2015.
  207. ↑ Collis, Clark (September 2, 2010). „Guns N' Roses: Axl Rose leaves stage at Irish show after bottles and 'unknown substances' are thrown at him“. Entertainment Weekly's EW.com. Архивирано од изворникот на July 5, 2015. Посетено на April 25, 2015.
  208. ↑ Fairbarn, Sam (September 2, 2010). „NME News Axl Rose bottled offstage at Guns N' Roses' Dublin gig“. nme.com. Архивирано од изворникот на September 4, 2010. Посетено на April 23, 2015.
  209. ↑ „Guns N' Roses: Statement issued by promotors MCD and the management of the O2“. MCD.ie. September 1, 2010. Архивирано од изворникот на February 10, 2013. Посетено на November 11, 2010.
  210. ↑ „Duff McKagan plays with Guns N' Roses in London“. Ticketsthere.com. October 14, 2010. Архивирано од изворникот на July 17, 2011. Посетено на June 13, 2011.
  211. ↑ Greene, Andy (October 14, 2010). „Video: Duff McKagan Reunites With Axl Rose Onstage“. RollingStone.com. Архивирано од изворникот на July 15, 2015. Посетено на July 9, 2015.
  212. ↑ Shaw, Zach (October 15, 2010). „Duff McKagan Joins GN'R Onstage“. MetalInsider.net. Архивирано од изворникот на July 10, 2015. Посетено на July 9, 2015.
  213. ↑ „Duff McKagan Joins Guns N' Roses On Stage In London!“. Blabbermouth.net. October 19, 2010. Архивирано од изворникот на March 12, 2011.
  214. ↑ Rose, Rustyn (October 3, 2011). „Concert Review: Guns N' Roses Perform Rock In Rio Under October Rain“. Metalholic. Архивирано од изворникот на April 3, 2015. Посетено на April 23, 2015.
  215. ↑ Rosenberg, Axl (October 3, 2011). „Axl Rose Performs 'Estranged' for the First Time in Eighteen Years“. MetalSucks. Архивирано од изворникот на January 13, 2016. Посетено на April 23, 2015.
  216. ↑ Hart, Josh (December 6, 2011). „Video: Guns N' Roses Perform "Civil War" for the First Time in 18 Years“. guitarworld.com. Архивирано од изворникот на September 19, 2015. Посетено на April 23, 2015.
  217. ↑ Sciarretto, Amy (November 12, 2011). „'That Metal Show' Recap: Axl Rose Talks Lateness, Slash + Original 'Appetite' Cover“. Loudwire. Архивирано од изворникот на August 15, 2014. Посетено на July 8, 2014.
  218. ↑ Lewis, Randy (April 15, 2012). „Pop & Hiss“. Los Angeles Times. Архивирано од изворникот February 16, 2015. Посетено на April 23, 2015.
  219. ↑ Zakarin, Jordan (April 16, 2012). „Guns N' Roses Perform at Rock and Roll Hall of Fame Induction with Myles Kennedy in Axl Rose's Absence“. The Hollywood Reporter. Архивирано од изворникот на April 18, 2012.
  220. ↑ Slash; Anthony Bozza (October 30, 2007). Slash. HarperCollins. ISBN 978-0-06-135142-6.
  221. ↑ Ressner, Jeffrey (January 9, 1992). „Queen singer is rock's first major AIDS casualty“. Rolling Stone (621). стр. 13. Архивирано од изворникот на March 12, 2007.
  222. ↑ Fink, Jesse (August 5, 2014). The Youngs: The Brothers Who Built AC/DC. St. Martin's Press. стр. 21. ISBN 978-1-4668-6520-4. Matt Sorum: "Guns N' Roses always looked to all the great bands as influences, AC/DC at the top of that list"
  223. ↑ Wall 2008
  224. ↑ Stenning 2005. "Our basic root is hard rock, a bit heavier than the Stones, more in a vein like Aerosmith."
  225. ↑ Stenning 2005. "Our basic root is hard rock, a bit heavier than the Stones, more in a vein like Aerosmith."
  226. ↑ Празен навод (help)
  227. ↑ „AllMusic – Appetite For Destruction“. All Media Guide. Посетено на July 19, 2007.
  228. ↑ Moss, Corey (January 3, 2006). „MTVNews.com: Avenged Sevenfold: Appetite For Destruction“. mtv.com. Архивирано од изворникот на March 20, 2015. Посетено на April 29, 2015.
  229. ↑ Lynch, Joe (August 20, 2013). „Track-By-Track Breakdown: Avenged Sevenfold's 'Hail to the King'“. Fuse. Архивирано од изворникот на May 5, 2015. Посетено на April 29, 2015.
  230. ↑ Prato, Greg (April 1, 2009). Grunge Is Dead: The Oral History of Seattle Rock Music. ECW Press. стр. 94–. ISBN 978-1-55490-347-4.
  231. ↑ Erickson, Anne (November 30, 2011). „Buckcherry's Keith Nelson on New Album, Axl Rose and Gibson Guitars“. gibson.com. Архивирано од изворникот на May 5, 2015. Посетено на April 29, 2015.

Користена литература[уреди | уреди извор]

  1. Sugerman, Danny. Appetite For Destruction: The Days of Guns N' Roses.
  2. John, Robert (1993). Guns N' Roses: The Photographic History. Little, Brown & Company. ISBN 0316466956.
  3. Wall, Mick (1992). Guns N' Roses: The Most Dangerous Band in the World. Hyperion. ISBN 1-56282-951-3.
  4. Canter, Marc (2007). Reckless Road: Guns N' Roses and The Making of Appetite for Destruction. www.recklessroad.com . ISBN 978-0-9793418-7-8. Надворешна врска во |publisher= (help)
  5. Steven Adler with Lawrence Spagnola (2010). My Appetite for Destruction: Sex, and Drugs, and Guns N' Roses. It Books. ISBN 978-0061917110.

Надворешни врски[уреди | уреди извор]

Нормативна контрола
Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Guns_N%27_Roses&oldid=5186543“